Bergrede
De Bergrede is de redevoerienge van Jezus van Nazareth dat 'n edoan et op e berg. De Bergrede is besprookn in 't evangelie van Mattheus (Mt. 5-7) en in dat van Lucas (Luc. 6,17-49). Je zou kunn zeggn dat de Bergrede de essensje is van wuk da Jezus prikte. In e poar zinn vat de Bergrede tope voa wuk da 't Christndom zou moetn stoan.
Inoud
[bewerkn | brontekst bewerken]De Bergrede begunt mit e hêle reke van "zalig zij...". Jezus trekt party voe degêne die nunder ni kunn verweirn, en e zegt da die zwakkern eigentlik chance en, want da zyder 't mêest van ol recht en op 'n emel. In Lucas komt er doarachter een oproep na de menschen vou rechtveirdig te zyn.
De Bergrede endigt met een oop regels daj zou moetn respecteern om een goedn mens te zyn: makt gin ruuzje, zorgt daj ni scheidt, leeft in vrede mi jezelven en mi d'ander, doe ni schyneilig, bid vele, enzovodder.