Regulacija i reforma medija Kine

Kineska vlada je dugo pokušavala da zadrži uzde čvrsto na tradicionalnim i novim medijima, te da spriječi bilo kakve uticaje na svoj autoritet. To je često podrazumijevalo strogu kontrolu medija sistemima nadgledanja, gašenje publikacija ili sajtova, te zatvaranje blogova. Kina je cenzuru svojih medija ponovo počela u januaru 2013.

Regulacija

Industrija medija i komunikacija u Kini je uređena od strane raznih vladinih agencija i regulatornih tijela. Glavni mehanizam koji tjera medije da poštuju zahtjeve Komunističke partije je vertikalno ustrojstvo kadra.

Državna uprava za radio, film i televiziju nadgleda i upravlja državnim emiterima radio i televizijske industrije. Ministarstvo industrije i informacionih tehnologija upravlja fizičkom infrastrukturom komunikacija i servisima internet provajdera. Opšta uprava za štampu i publikacije upravlja novinama, časopisima, audio i video medijima i industrijom vijesti. Ministarstvo javne bezbjednosti i snage Sajber policije su agencije za regulisanje online sadržaja i istragu internet prevara, pronevjera i pornografije.

Reforma medija

Mediji u Kini postaju samostalniji i raznovrsniji. Od Mao Cedungove smrti 1976. i zamjenskog Denga Sjaopinga (koji je umro u februaru 1997.) kao lidera zemlje, ekonomska i socijalna reforma u Kini reflektovala se i u medijskom sadržaju.

Tipičan primjer liberalizacije su vodeće stranačne novine People's Daily, koje su bile strogo kontrolisane za vrijeme Zedongove vladavine, korištene protiv neprijatelja i kopirane doslovno u svim drugim novinama u zemlji tokom Kulturne revolucije. Ove vodeće dnevne novine su reformisane i oživljene od kraja 1970-ih do sredine 1980-ih od strane tadašnjeg glavnog i odgovornog urednika Hua Jiveia. Hu je proširio list i pokrivenost, podsticao javnu kritiku putem pisama uredniku, uveo sprightlier stil pisanja, te radio na tome da se Zakonu o štampi dodaju i prava novinara.

Ipak, Komitet za zaštitu novinara (CPJ) je izvijestio da Kina "nastavlja da bude vodeći svjetski zatvor za novinare" sa 42 zatvorena novinara na kraju 2004. godine i optužio privatne kompanije, kako strane tako i domaće, da su Vladini saučesnici u cenzuri. Takođe, u svom indeksu slobode medija u svetu 2007, Reporteri bez granica rangirali su Kinu na 163. mjesto (ili 7. od dna ) u pogledu slobode medija. Freedom House je objavio izveštaj 2006. tvrdeći da država i dalje pomno prati Internet, zabranjuje pristup sajtovima koji kritikuju vlast, te ograničava praćenje stranih TV i radio emisija putem satelita.

U pripremi 17. kongresa Narodne partije u 2007, nova ograničenja su postavljena u svim sektorima: štampi, Internet korisnicima, blogerima, veb-sajt menadžerima, stranim novinarima, od kojih je više od 30 uhapšeno od početka te godine. Pored toga, hiljadu foruma za diskusiju i veb sajtova je ugašeno, a rekordan broj “prekršilaca” je zatvoren od jula 2007.

U naporima da se zaustave rastući nemiri u Kini, šef propagande Državnog savjeta, Hua Qing, najavio je u People's Daily-ju da vlada radi na izradi novog zakona za novinare kojim bi se smanjio uticaj vlade na medije. U uvodniku predsjednik Hu Đintao je rekao da je posjetio kancelarije People's Daily i rekao da o javnim incidentima velikih razmjera treba izvještavati "tačno i objektivno, a nikako aljkavo, lažno, nepotpuno".

Nedavni izveštaji kineskih medija ukazuju na postepeno oslobađanje od partijske kontrole. Na primjer, pritvor potpisnika protiv-vladinih peticija smješten u institucije za liječenje mentalnih oboljenja je objavljen u državnom novinama, a kasnije kritikovan u China Daily-ju na engleskom jeziku. Naučnici i novinari vjeruju da su takvi izvještaji mali znak “otvaranja” medija.

Reference