Saltar al conteníu

Ennio

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Ennio
Vida
Nacimientu Rudiae (en) Traducir[1], 239 de edC[1]
Nacionalidá Antigua Roma [2]
Muerte Roma, 169 de edC[1] (70 años)
Sepultura Tumba de los Escipiones (es) Traducir
Causa de la muerte gota (es) Traducir[3]
Familia
Padre valor desconocíu
Madre valor desconocíu
Estudios
Llingües falaes llatín[4]
Oficiu poeta, dramaturgu, escritor, historiador de la Antigua Roma (es) Traducir, analista (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Quintu Ennio (Rudiae, 239 e.C. - Roma, 169 e.C.) dramaturgu y poeta épicu romanu.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nació en Rudiae, una rexón de la Magna Grecia italiana cerca de Lupiae, correspondente a l'actual ciudá de Lecce. Yera trillingüe, apoderaba tanto'l llatín y el oscu como'l griegu. Formáu na cultura helénica, Marcu Porcio Catón llamar a Roma nel 204 e.C. cuando'l poeta taba en Cerdeña faciendo'l serviciu militar. En Roma enseñó griegu y entró nel círculu d'Escipión; tamién trató a Marcu Fulvio Nobilior. Dambos personaxes yeren bien influyentes y ser introduciendo na cultura griega, anque siempres procuró afaela al gustu romanu nes obres que publicó ya inclusive se caltienen dos pieces dramátiques de temática puramente romana: Sabinae y Ambricia, según la comedia Caupuncula. Tamién quixo faese pasar por orixinal la so creación de Sátires, xéneru que paecía nuevu na tradición romana pero que tien los sos precedentes nes invectivas de los poetes yambógrafos griegos y les sátires menipeas grieges.

Obra

[editar | editar la fonte]

Compunxo una ventena de traxedies inspiraes en Eurípides. El conxuntu de la so obra tuvo una gran importancia nel afitamientu de la poesía nacional romana ya influyó notablemente sobre poetes como Lucrecio y Virxiliu. Considérase davezu a Ennio como'l primera gran poeta épicu romanu polos sos Annales onde recueye en 18 llibros d'hexámetros la hestoria de Roma hasta la so dómina; d'esta magna obra namái resten fragmentos. El papel de Ennio foi fundamental pa sustituyir l'anticuáu y nacional versu saturnio pol hexámetru dactílico d'orixe griegu nel cultivu de les temes narratives o épicos: él foi'l primeru que lo utilizó en Roma.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Quintu Ennio, Fragmentos. Testu revisáu y traducíu por Juan Martos Fernández. Gredos, Madrid, 2006. ISBN 8424928539

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 A. I. Malein. «Q24508148» (en rusu). Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary. Volume XLа, 1904. 
  2. ↑ «Q87327362» (en rusu). Малая советская энциклопедия, 1936—1947. 
  3. ↑ A. I. Malein. «Q24508148» (en rusu). Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary. Volume XLа, 1904. 
  4. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Ennio&oldid=4130214»