Trudne ciąże. Jak Kościół pomaga kobietom? [RAPORT]

Kościół oferuje stałe wsparcie dla kobiet w kryzysie. Jest to pomoc materialna, medyczna, psychologiczna, rozwojowa, prawna, czy duszpasterska. W instytucjach powstałych z inspiracji chrześcijańskiej każda kobieta, która nie planowała ciąży i waha się przed dokonaniem aborcji, czy kobieta w trudnej ciąży, matka dziecka niepełnosprawnego czy jej rodzina, otrzyma potrzebne wsparcie.

Trudne ciąże

Kościół występując w obronie życia nienarodzonego, oferuje przy tym pomoc kobietom, będącym w trudnych ciążach. Kobietom, których ciąża nie rozwija się prawidłowo, Kościół proponuje hospicja perinatalne i pełną opiekę dla matki i dziecka. Tym, które utraciły dziecko, oferuje wsparcie duchowe, psychologiczne, a także ceremonialne – związane z pożegnaniem utraconego dziecka. Samotne matki, będące w trudnej sytuacji materialnej, Kościół wspiera poprzez prowadzenie Domów Samotnej Matki, a także Domów Matki i Dziecka. Zapewnia im dach nad głową, wyżywienie, a także pomoc w znalezieniu pracy i w otrzymaniu mieszkania komunalnego. Matki, które wychowują niepełnosprawne dzieci, wspiera przez konkretną, rzeczową pomoc w ramach działających przy Kościele fundacji i stowarzyszeń, a także w prowadzonych dla niepełnosprawnych dzieci ośrodkach i hospicjach. Kościół chroniąc nienarodzone życie, zapewnia kobiecie ochronę niechcianego dziecka, przez pozostawienie go w oknie życia, lub ośrodku adopcyjnym, domu dziecka i w ośrodkach wychowawczych, w tym prowadzonych przez zgromadzenia zakonne. Kobieta otrzymuje natychmiastowe wsparcie, m.in. dzięki prowadzonym przez różne ośrodki kościelne telefonom zaufania.

Na co może liczyć kobieta?

Pomoc udzielana kobietom przez Kościół jest wielowymiarowa. To wsparcie nie tylko materialne, ale także duchowe, psychologiczne, medyczne, czy prawne. Instytucje, fundacje czy organizacje związane z Kościołem udzielają tej pomocy za darmo i bez względu na wyznanie.

Z inicjatywy Kościoła prowadzonych jest blisko 100 domów dziecka, prawie 30 domów matki i dziecka, podobna ilość centrów interwencji kryzysowej, ponad 370 placówek terapeutycznych i około 20 telefonów zaufania. Kościół prowadzi także wiele świetlic terapeutycznych, burs, podwórkowych klubów, ośrodków kolonijnych, funduszów stypendialnych, ośrodków adopcyjnych, wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego, warsztatów terapii zajęciowej, gabinetów rehabilitacyjnych, centrów opieki dziennej i wiele ośrodków wychowawczych, szkół rodzenia, poradni rodzinnych, klubów mam, czy hospicjów perinatalnych. To szeroki wachlarz pomocy matkom, dzieciom i rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji.

Z raportu „Kościół w Polsce 2023” przygotowanego przez Katolicką Agencję Informacyjną wynika, że w znacznym stopniu Kościół angażuje się nie tylko w pracę duszpasterską, ale także na polu charytatywno-społecznym. Dokument szczególnie wskazuje na działalność Caritas, ale także innych ruchów i stowarzyszeń katolickich. Istotną rolę odgrywają w tej pomocy zgromadzenia zakonne.

Do tej pory dzięki charytatywnej działalności zgromadzeń zakonnych powstało w Polsce „70 domów dziecka, 6 zakładów opiekuńczo-leczniczych dla dzieci, 43 placówki opiekuńczo-wychowawcze dla dzieci i młodzieży specjalnej troski oraz sierot, 70 świetlic terapeutycznych dla dzieci ubogich i z rodzin zagrożonych” – czytamy w raporcie. To także 64 poradnie psychologiczno-pedagogiczne dla rodzin, 26 ośrodków pomocy rodzinie, a dla samotnych matek z małoletnimi dziećmi – 6 domów.

Zakony żeńskie prowadzą 427 dzieł charytatywnych, m.in. domów pomocy społecznej, domów dziecka, placówek opiekuńczo-wychowawczych dla dzieci i młodzieży.

Wśród ich dzieł własnych są 44 domy pomocy społecznej dla dzieci, 61 domów dziecka, 43 placówki opiekuńczo-wychowawcze dla dzieci i młodzieży specjalnej troski i sierot, 6 domów dla matek z małoletnimi dziećmi, 6 zakładów opiekuńczo-leczniczych dla dzieci, dwa zakłady pielęgnacyjno-opiekuńczych, 30 okien życia, itp. Jest to stan na 31 grudnia 2021 r. Liczby te są jeszcze większe, gdy zwróci się uwagę na pracę sióstr w dziełach prowadzonych przez inne instytucje.

Podobną liczbę dzieł charytatywnych prowadzą zakony męskie. To 423 takie dzieła, m.in. domy opieki, hospicja, młodzieżowe ośrodki wychowawcze i wiele innych. Wśród ich dzieł własnych jest m.in. 9 domów dziecka. 33 zakonników jest duszpasterzami dzieci specjalnej troski.

Caritas

Największą organizacją charytatywną w Polsce działającą w ramach Kościoła od 1990 roku jest Caritas, na którą składają się Caritas Polska i 45 Caritas diecezjalnych, które są samodzielnymi jednostkami organizacyjnymi. Organizacja pomaga każdemu bez względu na pochodzenie, czy wyznanie.

Pomoc Caritas jest bardzo szeroka. To m.in. ponad 60 okien życia, ale także poradnie medyczne w diecezjach, domy dziecka czy hospicjum perinatalne w Archidiecezji Warmińskiej w Olsztynie.

Jedną z najbardziej znanych akcji Caritas to Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, czyli rozprowadzanie świec na stół wigilijny. W ramach akcji pozyskiwane są środki na dla dzieci, na wypoczynek, posiłki, stypendia oraz wsparcie w rehabilitacji i leczeniu. Niepełnosprawne dzieci otrzymują specjalistyczną pomoc.

Łącznie ok. 3 500 dzieci jest objętych stałą pomocą Caritas w Polsce. Są to akcje, chociażby Akademia Caritas Dzieciom, Wakacyjna Akcja Caritas i programy stypendialne. Portal www.UratujeCie.pl prowadzi pomoc konkretnym chorym dzieciom. Za pomocą serwisu Caritas Polska pomogła ponad 180 osobom z chorobami rzadkimi, których koszt terapii przekracza możliwości materialne rodziny. Darczyńcy przekazali dotychczas ponad 15 mln zł.

Pomoc otrzymują także ukraińskie kobiety w CPMiU w Warszawie. To również pomoc dzieciom – rzeczowa, żywnościowa, psychologiczna. Z 28. centrów pomocy migranta i uchodźcy korzystają głównie kobiety z dziećmi.

Diecezjalne Caritas w Polsce prowadzi także wiele domów samotnej matki.

Domy Samotnej Matki

Kobiety zmagające się z poważnymi trudnościami mogą znaleźć schronienie i pomoc w Domach Samotnych Matek. Samotne kobiety i ich dzieci otrzymują dach nad głową i są chronione przed przemocą domową. Mieszkanki domów otrzymują porady zarówno prawne, jak i psychologiczne.

W diecezjach jest 41 Domów Samotnych Matek. Po jednym w archidiecezjach: białostockiej, częstochowskiej, poznańskiej, przemyskiej i łódzkiej, oraz w diecezjach: bielsko-żywieckiej, drohiczyńskiej, elbląskiej, ełckiej, gdańskiej, gnieźnieńskiej, kołobrzeskiej, opolskiej, płockiej, rzeszowskiej, sandomierskiej, sosnowieckiej, świdnickiej, tarnowskiej, toruńskiej, warmińskiej, włocławskiej, zielonogórsko-gorzowskiej. Po dwa domy są w diecezji bydgoskiej, kaliskiej, katowickiej i archidiecezji krakowskiej. Trzy działają zarówno w archidiecezji warszawskiej, jak i diecezji warszawsko-praskiej. Natomiast cztery posiada archidiecezja szczecińsko-kamieńska.

Jeden z najstarszych Domów Samotnej Matki (im. Teresy Strzembosz) znajduje się w Chyliczkach pod Warszawą. Powstał z zakupionej w 1958 r. starej karczmy w pobliżu domu Sióstr Urszulanek. Fundamentalną misją tego Domu jest pomoc kobietom, które są w ciąży, bardzo chcą urodzić dziecko, ale nie mają gdzie się schronić i nie mają potrzebnych środków do życia. Kobiety te otrzymują także pomoc zdrowotną, psychologiczną i prawną.

– Panie, które nie mają gdzie się udać, są w ciąży bez środków, mogą znaleźć u nas schronienie. Pierwsza potrzeba, z którą Panie zgłaszają się do nas, to potrzeba przygotowania się do porodu. Pomagamy również w opiece nad dzieckiem. Kobiety podczas swojego pobytu pogłębiają kompetencje związane z ich pracą zawodową, mogą w tym czasie wystąpić o zakwalifikowanie się do mieszkania socjalnego, czy komunalnego, uporządkowują też sprawy urzędowe – wyjaśnia kierownik Domu s. Lucjana ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.

Siostry z Domu Samotnej Matki starają się integrować samotną matkę ze społeczeństwem, tak, aby mogła poradzić sobie poza Domem. – Dotąd czas pobytu takiej mamy trwał u nas do roku czasu, teraz jednak przedłużamy ten czas i uzależniamy go od potrzeb danej kobiety – informuje s. Lucjana.

– Szacujemy, że ponad 1000 osób otrzymało pomoc w naszym domu – mówi KAI dyrektor Domu, ks. dr Marcin Szczerbiński.

Od początku wojny na Ukrainie Dom Samotnej Matki w Chyliczkach pomaga także ukraińskim kobietom i dzieciom. – Przyjęliśmy pod nasz dach pięć pań z Ukrainy, które urodziły w naszym domu dzieci, część z nich także przyszła z dziećmi – dodaje dyrektor.

Z kolei w Domu Samotnej Matki „Dar Życia” w Koszalinie w Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej prowadzonym przez siostry bezhabitowe ze Wspólnoty Dzieci Łaski Bożej przez trzy dekady schronienie znalazło ponad 600 kobiet z dziećmi. Średnia wieku mieszkanek to 20 lat. Najmłodsza podopieczna miała 13 lat, a najstarsza – 48.

Przy wsparciu lokalnych społeczności przekazywane są także kolejne domy. Dzięki jednej z rodzin od wielu lat w Zielonce mieści się Dom Samotnej Matki „Bezpieczna Przystań” Caritas Diecezji Warszawsko-Praskiej. Na przestrzeni blisko 30 lat z jego pomocy skorzystało już ponad 300 matek z dziećmi. Istnieją plany na kolejne domy.

Okna życia

Okno życia to miejsce, w którym matki znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej, lub te, które z jakichś powodów nie chcą, lub nie mogą zająć się dzieckiem, zostawiają je anonimowo, aby ochronić jego życie. Wówczas dziecko to zostaje objęte przyspieszoną procedurą adopcyjną. Okna życia powstają najczęściej przy domach żeńskich zgromadzeń zakonnych. Siostry czuwają cały rok. Gdy uruchamia się alarm na skutek otwarcia okna życia, podejmują natychmiastową opiekę nad dzieckiem. Pierwsze okno życia w Polsce powstało 18 lat temu w Krakowie z inicjatywy Caritas Archidiecezji Krakowskiej oraz kard. Stanisława Dziwisza.

Obecnie w Polsce działa ok. 70 okien życia. Znajdują się one w ponad 60 miejscowościach. 90 procent prowadzonych okien jest pod patronatem Caritas. Jedno okno życia znajduje się na terenie diecezji: bielsko-żywieckiej, bydgoskiej, archidiecezji częstochowskiej, gnieźnieńskiej, krakowskiej, diecezji elbląskiej, ełckiej, katowickiej, łowickiej, rzeszowskiej, sandomierskiej, siedleckiej, sosnowieckiej, świdnickiej, warszawskiej i archidiecezji wrocławskiej. Z kolei archidiecezja gdańska i szczecińsko-kamieńska posiada dwa takie okna. Podobnie diecezje: koszalińsko-kołobrzeska, legnicka, łomżyńska, radomska, tarnowska, toruńska, warszawsko-praska, włocławska. Natomiast w archidiecezji łódzkiej i w diecezji kaliskiej funkcjonują trzy okna życia. Największą liczbą takich miejsc mogą poszczycić się archidiecezja lubelska i diecezja zielonogórsko-gorzowska, z których każda z nich ma po cztery okna życia.

W Oknach Życia prowadzonych przez Caritas Polska znaleziono dotychczas ponad 160 dzieci.

Domy dziecka i ośrodki wychowawcze

Zgromadzenia zakonne prowadzą 70 domów z dziecka, z czego zakony żeńskie – 61. Caritas prowadzi kilkadziesiąt takich placówek. Liczba wszystkich domów dziecka związanych z Kościołem to ponad 100 placówek.

Z ramienia Caritas prowadzone są w archidiecezji białostockiej, gnieźnieńskiej, kilka w krakowskiej, a także Dom Dziecka Caritas znajduje się w archidiecezji poznańskiej, warmińskiej, łowickiej i włocławskiej.

 Pogotowie Opiekuńcze „Opoka” Dom Pomocy Społecznej dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością znajduje się w archidiecezji białostockiej. Z kolei w diecezji elbląskiej obecny jest Dom Pomocy Społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. W archidiecezji gnieźnieńskiej działają, m.in. Domy Dziecka „Słoneczna Przystań” Caritas Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Placówka Opiekuńczo-wychowawcza dla dzieci jest także w diecezji kaliskiej. 3 domy dla dzieci są w diecezji radomskiej. Archidiecezja warmińska posiada natomiast Ośrodek Interwencji Kryzysowej dla kobiet i dzieci. Ośrodki wychowawcze, domy pomocy społecznej dla dzieci i domy dziecka znajdują się także w diecezji warszawsko-praskiej.

Ośrodki adopcyjne

 W diecezjach funkcjonuje 10 katolickich ośrodków adopcyjnych, po jednym w diecezjach: bydgoskiej, opolskiej, radomskiej, sosnowieckiej, toruńskiej, warszawsko-praskiej i w archidiecezjach: częstochowskiej, łódzkiej, szczecińsko-kamieńskiej, wrocławskiej. Blisko 30 lat działa, m.in. Katolicki Ośrodek Adopcyjny w Warszawie, a ponad 20 lat Katolicki Ośrodek Adopcyjny w Radomiu.

Katolickie ośrodki adopcyjne zajmują się opuszczonymi dziećmi i pomagają małżeństwom w adopcji. Kościół wspiera przez to małżeństwa bezdzietne, które pragną wychować dziecko, a swojego nie mogą mieć. Ośrodki te pomagają także rodzinom i kobietom w ciąży, rozważającym decyzję o oddaniu dziecka do adopcji. Pomagają również rodzinom adopcyjnym, które potrzebują wsparcia, m.in. psychologicznego. Dzieciom chorym, starszym czy z licznym rodzeństwem dużo trudniej jest znaleźć nowy dom. Tylko w województwie mazowieckim od 2012 do 2023 roku przeprowadzono 5 686 adopcji. Wciąż wiele dzieci czeka na nową rodzinę.

Hospicja

 Kolejną formą pomocy ze strony Kościoła są hospicja. W archidiecezji białostockiej Fundacja „Pomóż im” prowadzi hospicjum domowe, opiekę perinatalną, onkologię dziecięcą. W diecezji bielsko-żywieckiej działa 5 hospicjów. W archidiecezji gdańskiej – 3, podobnie w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, która posiada także jedno dziecięce hospicjum. W diecezji bydgoskiej działa m.in. Centrum Opieki Perinatalnej św. Łazarza w Bydgoszczy. Archidiecezja katowicka spośród 5 hospicjów posiada hospicjum perinatalne oraz dla dzieci. W archidiecezji lubelskiej znajduje się Hospicjum Małego Księcia. Diecezja łomżyńska oferuje opiekę perinatalną. Podobnie archidiecezja poznańska, która posiada Hospicjum Perinatalne RAZEM, Wielkopolskie Hospicjum Domowe dla dzieci. W diecezji siedleckiej działa Fundacja Siedleckie Hospicjum Domowe dla Dzieci. Diecezja sosnowiecka ma także ochronkę i świetlicę dla dzieci. W archidiecezji warmińskiej podobnie jak w innych również jest hospicjum dla dzieci, tak samo w diecezji warszawsko-praskiej. Centrum Opieki Perinatalnej znajduje się w diecezji włocławskiej, a hospicjum okołoporodowe w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Hospicjum perinatalne oraz ośrodek preadopcyjny prowadzi także Fundacja Gajus, która kieruje się ideą Kościoła. Każdego roku fundacja wspiera około 200 rodzin dotkniętych ciężką, zagrażającą życiu dziecka chorobą, a w ośrodku Preadopcyjnym Tuli Luli, opiekuje się niemowlętami opuszczonymi przez rodziców biologicznych.

Z chrześcijańskiej inspiracji prowadzone jest także Polskie Stowarzyszenie Obrońców Człowieka, w ramach którego funkcjonują: Fundusz Ochrony Macierzyństwa (pomoc finansowa dla matek w ciąży), Fundusz Dziecka Chorego (wsparcie materialne dla rodziców chorych dzieci) i Telefon Zaufania Pro-life. Z kolei od ponad 10 lat działa Fundacja Uśmiech Dziecka, która wspiera dzieci w rehabilitacji, pomagając kompleksowo w rozwoju. Aktualnie z pomocy korzysta blisko 800 dzieci i młodzieży. Matki znajdujące się w trudnej sytuacji i ubogie rodziny pomoc mogą uzyskać także przez Stowarzyszenie Gaudium Vitae im. Stanisławy Leszczyńskiej.

Telefon zaufania

 W Kościele powstało także wiele katolickich telefonów zaufania, za pomocą których niesiona jest pomoc osobom, znajdującym się w kryzysie z zachowaniem ich anonimowości. Łącznie w diecezjach jest 19 takich telefonów. Po jednym w diecezji bielsko-żywieckiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, łomżyńskiej, sosnowieckiej, świdnickiej, tarnowskiej, jak również w archidiecezji częstochowskiej, gnieźnieńskiej, katowickiej, warszawskiej, a w poznańskiej czynny jest nawet 24h/7.

W diecezji opolskiej działa całodobowy telefon Linia Życia. Na ten alarmowy numer można dzwonić w sytuacji, gdy rodzic, bądź opiekun jest w sytuacji „bez wyjścia”, np. kobiety w ciąży, matki z dziećmi oraz pacjentki oddziałów ginekologiczno-położniczych. Wówczas opieka nad nowonarodzonym dzieckiem jest powierzona w bezpieczny i dyskretny sposób odpowiedniej instytucji. Kobiety nie pozostają wówczas same.

W diecezji radomskiej natomiast funkcjonuje „Linia Braterskich serc”. Dwa telefony zaufania posiada archidiecezja szczecińsko-kamieńska, trzy natomiast archidiecezja gdańska.

Z kolei kilka lat temu Fundacja Blisko Rodziny działająca przy Archidiecezji Warszawskiej uruchomiła telefon zaufania dla małżonków w kryzysie.

 Stowarzyszenia i fundacje

 W archidiecezji białostockiej działa Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom z Porażeniem Mózgowym „Jasny cel”. Niepełnosprawne dzieci otrzymują tam odpowiednią opiekę. W diecezji bielsko-żywieckiej działa grupa wsparcia dla rodziców po stracie dziecka, a także pomoc Adopcja Miłości, czyli Fundusz Obrony Życia. Z kolei, np. w diecezji kaliskiej znajduje się schronisko dla kobiet i kobiet z dziećmi, dom dla samotnych matek i kobiet w ciąży. Diecezja koszalińsko-kołobrzeska posiada Stowarzyszenie „Zdążyć z Miłością”, które pomaga samotnym matkom, a także Stowarzyszenie Rodziców po stracie dziecka. W diecezji łomżyńskiej samotne matki również mogą otrzymać pomoc, także dziewczęta w ciąży dzięki Funduszowi Obrony Życia.

W diecezji legnickiej działa Stowarzyszenie Wiara-Rodzina-Życie w Bolesławcu, które prowadzi specjalistyczną poradnię rodzinną oraz okno życia. W archidiecezji łódzkiej Fundusz Ochrony Macierzyństwa wspiera mamy w ciąży i z dziećmi do 6 m-ca życia. Aby wspierać rodziny powstała także Fundacja Służby Rodzinie „Nadzieja”. Diecezjalna Fundacja Ochrony Życia w Opolu prowadzi natomiast Dom Matki i Dziecka, Katolicki Ośrodek Adopcyjny i Diecezjalną Poradnię Rodzinną. W archidiecezji poznańskiej wsparcia małoletnim rodzicom udziela Fundacja Javani. Z kolei pomoc materialną samotnym matkom i rodzinom w potrzebie oferuje Fundacja Głos dla Życia. Dzieciom, które doświadczyły dramatu porzucenia lub zaniedbania psychicznego i fizycznego pomaga natomiast Towarzystwo Przywracania Rodziny.

W archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej działa Fundacja Małych Stópek oraz Fundacja Donum Vitae. W diecezji tarnowskiej funkcjonuje Fundacja Opes 139, która wspiera rodziców po stracie dziecka. W archidiecezji warszawskiej działa natomiast neutralne światopoglądowo Stowarzyszenie Dwie Kreski.

W archidiecezji wrocławskiej wieloaspektową pomoc kobietom z dziećmi i rodzinom oferuje Fundacja Evangelium Vitae. Samotne matki otrzymują także pomoc od Stowarzyszenia „Misja Dworcowa”. W diecezji zielonogórsko-gorzowskiej działa Gaudium Vitae, które oferuje pomoc okołoporodową, rzeczową i finansową, a także Centrum Pomocy Migrantom i Uchodźcom, które wspiera samotne matki z dziećmi. W diecezji tej istnieje także Fundacja ochrony matki i dziecka.

Fundacja Małych Stópek

 Wśród Fundacji wspierających kobiety, a związanych z nauką Kościoła jest Fundacja Małych Stópek. Udziela pomocy kobietom w ciąży, porzuconym przez swoich najbliższych, w tym ojca dziecka i z różnych powodów, rozważającym dokonanie aborcji. Pomaga kobietom, które są nie tylko w trudnej sytuacji materialnej, ale również słabej kondycji psychicznej.

 Członkowie Fundacji nakłaniają kobiety do rezygnacji z dokonania aborcji i zachęcają do urodzenia dziecka. – Aby pomagać dziecku narodzonemu, trzeba najpierw zadbać o to, aby ono się narodziło. Jesteśmy zwycięzcami, bo ratujemy życie! – mówi KAI prezes Fundacji Małych Stópek, ks. Tomasz Kancelarczyk. Fundacja zainicjowała powstanie Rodzinnego Domu Dziecka.

 Fundacja edukuje, dostarcza artykuły dziecięce w całej Polsce, wspiera Domy Samotnej Matki, i prowadzi dwa takie domy. Udziela wsparcia, nie tylko materialnego, ale również psychologicznego, medycznego, a nawet prawnego. Jedną z akcji Fundacji Małych Stópek jest „Paczuszka dla maluszka”. W ubiegłym roku w jej ramach zebrano artykuły łącznie za blisko 14 mln złotych.

Darczyńcami Fundacji są osoby z Kościoła. – Nasza Fundacja Małych stópek różni się od innych tym, że nie korzysta z pomocy państwa, w tym z dofinansowań. My natomiast wspieramy państwo, poprzez działalność pomocową wobec kobiet. To świadectwo działalności pro-life ofiarodawców, dzięki którym dzieje się tyle dobra – zauważa ks. Kancelarczyk.

 – Wartość działań naszej Fundacji za tamten rok liczymy na 30 mln złotych. To jest naprawdę bardzo dużo – podkreśla prezes Fundacji Małych Stópek.

Fundacja Evangelium Vitae

 To fundacja prowadzona od 2006 r. przez siostry boromeuszki, które prowadzą m.in. Okno Życia, do którego od 2009 r. trafiły 22 noworodki. Pomagają dzieciom i ich matkom, wspierają rodziny mające problem z poczęciem dziecka, a także współtworzyły i współpracują z Hospicjum Perinatalnym we Wrocławiu. Fundacja prowadzi również Bank Niemowlaka, czyli wyprawki dla mających się urodzić dzieci oraz pomoc rzeczową dla rodzin z dziećmi w różnym wieku, poradnię rodzinną, szkołę rodzenia, czy telefon zaufania (SOS – Pomoc Rodzinie).

– Ze świadectw ludzi wiem, że Bank Niemowlaka przynajmniej kilkoro dzieci uratował przed oddaniem do Okna Życia – wyznaje KAI s. Ewa Jędrzejak, boromeuszka i prezes Fundacji Evangelium Vitae we Wrocławiu.

Od 2012 r. siostry zaczęły działania na rzecz leczenia niepłodności poprzez naprotechnologię. – Bardzo licznym małżeństwom, które przez wiele lat zmagały się z problemem niepłodności, udało się pomóc – mówi s. Ewa.

Fundacja zainicjowała i współtworzyła procedury pochówku dzieci martwo urodzonych, a także prowadzenie są grupy wsparcia dla rodziców po stracie. – W szpitalach nie zawsze rodzice poronionego dzieciątka mogli dowiedzieć się o możliwości jego pochówku, dlatego postanowiliśmy działać – mówi prezes Fundacji Evangelium Vitae we Wrocławiu. – Na przestrzeni 10 lat dostrzegam w szpitalach i wśród ludzi coraz większą świadomość, że te dzieci można i trzeba pochować – dodaje. Od 2014 r. Fundacja regularnie 3 razy w roku organizuje pochówki dla dzieci przedwcześnie zmarłych.

Z pomocy Fundacji każdego roku korzysta tysiące osób. – Przy wsparciu Fundacji wiele kobiet zdecydowało się urodzić dziecko i odstąpić od decyzji o aborcji – zwraca uwagę siostra boromeuszka.

Fundacja dla Życia i Rodziny

Jedną z organizacji, która prowadzi działalność w bliskiej współpracy z Kościołem, jest Fundacja dla Życia i Rodziny (Fundacja Ku Pełni Życia), która poprzez reprezentowane poglądy i wartości, chroni życie od poczęcia do naturalnej śmierci. Corocznie w tym celu odbywa się Marsz dla Życia i Rodziny. Lokalnie – w Częstochowie – Fundacja współpracuje z Abp. Metropolitą Częstochowskim, Wacławem Depo. – Z kościołem łączy nas idea i bliska współpraca – podkreśla w rozmowie z KAI prezes Fundacji, Grzegorz Nienartowicz.

Fundacja oferuje pomoc kobietom, będącym w trudnych sytuacjach, np. matkom, samotnie wychowującym dzieci, które borykają się z trudnościami prawnymi, psychologicznymi, czy socjalnymi. Udziela także pomocy materialnej.

 – Nowa rzecz, która się pojawiła w tym roku, to warsztaty motywacyjne i rozwijające dla kobiet pod hasłem „Jak pięknie być kobietą”. Panie, spotykają się raz w miesiącu, aby motywować się do rozwijania pasji i budowania tożsamości, jako kobiety – zauważa prezes Fundacji. W ramach warsztatów odbywają się spotkania z psychologiem, czy porady z zakresu pracy nad sobą w sferze fizycznej, społecznej i zawodowej.

 – Na przestrzeni naszej działalności pomogliśmy blisko dwustu kobietom – dodaje Grzegorz Nienartowicz.

Fundacja Javani

Wspomniana już Fundacja Javani wspiera młodych rodziców. To organizacja świecka zarejestrowana przy parafii św. Matki Teresy z Kalkuty w Kamionkach koło Poznania. Odnosi się jednak do zasad życia propagowanych przez Kościół katolicki, które są fundamentem zarządu i wolontariuszy. Fundacja pomaga bez względu na poglądy, czy wyznanie, nie analizuje zasad życia osób potrzebujących wsparcia, tylko wspiera w zaistniałej sytuacji.

– Staramy się odpowiadać na konkretne potrzeby, dlatego że każda z sytuacji i każda z nastoletnich osób, czy ich rodziców, które potrzebują pomocy, jest inna. Osób wspierających Fundację jest ponad 20 z różnych profesji – wyjaśnia KAI Dorota Napierała, prezes Zarządu Fundacji Javani.

Fundacja pomaga małoletnim rodzicom w wychowaniu własnych dzieci, zdobyciu wykształcenia i podjęcia pracy zawodowej. – Do nas trafiają osoby, które raczej nie myślą o aborcji, ale szukają pomocy, jak będąc niepełnoletnią osobą, poradzić sobie w roli rodzica – mówi Dorota Napierała. Patronką Fundacji jest św. Matka Teresa z Kalkuty.

Podsumowanie

Dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin KEP ks. Robert Wielądek zauważa, że Kościół wychodzi naprzeciw potrzebującym matkom, znajdującym się w trudnej sytuacji.

– Zaobserwowaliśmy, że w każdej diecezji jest próba wyjścia z pomocą kobietom. To m.in. okna życia, Domy Samotnej Matki, czy środki adopcyjne, a także fundusze wsparcia i wiele innych – mówi.

Zauważa przy tym dużą różnorodność tej pomocy na poziomie diecezji. – Każda diecezja pomaga na miarę swoich możliwości. Myślę, że przeważnie w mniejszych diecezjach te potrzeby są mniejsze, gdyż społeczność bywa bardziej zintegrowana. Są diecezje, gdzie pojawiają się inicjatywy w Kościele ze strony osób świeckich. Jest to bardzo cenne i bardzo ważne – dodaje  Dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin KEP.

– Działalność charytatywna Kościoła jest odpowiedzią na rodzące się potrzeby, ale sądzę, że są jeszcze przestrzenie do odkrycia. Skala potrzeb, nie przerasta naszych możliwości. Jako Kościół jesteśmy przygotowani na pomaganie. Na pewno są obszary, które domagają się rozwoju. Jest to rzeczywistość, w której będziemy się nieustannie uczyć. Nie możemy powiedzieć, że wszystko jest zrobione. Zawsze da się zrobić jeszcze więcej! – podkreśla.