Менскі падшыпнікавы завод
Каардынаты: 53°52′56″ пн. ш. 27°38′6″ у. д. / 53.88222° пн. ш. 27.635° у. д.
 | |
| Тып | адкрытае акцыянэрнае таварыства |
|---|---|
| Заснаваная | 20 траўня 1948 (76 гадоў таму) |
| Заснавальнікі | Савет міністраў СССР |
| Краіна | Беларусь |
| Разьмяшчэньне | Менск |
| Адрас | Заводзкі раён, вул. Жылуновіча, д. 2[1] |
| Ключавыя фігуры | Анатоль Савянок, Сяргей Мароз[2] |
| Галіна | прамысловасьць |
| Прадукцыя | падшыпнік, ролік, сьвердзел |
| Абарачэньне | ▼50,056 млн рублёў (2018 год; 24,534 млн $) |
| Апэрацыйны прыбытак | ▼-9,012 млн рублёў (2018 год; -4,417 млн $) |
| Чысты прыбытак | ▼-9,012 млн рублёў[3] (2018 год; -4,417 млн $)[4] |
| Лік супрацоўнікаў | 2000 (2021 год) |
| Матчына кампанія | «Беларускі мэталюргічны завод» (Жлобін) |
| Аўдытар | ТАА «Эрудыт» (Менск) |
«Ме́нскі падшы́пнікавы заво́д» («МПЗ») — дзяржаўнае машынабудаўнічае прадпрыемства Беларусі, заснаванае ў траўні 1948 году ў якасьці «Дзяржаўнага падшыпнікавага заводу № 11».
На 2021 год уваходзіў у 10-ку найбольшых прадпрыемстваў Беларусі. Налічваў каля 2000 супрацоўнікаў. Займаў звыш 38 гектараў у Заводзкім раёне Менску. Выпускаў звыш 600 мадэляў падшыпнікаў пад таварным знакам «МПЗ» ад 1 см прамерам і 10 грамаў вагой да 98 см прамерам і да 880 кг вагой. Вырабляў каля 70 % канструктыўных групаў падшыпнікаў, якія існавалі ў сьвеце. За 2020 год вырабілі звыш 5 млн падшыпнікаў, зь якіх 40 % новых узораў 2010-х гадоў. Доля ролікавых сфэрычных 2-радных падшыпнікаў склала 65 % продажаў і каля 90 % паставак за мяжу ў больш як 20 краінаў. Асноўнымі пакупнікамі былі прадпрыемствы 7 галінаў прамысловасьці — машынабудаўнічай, горназдабывальнай, мэталюргічнай, энэргетычнай, будаўнічай, нафтагазавай і абароннай. Прадпрыемства ўваходзіла ў Міжрэспубліканскі саюз вытворцаў падшыпнікаў (Расея)[5]. «Менскі падшыпнікавы завод» меў станцыю выпрабаваньня падшыпнікаў зь лябараторыяй на 60 выпрабавальных машынаў ВНІПП мадэляў 537 і 542—545. Гэта дазваляла выпрабаваць падшыпнікі карданных валаў, аўтамабільніх ступіцаў, рухавікоў і вадзяных насосаў на вібрацыю і шум[6]. Для патрэбаў супрацоўнікаў завод меў аздараўляльны летнік і буфэт, 2 страўні і 3 гуртажыткі[7].
Вырабы і паслугі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На 2021 год «Менскі падшыпнікавы завод» вырабляў 77 узораў ролікаў і 788 узораў падшыпнікаў, у тым ліку:
- 661 ролікавы (85 %) — 491 радыяльны сфэрычны 2-радны (62 %), 116 радыяльных ігольчатых, 12 радыяльна-ўпорных канічных, па 9 упорна-радыяльных сфэрычных і ўпорных, 7 радыяльных цыліндрычных, 5 радыяльных 1-радных тараідальных, 4 упорна-радыяльныя сфэрычныя 1-радныя і 3 радыяльныя сфэрычныя 2-радныя;
- 90 шарыкавых — 62 радыяльных, 15 упорна-радыяльных і 13 радыяльна-ўпорных;
- 37 шарнірных[8].
Таксама на заводзе выпускалі: прывадныя ролікавыя ланцугі для трактароў, дэталі ровараў, сьвердзелы, мэблевую фурнітуру, адкрывалкі бляшанак і пляшак[9], а таксама дэталі для чыгуначнага палатна[10], пакоўку і раскатныя кольцы[11]. Урэшце «МПЗ» аказваў праз сваю лябараторыю, выпрабавальню і цэх перавозак паслугі: хіміка-спэктральнага аналізу мэталаў; вымярэньня ўнутраных зазораў, дакладнасьці кручэньня і геамэтрычнай дакладнасьці падшыпнікаў; вымярэньня рэшткавай намагнічанасьці і шурпатасьці паверхні; памераў і нормаў дакладнасьці ролікаў, лінейных памераў для ўнутраных і вонкавых паверхняў; пасажырскіх перавозак мікрааўтобусамі і грузаперавозак да 40 тонаў, здачы ў наём аўтавышкі, аўтакрана, пагрузчыка і экскаватара[12].
Збытавая сетка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На 2021 год «Менскі падшыпнікавы завод» меў 25 гандлёвых прадстаўнікоў у 36 гарадах 16 краінаў:
- 14 гарадоў у 9 краінах Азіі — Аб’яднаныя Арабскія Эміраты (Дубай), Армэнія (Ерэван), Віетнам (Хашымін), Грузія (Тбілісі), Індыя (Новы Дэлі і Нойда ў штаце Утар-Прадэш), Ірак (Багдад), Іран (Тэгеран), Казахстан (5: Вусьць-Каменагорск, Караганда, Паўладар, Семей і Шымкент) і Тайлянд (Бангкок);
- 1 краіна Афрыкі — Эгіпет (Каір)[13];
- 21 горад у 6 краінах Эўропы — суседнія Латвія (Рыга), Польшча (Сасновец), Расея (13: Волагда, Вялікі Істок, Дальнягорск, Екацярынбург, Лесазаводзк, Масква, Находка, Перм, Уладзівасток, Усурыйск, Хабараўск, Цюмень і Чалябінск) і Ўкраіна (4: Марыюпаль, Львоў, Паўлаград і Харкаў)[14], а таксама Баўгарыя (Сафія) і Эстонія (Нарва)[13].
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
17 траўн 1948 году Савет міністраў СССР ухваліў Пастанову № 5959-РС «Аб будаўніцтве падшыпнікавага заводу № 11 у г.Менску». 20 траўня 1948 году міністар аўтамабільнай і аўтатрактарнай прамысловасьці СССР Г.С. Харламаў падпісаў Загад № 77, якім прадпісаў «у дэкадны тэрмін утварыць і накіраваць камісію для выбару пляцовак пад будаўніцтва падшыпнікавага заводу № 11 у г. Менску». Завод прызначаўся для забесьпячэньня падшыпнікамі грузавікоў «Менскага аўтамабільнага заводу» і трактароў «Беларусь». У красавіку 1950 году ў Красным урочышчы на ўскрайку Менску пачалі ўзводзіць завод. 13 жніўня 1951 году майстарка Л.Ф. Арлова сабрала 1-ы беларускі падшыпнік пад таварным знакам «ДПЗ-11»[15]. У сьнежні 1956 году на прадпрыемстве стварылі газэту «Адзінаццаць»[16]. 7 верасьня 1960 году на заводзе выпусьцілі 100-мільённы падшыпнік. 16 верасьня 1969 году ў 2-м корпусе ўвялі ў дзеяньне цэх ролікавых сфэрычных падшыпнікаў. У 1975 годзе ўпершыню ў сьвеце правялі звышглыбокае бурэньне турбабурамі з падшыпнікамі «ДПЗ-11». 21 траўня 1975 году Галоўны камітэт Выставы дасягненьняў народнай гаспадаркі СССР узнаградзіў «ДПЗ-11» дыплёмам 1-й ступені за ўкараненьне электракаагуляцыйных збудаваньняў для ачысткі прамысловых сьцёкавых водаў, а распрацоўнікаў — залатым, срэбраным і бронзавым мэдалямі[15]. Да 1977 году ўвялі ў дзеяньне карпусы № 2, 3 і 4 з 4-ма цэхамі: тэрмічны, літых сэпаратараў, інжынэрна-побытавы і лябараторна-побытавы[17]. 13 лютага 1982 году на заводзе выпусьцілі мільярдны падшыпнік. У 1987 годзе выпусьцілі рэкордныя 55,5 млн падшыпнікаў[15].
У 1995 годзе стварылі ўчастак плястмасавых і гумава-тэхнічных вырабаў[17]. 25 сьнежня 1995 году завод перайменавалі ў арэнднае прадпрыемства «Менскі падшыпнікавы завод» («МПЗ»). Таксама ў 1995 годзе сабралі 1-ы буйнагабарытны падшыпнік 3680 вагой 637 кг для «Крывароскага горна-ўзбагачальнага камбінату акісьленых рудаў» (Кіраваградзкая вобласьць, Украіна)[15]. На 1999 год «МПЗ» выпускаў шарыкавыя, ролікавыя і шарнірныя падшыпнікі, мэталарэзныя станкі і кантрольныя вымяральнікі[17]. 10 лютага 2000 году прадпрыемства пераўтварылі ў адкрытае акцыянэрнае таварыства. У сакавіку 2000 году адчынілі заамежнае прадстаўніцтва ў Маскве (Расея). У 2013 годзе «МПЗ» увайшоў у склад холдынгу «Беларуская мэталюргічная кампанія», якім кіраваў «Беларускі мэталюргічны завод» (Жлобін, Гомельская вобласьць)[15]. У 2010—2013 гадах для зьмяншэньня выдаткаў газу і электраэнэргіі перааснасьцілі кавальска-нарыхтоўчае і тэрмічнае абсталяваньне заводу на 70 млн даляраў. У 2013 годзе пачаліся пастаўкі падшыпнікаў у Польшчу і Турэччыну[18]. 4 чэрвеня 2015 году на беларуска-індыйскім форуме «МПЗ» заключыў дамову на пастаўку падшыпнікаў у Індыю на 1 млн даляраў[19]. У жніўні 2015 году ў 1-м корпусе запусьцілі кольцараскатны ўчастак зь лічбавым праграмным кіраваньнем (ЛПК) і адпальвальным агрэгатам з поўначы Італіі (край Вэнэта). У 2016 годзе ўсталявалі 29 і асучасьнілі 16 прыбораў для вытворчасьці ролікасфэрычных падшыпнікаў. У выніку замены газавыя награвальныя печы абсталявалі аўтаматычнай загрузкай і выгрузкай. Укаранілі загартовачна-адпускныя агрэгаты і звышфінішаваньне кольцаў падшыпнікаў. 21 ліпеня 2017 году адчынілі аўтаматычную лінію загатовак кольцаў прамерам ад 22 да 60 см[15].
У 2018 годзе 77 % вырабаў паставілі за мяжу, пераважна ў Расею. На ліпень 2019 году прадпрыемства налічвала каля 1800 супрацоўнікаў[20]. 28 сьнежня 2020 году ўвялі ў дзеяньне газанагравальную печ, што стала апошнім 41-м прыборам у мадэрнізацыі коштам 44 млн эўра зь 2010 году[21]. 21 студзеня 2021 году «МПЗ» адгрузіў ў Нямеччыну 4 падшыпнікі для шахтавых вэнтылятараў коштам 55 300 эўра[22].
12 мая 2023 году Украіна ўвяла санкцыі супраць заводу[23].
Кіраўнікі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Георгі Кармілкін (20 красавіка 1949 — 1952)
- Пётар Яшчарыцын (1952—1962), акадэмік і доктар тэхнічных навук
- Іван Гаўрылаў (1962—1968)
- Аркадзь Высоцкі (1968—1988)
- Анатоль Зінкевіч (1988—1991)
- Анатоль Цыгалаў (1991—1994)
- Валер Пенза (1994—2004)
- Віктар Можджэр (2005 — 22 сьнежня 2009)
- Аляксандар Лабусаў (22 сьнежня 2009 — 2016)
- Мікалай Анціпаў (2016 — кастрычнік 2019)[15]
- Анатоль Савянок (з кастрычніка 2019 году)[21]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Кантакты (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Кіраўніцтва (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Мікалай Анціпаў, М.В. Горбікава. Інфармацыя пра акцыянэрнае таварыства і яго дзейнасьць на 1 студзеня 2019 году (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 9 красавіка 2019 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Сярэднеўзважаны курс беларускага рубля ў адносінах да замежных валют на валютным рынку Рэспублікі Беларусь за 2018 год (2,0402 за даляр) // Нацыянальны банк Беларусі, 2019 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Аб прадпрыемстве (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Станцыя для выпрабаваньня падшыпнікаў (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Сыстэма падрыхтоўкі кадраў (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Падшыпнікі (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Тавары народнага спажываньня (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Тавары вытворча-тэхнічнага прызначэньня (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Пакоўкі (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 4 жніўня 2021 г.
- ^ Паслугі вытворча-тэхнічнага прызначэньня (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ а б Распаўсюднікі ў далёкім замежжы (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Распаўсюднікі ў СНД (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ а б в г д е ё Гісторыя (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Газэта «Адзінаццаць» (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ а б в Менскі падшыпнікавы завод // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2000. — Т. 10: Малайзія — Мугаджары. — С. 448. — 544 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0169-9
- ^ Менскія падшыпнікі пашыраюць геаграфію // Белтэлерадыёкампанія, 12 жніўня 2013 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ МПЗ паставіць у Індыю падшыпнікаў на $1 млн // Газэта «Зьвязда», 4 чэрвеня 2015 г. Праверана 4 жніўня 2021 г.
- ^ Марыя Дадалка. Чым жывуць завадчане // Мясцовае самакіраваньне. — 19 ліпеня 2019. — № 29 (514). — С. 2.
- ^ а б На МПЗ завяршылі дзесяцігадовую праграму тэхпераўзбраення // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 28 снежня 2020 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Менскі падшыпнікавы завод выйшаў на рынак Германіі // БелТА, 21 студзеня 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- ^ Камбайны «Гомсельмаша» больш не паедуць ва Украіну (бел.) Новы час
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Электронны зварот грамадзянаў і юрыдычных асобаў (рас.) // ААТ «Менскі падшыпнікавы завод», 2021 г. Праверана 3 жніўня 2021 г.
- Заказаць (рас.)