Olympischi Spiil

Die Olympischi Faane mit de fümf Ring isch zum erste Mol 1920 bi de Olympische Spiil z Antwärpe verwändet worde

Die Olympische Spiil (vo altgriechisch τά Ὀλύμπια ta Olýmpia „die Olympische Spiil“; noigriech. olymbiakí agónes ολυμπιακοί αγώνες ‚olympischi Wettkämpf‘) isch d Sammelbezäichnig für Sportwettkampfveraastaltige, wo regelmäässig veraastaltet wärde: die „Olympische Spiil“ und die „Olympische Winterspiil“. Bi deene Spiil mässe sich Athlete und Mannschafte in verschiidene Sportarte. Si wärde vom Internationale Olympische Komitee (IOC) organisiert. D Zit zwüsche de Spiil wird als olymbiada ολυμπιάδα ‚Olympiade‘ bezäichnet aber in dr Umgangssprooch het sich dä Begriff für d Spiil sälber iibürgeret.

Am Ändi vom 19. Joorhundert het dr Pierre de Coubertin vorgschlaage, ass mä die Olympische Spiil wider wurd iifüere noch ere lange Zit wo die antike Festspiil z Olympia nüm abghalte worde si und 1894 het dr erst Olympisch Kongräss z Bariis beschlosse, 1896 z Athen Festspiil abzhalte as e „Dräffe vo dr Juuged vo dr Wält“, so dass sich d Völker besser wurde verstoo. Sit 1896 finde alli vier Joor (usser in de Zite vo de bäide Wältchrieg) Olympischi Spiil statt und sit 1924 au Olympische Winterspiil. Sit 1994 alterniere d Winter- und d Summerspiil im e zwäijöörige Rhythmus.

S IOC übernimmt au d Schirmherrschaft für d Paralympics as Wettkämpf vo behinderete Sportler, de Deaflympics, Special Olympics und vo de World Games für nitolympischi Sportarte. Drüber uuse git s sit 2010 die Olympische Juugedspiil, wo für Juugedligi im Alter vo 14 bis 18 bestimmt si.

Dr Umfang vo de Olympische Spiil isch immer gröösser worde, so dass hützudags so guet wie jedes Land uf dr Wält Sportler zu de Spiil schiggt. Näbe de Schutt-Wältmäisterschafte gälte si zur Zit as s grösste Sporteräignis uf dr Wält.

Litratuur

• Die Chronik der Olympischen Spiele. Chronik Verlag, Gütersloh, Münche 2004, ISBN 3-577-14632-X (Resultat und Medalliegwünner vo 1896 bis hüte). 
• Horst Callies: Über Olympia, die Olympischen Spiele und die Politik im Altertum. In: Gerhard Hecker (Hrsg.): Sportpädagogik. Diesterweg, Frankfurt am Main 1996, ISBN 3-425-05129-6, S. 5 ff. 
• Vyv Simson, Andrew Jennings: Geld, Macht und Doping. Das Ende der olympischen Idee. Knaus Albrecht, Münche 1993, ISBN 3-8135-0445-X (kritischi, enthülligsschurnalistischi Usenandersetzig mit de Macheschafte vom IOC). 
• Judith Swaddling: Die Olympischen Spiele der Antike. Reclam, Ditzingen 2004, ISBN 3-15-018293-X (Beschriibig vo de antike Spiil, de Baute und Aalaage vo Olympia, vo de Wettkämpf und no vil mee). 
• Das Olympia-Buch. Delius Klasing Verlag, Bielefeld 2004, ISBN 3-7688-1545-5 (Gschicht vo de modärne Olümpische Spiil). 
• The Economics of staging the Olympics. A comparison of the Games 1972–2008. Edward Elgar Publishing, Cheltenham 2005, ISBN 1-84376-893-3 (D Ökonomii vo de Olümpische Spiil). 
• Ulrike Prokop: Soziologie der Olympischen Spiele. Sport und Kapitalismus. Carl Hanser, München 1971, ISBN 3-446-11503-X. 
• David C. Young: The Modern Olympics – A Struggle for Revival. Johns Hopkins University Press, Baltimore 1996, ISBN 0-8018-5374-5. 

Weblingg

 Commons: Olympischi Spiil – Sammlig vo Multimediadateie

• S Internationale Olympische Komitee (ängl.)
• Datebank mit alle Resultaat und Däilnäämer (ängl.)
• Suech no Olympische Spiele in dr Dytsche Digitale Bibliothek (DDB)

Fussnoote

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Olympische_Spiele“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.