Sonet
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Sonet je vrsta lirske pjesme koja se sastoji od 4 strofe[1]. Prve dvije su katrene (sa četiri stiha), a zadnje dvije strofe su tercine(s tri stiha)[2].
Pojam potječe od italijanske riječi sonetto, što znači kratka pjesma. Do 13. vijeka to je postala pjesma od 14 stihova koja ima strogu shemu rime (ABBA ABBA CDC DCD, ABBA ABBA CDE CDE, ABBA ABBA CDE EDC, ABBA CDCD EFE FGG) i određenu logičku strukturu. Obično se u tercinama izriče nešto što je suprotno onom u katrenima.
Iako postoje značajni pisci koji su pisali sonete (Dante Alighieri, Guido Cavalcanti[3]), prvim najznačajnijim pjesnikom ove forme smatra se Francesco Petrarca. Brojni pisci poslije njega su pisali sonete (Francisco de Sá de Miranda, Luis Vaz de Camões[4], Edmund Spenser, William Shakespeare, John Donne, Adam Mickiewicz) a ta forma je, pored brojnih drugih, zastupljena i kod modernih pisaca (Milan Jesih). Sonet je bio "udarna" vrsta pjesme u vrijeme tzv. moderne i koristili su ga svi vodeći južnoslavenski (ali i evropski) pjesnici (Arthur Rimbaud, Rainer Maria Rilke). U bosanskohercegovačkoj književosti su najpoznatiji soneti Alekse Šantića i Skendera Kulenovića.