Сульфакіслоты

Сульфакіслоты (сульфонавыя кіслоты) — арганічныя злучэнні з агульнай формулай R-S(=O)₂OH, дзе R — арганічны радыкал; разглядаюцца таксама як арганічныя злучэнні, замешчаныя па вугляроду сульфагрупай -SO₃H.

Уласцівасці

Сульфагрупа -SO₃H мае тэтраэдрычную канфігурацыю, даўжыні сувязяў кісларод-сера сульфанат-аніонаў RSO₃^- аднолькавыя і складаюць 0,139 нм, вуглы O—S—O ~ 109°. У ІЧ-спектрах сульфакіслот прысутнічаюць уласцівыя поласы асіметрычных і сіметрычных ваганняў пры 1340—1350 і 1150—1160 см⁻¹ адпаведна, у спектрах ЯМР хімічны зрух пратона сульфагрупы складае 11—12 м.д.

Нізкія сульфакіслоты — звычайна крышталічныя гіграскапічныя рэчывы, добра раствараюцца ў вадзе. Моцныя кіслоты.

Літаратура

• Міляшкевіч Я. Г. Сульфакісло́ты, сульфо́навыя кісло́ты // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 263, 264. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Сульфокислоты (сульфоновые к-ты) // Химическая энциклопедия: в 5 т (руск.) / Зефиров Н. С. (гл. ред.). — М.: Большая Российская энциклопедия, 1998. — Т. 5: Три—Ятр. — 783 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85270-310-9.
• Сульфокислоты, сульфоновые кислоты / Дяткин Б. Л. // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)