Перайсці да зместу

Ладавіка Карачы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ладавіка Карачы
Фатаграфія
Дата нараджэння красавік 1555[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 13 лістапада 1619(1619-11-13)[3][4] (64 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці мастак, майстар афорту, графік, мастак-гравёр, рысавальнік, фрэскіст, дзеяч выяўленчага мастацтва
Жанр гістарычны жывапіс
Мастацкі кірунак барока
Уплыў Праспера Фантана[5] і Тынтарэта
Уплыў на Antonio Maria Fabrizi[d]
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ладавіка Карачы (іт. Lodovico Carracci; 21 красавіка 1555, Балоння — 13 лістапада 1619, там жа) — італьянскі жывапісец, гравёр і скульптар, прадстаўнік балонскай школы.

Вучань Праспера Фантаны, Ладавіка Карачы ў сваіх шматлікіх паездках вывучаў творчасць італьянскіх майстроў. Вярнуўшыся ў Балонню з высокай мэтай адраджэння мастацтва, ён заснаваў са сваімі стрыечнымі братамі Агасціна і Анібале новую школу жывапісу — «Акадэмію дэльі Інкамінаці»

У сваіх позніх творах ён дэманструе большую самастойнасць (напрыклад, у «Багародзіцы ў славе» і ў фрэсках з жыцця св. Бенедыкта ў манастыры Санкт-Мікеле-ін-Боска). Ладавіка Карачы з’яўляецца таксама родапачынальнікам асаблівага роду карцін пакутнага пафасу — шматлікіх «Ecce Homo» і «Mater Dolorosa», створаных балонскай школай. У Эрмітажы захоўваюцца «Святое Сямейства», «Нясенне крыжа», «Пакладзенне ў труну» і «Святы Себасцьян». Мастаку атрыбутуецца вядомая карціна «Гульцы ў шахматы», адрозная глыбінёй псіхалагізму і тонкай гульнёй святла і цені.

Зноскі