Resistividá
La resistividá ye la resistencia llétrica específica d'un determináu material. Designar pola lletra griega rho minúscula (ρ) y mídese n'ohm•metro (Ω•m)[1]
onde ye la resistencia en ohms, la seición tresversal en m² y el llargor en m.
El so valor describe'l comportamientu d'un material frente al pasu de corriente llétrica: un valor altu de resistividá indica que'l material ye mal conductor ente que un valor baxu indica que ye un bon conductor.
La resistividá ye la inversa de la conductividá llétrica; por tanto, . Usualmente, la magnitú de la resistividá (ρ) ye la proporcionalidad ente'l campu llétrico y la densidá de corriente de conducción :
Como exemplu, un material de 1 m de llongura por 1 m d'anchu por 1 m d'altor que tenga 1 Ω de resistencia va tener una resistividá (resistencia específica, coeficiente de resistividá) de 1 Ω•m.[2]
Xeneralmente la resistividá de los metales aumenta cola temperatura, ente que la resistividá de los semiconductores mengua ante l'aumentu de la temperatura.
Tabla de resistividaes de dellos materiales
[editar | editar la fonte]| Material | Resistividad (en 20 °C-25 °C) (Ω·m). |
|---|---|
| Grafeno[3] | 1,00 x 10-8 |
| Plata[3] | 1,59 x 10-8 |
| Cobre[4] | 1,71 x 10-8 |
| Oru[5] | 2,35 x 10-8 |
| Aluminiu[6] | 2,82 x 10-8 |
| Wolframiu[7] | 5,65 x 10-8 |
| Níquel[8] | 6,40 x 10-8 |
| Fierro[9] | 8,90 x 10-8 |
| Platín[10] | 10,60 x 10-8 |
| Estañu[11] | 11,50 x 10-8 |
| Aceru inoxidable 301[12] | 72,00 x 10-8 |
| Grafitu[13] | 60,00 x 10-8 |
Resistividad llétrica de metales puros[14] a temperatures ente 273 y 300 K (10-8 Ω⋅m): Plantía:Tabla periódica (valores)
La plata metálico ye'l meyor conductor de la lletricidá a temperatura ambiente.
Resistividad de les roques
[editar | editar la fonte]Polos sos componentes minerales, les roques serín'aislantes na mayor parte de los casos (como lo son les roques ígnees). Les esceiciones seríen aquelles compuestes principalmente por semiconductores que la so proporción na corteza ye bien baxa. Arriendes d'ello, si'l terrén ye un conductor moderáu, deber a que les roques que la constitúin son poroses y amás tienen los sos poros parcial o totalmente ocupaos por electrolitos; polo tanto pórtense como conductores iónicos de resistividá bien variable.
Pa tener una idea del fenómenu de la conductividá en tales roques puede utilizase la espresión llograda por Maxwell que describe la resistividá d'un mediu heteroxéneu compuestu por una matriz de resistividá con material esvalixao de resistividá distribuyíu aleatoriamente y ocupando una fracción del volume total:
Fórmula válida solo cuando les impureces de resistividá atópase en volumes pequeños comparaos coles distancies que los dixebren, esto ye, cuando los valores de son baxos.
Resistividad de les roques poroses enchíes
[editar | editar la fonte]Les roques poroses que los sos poros tán llenos d'electrolitos constitúin un mediu heteroxéneu con inclusiones de resistividá enforma menor que la de los minerales del so matriz. El casu de mayor interés ye aquel nel que los poros atópase en contautu (porosidá efectiva) y ufierten un camín ininterrumpíu pa la conducción de corriente llétrica. Pa una comprensión del fenómenu ye conveniente utilizar un modelu representativu de la conducción, siendo'l de fai de capilares el más fayadizu pa esti propósitu.
Considerando una muestra de roca electrolíticamente enchida, con un camín porosu interconectáu (como una arenisca), y na que s'asume que tola conducción llétrica asocede pel camín electrolíticu, puede escribise:
Siendo:
- la resistividá [Ω·mm²/m]
- el llargor [m]
- seición de la muestra [mm²]
Indicóse ente [ ] les unidaes típiques del S.I.
ye la resistividá del electrolitu y y el llargor y seición del camín electrolíticu equivalente.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Conductancia llétrica
- Conductor llétricu
- Conductividá llétrica (ye l'inversu de la resistividá)
- Resistencia llétrica
- Superconductividá
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Física universitaria con física moderna Volume 2, páxina 851. Sears y Zemansky, decimosegunda edición. Añu 2009.
- ↑ «Cálculo experimental de la resistividad de un metal». Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'abril de 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Matweb-Plata» (inglés).
- ↑ «Matweb-Annealed Copper» (inglés).
- ↑ «Matweb-Oro» (inglés).
- ↑ «Matweb-Aluminiu» (inglés).
- ↑ «Matweb-Wolframiu» (inglés).
- ↑ «Matweb-Níquel» (inglés).
- ↑ «Matweb-Fierro» (inglés).
- ↑ «Matweb-Platino» (inglés).
- ↑ «Matweb-Estañu» (inglés).
- ↑ «Matweb-Aceru Inoxidable (serie 301)» (inglés).
- ↑ «Matweb-Grafitu» (inglés).
- ↑ David R. Lide (2009). CRC Press Inc: CRC Handbook of Chemistry and Physics, 90 (n'inglés), páx. 2804. ISBN 978-1-420-09084-0.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q108193
Multimedia: Electrical resistivity