Мікалай Генадзевіч Басаў

Мікалай Генадзевіч Басаў
руск.: Никола́й Генна́диевич Ба́сов
Дата нараджэння	14 снежня 1922(1922-12-14)[…]
Месца нараджэння	Усмань, Тамбоўская губерня, РСФСР
Дата смерці	1 ліпеня 2001(2001-07-01)[…] (78 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	РСФСР  СССР  Расія
Жонка	Ksenia Tikhonovna Basova[d]
Дзеці	Dmitri N. Basov[d]
Род дзейнасці	фізік, вынаходнік, выкладчык універсітэта, палітык
Навуковая сфера	радыёфізіка, фізіка і квантавая электроніка
Месца працы	Фізічны інстытут імя П. М. Лебедзева РАН[d] Нацыянальны даследчы ядзерны ўніверсітэт «МІФІ»
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук
Навуковае званне	акадэмік АН СССР[d] акадэмік РАН[d]
Альма-матар	Нацыянальны даследчы ядзерны ўніверсітэт «МІФІ» (1950)
Навуковы кіраўнік	Міхаіл Аляксандравіч Леантовіч[d] і Аляксандр Міхайлавіч Прохараў
Партыя	КПСС
Член у	Акадэмія навук ГДР Леапальдзіна Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР Балгарская акадэмія навук Шведская каралеўская акадэмія інжынерных навук[d] Індыйская нацыянальная акадэмія навук[d] Польская акадэмія навук
Прэміі
Узнагароды	прэмія Калінгі[d] (1986) Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (1990) honorary doctorate of the University Polytechnic of Madrid[d] (28 студзеня 1985) член Амерыканскага фізічнага таварыства[d] (1998) Edward Teller Award[d] (1991)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікала́й Гена́дзевіч Ба́саў (14 снежня 1922, горад Усмань, Тамбоўская губерня — 1 ліпеня 2001) — савецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1964). Замежны член Балгарскай АН (1974). Дэпутат Савета Саюза Вярхоўнага Савета СССР 9—11 скліканняў ад Масквы.

Біяграфія

Пасля Вялікай Айчыннай вайны Басаў паступіў у МІФІ, абараніў дыплом ў 1950 годзе. З 1948 года ён працаваў лабарантам ў Фізічным інстытуце імя Лебедзева АН СССР (ФІАН), дзе і працягнуў працу пасля атрымання дыплома пад кіраўніцтвам М. А. Леантовіча і А. М. Прохарава. У 1953 годзе Басаў абараніў кандыдацкую, а ў 1956 годзе — доктарскую дысертацыю.

У 1958—1972 гадах Басаў з'яўляўся намеснікам дырэктара ФІАН, а з 1973 па 1989 год быў дырэктарам гэтага інстытута. Тут у 1963 годзе ён арганізаваў Лабараторыю квантавай радыёфізікі, якую ўзначальваў да сваёй смерці. У 1962 годзе Басаў быў абраны членам-карэспандэнтам АН СССР, а ў 1966 годзе — акадэмікам АН СССР, пасля абіраўся ў прэзідыум Акадэміі навук (член прэзідыума АН СССР з 1967 па 1990 год, РАН з 1991). Басаў быў галоўным рэдактарам часопісаў «Навука», «Квант», «Квантавая электроніка», «Прырода», у 1978—1990 гадах з'яўляўся старшынёй праўлення Усесаюзнага асветніцкага таварыства «Веды», быў зменены на гэтай пасадзе К. В. Фраловым.

Літаратура

• Басаў Мікалай Генадзевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 339. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).

Спасылкі

• Басаў Мікалай Генадзевіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»