Aller au contenu

feye

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : fêye.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Tayon-bodje latén « filia » (minme sinse)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin fi fis
femrin feye feyes

feye femrin

  1. femrinne djin dischindante d’ ene ôte djin k’ on lome si pa u si mame.
    • C’ est l’ feye da Batisse.
  2. efant di seke femrin.
    • Les ptitès feyes rivnént di scole tertotes eshonne.
  3. (dins èn arinnoe) atôtchaedje d’ ene båshele, d’ ene feme pus djonne u foirt camaeråde avou l’ cåzeu(se).
    • Vos n’ seroz nén rintrêye po fé a marinde a vost ome, la, feye, si vos n’ ramxhyîz nén.

Ratourneures

[candjî]
  1. mi feye
Parintaedje
[candjî]
Mots d’ aplacaedje
[candjî]
Sinonimeye
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]
femrinne djin dischindante d’ ene ôte
efant di seke femrin Loukîz a : båshele

    Etimolodjeye 2

    [candjî]

    Tayon-bodje latén « vĭces » (toû, ôte sacwè), adon parint avou l’ francès « fois » et l’ espagnol « vez ».

    Prononçaedje

    [candjî]

    Sustantif

    [candjî]
    singulî pluriyal
    feye feyes

    feye femrin

    1. côp (repetaedje d’ ene minme sacwè).
      • Cwantès feyes vos el fårè-t i co dire ?
      • Vos avoz dit vraiy, ele si rapinsa k' ele aveut-st elaxhî s' destinêye avou èn ôte ki mi et veyant k' ele aléve divni mere po ene deujhinme feye, ele fjha on côp d' måleur di s' coir. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.72 (fråze rifondowe).
      • Come di djusse, hin Tchantchès … i nos fåt todi tot repeter deus feyes. Paul-Henri Thomsin, ratourtnant Tchantchès, c'èst po rîre, 2023, p.9 (fråze rifondowe).
    Mots d’ aplacaedje
    [candjî]
    Ratournaedjes
    [candjî]
    tchaeke ricminçaedje d’ ene sacwè Loukîz a : côp
    Omofoneye
    [candjî]

    /fiː/ : (tere dinêye pa on rwè el Mîtrinne Ådje)

    Etimolodjeye 3

    [candjî]

    Do viebe « fiyî »

    Prononçaedje

    [candjî]

    Codjowa

    [candjî]

    feye

    1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « fiyî »
    2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « fiyî »