Schwizer Schnabelweid

D Schwizer Schnabelweid isch es Buech, wo dr Zürcher Mundartdichter Traugott Vogel drin e grossi Tschuppele Tieläkttegscht gsamlet het.

s Buech

S Buech, wo dr ganz Titel drvo Schwizer Schnabelweid. E churzwyligi Heimedkund i Gschichte und Prichte us allne Kantön heisst, isch anne 1938 bim Suurländer z Aarau usecho.

D Byträäg het dr Redakter nach de Kantöön vo dr Schwiiz püschelet, also agfange vo Züri und Bärn bis hi zum Aargau, em Tuurgau und em Tüütschwallis; und denn drzue no öppis vo Düüschschwiizer us em Tessin und vo Gämf.

Am Ändi vom Buech chunt no en Uufsatz vom Hans Rudolf Schmid über s Schwiizerdütsch, denn het’s e Lischte, vo wo dr Vogel die Tegscht gnoo het, und en Essai drüber, was d Mundart isch.

Au grad im Joor 1938 isch s Buech “Schwyzer Meie” usecho mit ere Samlig vo schwiizerdütsche Gedicht, zämegstelt vom Adolf Guggebüel und em Georg Thürer. Es bar Autore sind i beiden Anthologye, dr “Schwyzer Schnabelweid” und em “Schwyzer Meie” verträtte, und e Deil drvo, womme als Klassiker vo dr Düütschschwiizer Literatur chan aaluege, es Vierteljoorhundrt spöter au nomol im Thürer sim “Holderbluescht”.

S Hauptwort vom Buechtitel isch spööter vom Schwiizer Radio wider pruucht worde, wo d Tieläktredakzioon mit ere nöie Mundartsändig agfange het; die heisst nach em Vogel sim Uustruk au “Schnabelweid”.

vo wäm d Tegscht sind

Literatur

Manfred Gsteiger, Christian Schmid, Andres Kristol: Dialektliteratur. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Martin Dahinden: Das Schweizerbuch im Zeitalter von Nationalsozialismus und geistiger Landesverteidigung. Bern New York 1987.