Aller au contenu

vinaigue

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « vinaigue », el pout stitchî vaici..

Vinaigue di roejhén

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
vinaigue vinaigues

vinaigue omrin

  1. vén divnou aigue, eployî come condimint.
    • Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ratourneures

[candjî]
  1. on n' prind nén les moxhe avou do vinaigue : on n' assaetche nén les djins to fjhant n' sacwè ki n' elzî ahåye waire
    • On n' prind nin les mohes avou dè vinêgue Motî Haust.
    • C' est nén avou l' vinaigue k' on pout haper les moxhes— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
    • Djustumint !..Come on atrape nin lès mohes avou dè vinègue, il èst pus’ qui tins qui dji tome so l’ouhê !Jean Thoune.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
vinaigue