Tollende Chinese borden op een staande stok, het is een klassieke circusact. Julian Vogel haakt in Ceramic Circus aan bij die traditie, maar dan op zijn eigenzinnige, vooral innovatieve wijze. Is het knap wat hij doet? Zeker, maar bovenal fascinerend. En hij kijkt niet op een scherf meer of minder. (meer…)
Meander is als een zonovergoten veranderend berglandschap dat vanuit de sneltrein aan je ogen voorbijraast. De ene na de andere rotspartij duikt op, elke berg is anders, en verdwijnt voordat je het goed en wel beseft. (meer…)
Oefenen, oefenen, oefenen. Uren, dagen, maanden van herhaling om het uiterste uit jezelf te halen. Met Ten Thousand Hours brengt het Australische circuscollectief Gravity & Other Myths een zeer geslaagde ode aan de grootse tijdsinvestering die meesterschap vergt. (meer…)
Op welk punt in je leven ben je je kinderlijke optimisme verloren? Is dat een onomkeerbaar proces, of is er ook een volwassen vorm van optimisme? Circusmaker Benjamin Kuitenbrouwer (concept, regie met Anouke de Groot) roept deze vragen op met Forever Young, de eerste voorstelling van zijn nieuwe gezelschap Monki. (meer…)
Iemand komt op met een aansteker, in wat zowel wat weg heeft van een woonkamer uit de roaring twenties als het interieur van de bekende bruine kroeg om de hoek. Herhaaldelijk reageert de artiest trillend en schokkend op de kortstondige vlammetjes. (meer…)
Al vanaf haar opkomst kijkt de lange Clémence Gilbert een beetje bedrukt. Als langste en sterkste heeft ze de ondankbare taak om haar twee kleinere, lichtere collega’s van La Triochka op de schouders te nemen, de lucht in te gooien en de mooiste trucs uit te laten voeren. In TopDown zie je de verhoudingen langzaam veranderen en is goed te zien wat een wereld van verschil een glimlach en uitnodigend gebaar maakt. (meer…)
Toverhomo, L’ Oreal model, windmachinewonder, aan bijnamen geen gebrek. Hans Klok verplettert Carré met het fonkelnieuwe, avondvullende programma Face the Future. Sappige verdwijn- en wisseltrucs worden afgewisseld met verbluffende decors, waarbij AI en Virtual Reality de boventoon voeren. Hans gaat ervoor, hij verleidt iedereen met een ritje in zijn tijdmachine. (meer…)
Het prijswinnende Raven (2019) van het Berlijnse circuscollectief Still Hungry is te zien op Circusstad Festival. Met een sterke line-up van – en een themagesprek rond – vrouwelijke circusmakers, heeft het festival dit jaar een mooie inhoudelijke keuze gemaakt. Raven draagt daaraan bij met een humorvolle en pakkende blik van binnenuit op het moederschap en de loopbaan als circusmaker.
De eerste minuten kijkt het publiek naar een schemerig, kaal landschap met in het midden een berg hooi, klaar om opgepeuzeld te worden door de dieren die er niet zijn, maar die je wel elk moment verwacht. Dan komt er beweging in het hooi, alsof de wind er vat op heeft gekregen. De berg transformeert tot een gigantisch ei dat uit elkaar barst. Weifelend en onderzoekend komt eerst een hand tevoorschijn en als de kust veilig lijkt, de rest van een mens. Een nieuw leven. Zelden zo’n verpletterend mooi begin van een voorstelling gezien als dat van Ancrage.
Naast de klassieke gordiaanse knoop die Alexander de Grote kordaat doorhakte en de draad van Ariadne die de zoekende naar de uitgang van het doolhof leidt, hebben we nu het touw van het Belgische circusgezelschap Modo Grosso, waarmee elke circusliefhebber gek van genot kan worden gemaakt. Een instant moderne klassieker.
