Idi na sadržaj

Urobilinogen

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Urobilinogen
Općenito
Hemijski spojUrobilinogen
Molekularna formulaC33H44N4O6
CAS registarski broj14684-37-8
Osobine1
Molarna masa592,726 (g/mol)
Dipolni moment
PubChem=26818
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Urobilinogen je bezbojni sporedni proizvod redukcije bilirubina. Formiraju ga crijevne bakterije prilikom djelovanja na bilirubin. Oko polovine formiranog urobilinogena reapsorbira se i odlazi preko portne vene na jetru, ulazi u cirkulaciju i izlučuje putem bubrega.[1][2][3][4]

Pri opstrukciji žuči, ispod normalne količine konjugiranog bilirubina u crevima pretvara se u urobilinogen. Sa ograničenjem urobilinogena dostupnog za resorpciju i izlučivanje, u urinu javlja se nizak urobilina. Visoke količine topivog konjugiranog bilirubina ulaze u cirkulaciju, gdje su se izlučuju putem bubrega. Pri opstrukciji žuči, ovi mehanizmi su odgovorni za tamnu boju urina i blijedu stolicu.

Prilikom hemolize, stvaraju se povećane količine bilirubina i koji povećva količinu urobilinogena u stomaku. U bolestima jetre (kao što je hepatitis), inhibira se unutarjetreni urobilinogenski ciklus, što također povećava razinu urobilinogen. Urobilinogen se pretvara u žuto pigmentirani urobilin što je vidljivo u urinu.

Urobilinogen u crijevima se direktno reducira na smeđi sterkobilin, što daje izmet karakteristične boje. Može se reducirati na sterkobilinogen, koji se onda može dalje oksidirati u sterkobilin. To predstavlja normalan „enterohepatični urobilinogenski ciklus“. Nizak nivo urinskog urobilinogena može biti posljedica kongenitalne enzimskih žutice (hiperbilirubinemijski sindrom) ili upotrebe lijekova koji zakiseljavaju urin, kao što su amonij-lorid ili askorbinska kiselina.

Povišene razine mogu ukazivati na hemolitsku anemiju (pretjerano razlaganje crvenih krvnih zrnaca), preopterećenje jetre, povećanje proizvodnje urobilinogena, reapsorpciju – veliki hematom, ograničenu funkciju ili infekciju jetre, trovanja ili cirozu.[5][6]

Nomenklatura

[uredi | uredi izvor]

Urobilinogen (aka D-urobilinogen) blisko srodan je ostalim žučnim spojevima: mezobilirubinogenu (aka I-urobilinogenu) i sterkobilinogenu (aka L-urobilinogenu).[7] Naime, urobilinogen može se reducirati na mezobilirubinogen, a mezobilirubinogen može biti dodatno reduciran u oblik sterkobilinogena.[7] Zbunjujuća je, međutim praksa da se ponekad sva tri ova spoja skupno označavaju kao "urobilinogeni".[8]

Ehrlichova jedinica

[uredi | uredi izvor]

Sadržaj urobilinogena određuje se reakcijom sa Erlichovim reagensom, koji sadrži para-dimetilaminobenzaldehid i može se mjeriti u Ehrlichovim jedinicama. Ehrlichov reagens reagira s urobilinogenom i daje ružičasto-crveno obojenje. Za najbolje rezultate, Ehrlichov testa treba se provoditi na 22-26 stepeni Celzija, zbog reaktivnosti trake na višim temperaturama. Jedna Ehrlichova jedinica je jednaka jednom miligramu urobilinogen po decilitru uzorka (1 mg/dL).[9]

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Sofradžija A., Šoljan D., Hadžiselimović R. (2004). Biologija 1. Svjetlost, Sarajevo. ISBN 9958-10-686-8.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
  2. ^ Guyton, A.C. & Hall, J.E. (2006) Textbook of Medical Physiology (11th ed.) Philadelphia: Elsevier Saunder ISBN 0-7216-0240-1
  3. ^ Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. (2002). Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo. ISBN 9958-10-222-6.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
  4. ^ Hadžiselimović R., Maslić E. (1996). Biologija 1. Sarajevo: Federecija Bosne i Hercegovine – Ministarstvo obrazovanja, nauke, kulture i sporta.
  5. ^ "Urobilinogen". Family Health Information. Arhivirano s originala, 9. 7. 2019. Pristupljeno 30. 3. 2008.
  6. ^ "Urobilinogen in urine". Home test kist. Arhivirano s originala, 5. 11. 2012. Pristupljeno 30. 3. 2008.
  7. ^ a b "Biochemical Pathways Map No. L5 L6". ExPASy Bioinformatics Resource Portal. Pristupljeno 12. 12. 2011.[mrtav link]
  8. ^ Henry's clinical diagnosis and management by laboratory methods (PDF) (22nd izd.). Philadelphia, PA: Elsevier/Saunders. str. 543. ISBN 978-1-4377-0974-2.
  9. ^ Urobilinogenfrom Information and Courses MediaLab, Inc. Retrieved on Jan 8, 2009

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]

Šablon:Tipovi tetrapirola