Hoat-hián
Hoat-hián (法顯, 337 nî – 422 nî ), sio̍k-sèⁿ Kéng, sī Tiong-kok Tong Chìn, Lâu Sòng sî-kî ê cheng-khia, lú-hêng-ka. I bat khì Se-he̍k, Thian-tiok, Sinhala téng-téng só͘-chāi chhú-keng.
Tù-chok
[siu-kái | kái goân-sí-bé]Ū chi̍t pún iû-kì, kiò-chò Hoat-hián-toān. Che sī hiān-tāi gián-kiú kó͘-chá Tiong A-chiu, Lâm A-chiu le̍k-sú, tē-lí, hong-sio̍k, kap Hu̍t-kàu ê tiōng-iàu bûn-hiàn.