Pariske katakombe

Pariske katakombe, termin kojim se označava Gradska kosturnica, nekadašnji su podzemni kamenolomi s kraja 18. vijeka, koji se nalaze u 14. arondismanu u Parizu, povezani međusobno podzemnim hodnicima za inspekciju. Dugački oko 1,7 kilometara, smješteni na 20 metara ispod površine, službeno su otvoreni za posjetioce na trgu Place Denfert-Rochereau. Dio za posjetioce predstavlja samo mali dio ogromnih podzemnih kamenoloma u Parizu.

Historija

Pred kraj 18. vijeka, da bi se rasteretila prenatrpana pariska groblja, odlučeno je da se premjeste kosti iz zajedničkih grobnica u podzemne kamenolome. U to vrijeme, distrikt Les Halles, u središtu grada, bio je izložen raznim zaraznim bolestima zbog kontaminacije nastale neodgovarajućim sahranjivanjem mrtvih u masovne grobnice u crkvenim dvorištima. Poseban problem predstavljalo je veliko Cimetière des Innocents, Groblje nevinih. Zato je bilo odlučeno da se kosti diskretno premjeste u napuštene podzemne hodnike. Ovaj posao obavljen je pod nadzorom M. Thiroux de Crosnea, policijskog pukovnika. Procjenjuje se da je tada gotovo 6 milijuna posmrtnih ostataka premješteno u veći broj kosturnica koje i danas postoje u Parizu. Među njima su, nesumnjivo, bili i posmrtni ostaci mnogih velikih imena Francuske revolucije.

Charles Axel Guillaumot bio je zadužen za prijenos kostiju, dok je njegov nasljednik, Louis-Étienne Héricart de Thury, 1810. sredio katakombe i dao im sadašnji izgled.

Zidovi katakombi prekriveni su grafitima koji vode porijeklo od 18. stoljeća do danas. Victor Hugo je iskoristio svoje znanje o sistemu tunela u romanu Jadnici. 1871. pripadnici Pariske komune ubili su grupu rojalista u jednoj odaji. Tokom Drugog svjetskog rata, i pariski pripadnici pokreta otpora koristili su sistem tunela. U istom periodu, njemački vojnici uspostavili su podzemni bunker u katakombama ispod Lycee Montaigne, srednje škole koja se nalazi u 6. arondismanu. Ovaj bunker nije na turističkoj karti i i može se vidjeti samo tokom „neovlaštenih posjeta“ (tzv. katafilija). U međuvremenu, sportska brigada nacionalne policije patrolira katakombama da bi osigurala poštivanje zakona donešenog 2. novembra 1955., koji zabranjuje svakoj osobi koja nije prijavljena ovlaštenoj službi ili koja ne koristi obilježene podzemne hodnike kretanje podzemnim kamenolomima grada Pariza. Takvim prijestupnicima određuje se novčana kazna od 60 € i više. Podzemni tuneli i odaje dugo su predstavljali sigurnosni problem za gradnju u Parizu. Kamenolomi se katkad urušavaju, stvarajući rupu na površini i oštećujući zgrade. Da bi to preduhitrila, vlada je još 1777. osnovala IGC Inspection générale des Carrières (Opća inspekcija kamenoloma) koja ima za cilj promatranje stanja postojećih kamenoloma i sprječavanje kopanja novih. IGC je, međutim, iskopala tunele za promatranje da bi sebi omogućila bolji pristup kamenolomima, da bi sebi omogućila lakši nadzor, popravke i izrade karte učvršćenih kamenoloma.

Nadgledanje i radovi na učvršćivanju nastavili su se do današnjeg dana. Zbog velikog broja kamenoloma, podzemnih tunela, tunela koje koriste vlakovi i odvodnih kanala prokopanih ispod Pariza, a uzimajući u obzir mekoću spomenutog kamena, poduzima se dodatni oprez prilikom gradnje novih objekata ili kopanja novih tunela. (To, ipak, nije spriječilo pojavu problema prilikom kopanja metro linije 14.