Хоры

Хо́ры (па-грэцку: χορός — хор) — у архітэктуры верхняя адкрытая галерэя або балькон унутры царквы (звычайна на ўзроўні другога паверху), у параднай зале і да т.п. У заходнеэўрапейскіх храмах на хорах звычайна разьмяшчаюцца музыкі, пеўчыя, арган. У праваслаўных цэрквах на бальконе ўнутры храма, калі ён ёсьць, разьмяшчаецца клірас.

У храме знаходзяцца звычайна з заходняга боку (процілеглага алтару) або апярэзваюць нэф з паўднёвага, заходняга і паўночнага бакоў.

Першапачаткова (у раньнім Сярэднявеччы) хоры прызначаліся для прадстаўнікоў княскага роду і вышэйшых пластоў грамадзтва^[1], або для жанчын і катэхумэнаў.^[2] У старажытнарускіх храмах (як у Заходняй Эўропе і ў Бізантыі) ня мелі адмысловага прызначэньня і былі самадастатковым архітэктурным фэноменам^[3].

Ня варта блытаць з хорам — прасторай ва ўсходняй частцы раньнехрысьціянскіх і заходнеэўрапейскіх храмаў, разьмешчанай на ўзроўні асноўнага памяшканьня.

Крыніцы

[1] Брунов Н. И. О хорах в древне-русском зодчестве

[2] Голубинский Е. Е. История русской церкви. М., 1901.

[3] Заграевский C. В. О предназначении полатей (хор) в древнерусских храмах

[1]

[2]

[3]