Перайсці да зместу

Това Карсан

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Карсан.
Това Карсан
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 31 сакавіка 1936(1936-03-31)[1][2][…] (88 гадоў)
Месца нараджэння
Краіна
Муж Bengt Anlert[d][4]
Музычная дзейнасць
Прафесіі спявачка
Інструменты вакал
Жанры шлягер[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Това Карсан (шведск.: Towa Carson; сапраўднае імя Біргіт Роўз-Мары Анлерт; шведск.: Birgit Rose-Marie Anlert; нар. 31 сакавіка 1936, Эскільстуна, Швецыя) — шведская шлягер-спявачка[5].

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Яна дэбютавала ў 1954 годзе і мела найбольшы поспех у 1950-х і 1960-х гадах, з песняй De tre klockorna, шведская версія «The three bells», якая дасягнула свайго піка пад нумерам 4, «Spara sista dansen för» (англ.:"Save the Last Dance for Me"), якая таксама дасягнула піка на 4-м месцы і яе найбуйнейшы хіт Jag måste ge mig av («Gotta Travel On» Білі Грэмера, шведскі тэкст Пітэра Хімельстранда), які дасягнуў 3-га месца. Яна запісала шмат дуэтаў з Ласэ Лондалем, найбольш паспяховым быў Visa mig hur man går hem («Show me the way to go home» Ірвінга Кінга) заняўшы 12 месца. Шведскі нацыянальны радыёчарт Svensktoppen змяшчае 25 «хітоў Товы». Яна ўдзельнічала ў шведскім конкурсе песні Melodifestivalen (які выступае ў якасці нацыянальнага адбору на конкурс песні «Еўрабачанне») у 1967 годзе (Du vet var jag finns, трэцяе месца) і 1968 годзе (дзве песні: Alla har glömt заняла чацвёртае месца, а Vem frågar vinden узяла пятае). У адрозненне ад шматлікіх іншых скандынаўскіх зорак, якія спяваюць шлягер, яна ніколі не імкнулася да міжнароднай кар’еры, нягледзячы на тое, што нібыта атрымлівала прапановы з ЗША і Заходняй Германіі .

У 2004 годзе, ва ўзросце 68 гадоў, яна аб’ядналася з калегамі-ветэранамі «Мелодыфесціваліна», Сіў Мальмквіст і Эн-Луізай Хэнсан, каб зноў удзельнічаць у конкурсе. Трыа пад назвай Hanson, Carson & Malmkvist прыцягнула ўвагу СМІ дзякуючы сярэдняму ўзросту дам, які значна перавышаў 60 гадоў. Іх песня C’est la vie, напісаная плённым шведскім кампазітарам Томасам Г:сонам, уяўляла сабой сумесь тыповай мелодыі шлягера з танцавальным рытмам аптэмпа. Дамы выйшлі з паўфінальнага раўнда дзякуючы сваёй папулярнасці ў тэлегледачоў і занялі дзесятае месца ў апошні вечар, дзякуючы энергічнаму выступу, уключаючы эфектныя ўдары Сіў. Яны таксама з’явіліся на адным з мерапрыемстваў Allsång på Skansen у гэтым годзе.

У 2020 годзе Карсан удзельнічала у раўндзе другога шанцу з Сіў Мальмквіст і Эн-Луізай Хэнсан у канцэрце Залы славы «Мелодыфестываліна». Пасля другога шанцу на поспех яна сказала, што сыходзіць са сцэны праз 66 гадоў эстрады.

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Яна была замужам за Бенгтам Анлертам (1934—2018), былым футбалістам AIK.

Незвычайнае імя Това, якое яна выкарыстоўвае на сцэне, паходзіць ад таго, што бацька называў яе «Min lilla Tova», калі яна была маленькай дзяўчынкай, са спасылкай на яе заблытаныя валасы («tova» азначае «клубок» па-шведску).

Альбомы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1964 — Visa mej hur man går hem (з Ларсам Лондэлам) — 12#
  • 1964 — Jag måste ge mej av — 3#
  • 1965 — En lilja är vit (з Ларсам Лондэлам) — 13#
  • 1967 — Laxå (з Мэтсам Олсанам) — 20#
  • 1969 — Casatchok — 11#

Спіс літаратуры

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 14 ліпеня 2016.
  2. ↑ Towa Carson // Česko-Slovenská filmová databáze — 2001.
  3. ↑ LIBRIS — 2013. Праверана 24 жніўня 2018.
  4. ↑ а б Anlert, Birgit Rose-Marie // Sveriges befolkning 2000 — Sveriges Släktforskarförbund, 2020. Праверана 27 снежня 2022.
  5. ↑ Towa Carson. discogs. Праверана 17 December 2014.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Това_Карсан"