wòkatiw
wòkatiw (kaszëbsczi)
[edicëjô]| Przëpôdk | Pòjedińczô lëczba | Wielnô lëczba |
|---|---|---|
| nazéwôcz | wòkatiw | wòkatiwë |
| rodzôcz | wòkatiwa | wòkatiwów |
| dôwôcz | wòkatiwòwi | wòkatiwòm |
| winowôcz | wòkatiw | wòkatiwë |
| nôrzãdzôcz | wòkatiwã | wòkatiwama |
| môlnik | wòkatiwie | wòkatiwach |
| wòłôcz | wòkatiwie | wòkatiwë |
wëmòwa:
znaczenia:
zjinaka: òb. zestôwk
przëmiôrë:
syntaksa:
kòlokacëje:
synonimë: wòłiwôcz
antonimë:
krewnë:
frazeòlogòwé związczi:
etimòlogijô:
bôczënk: nazéwôcz (nominatiw, nz), rodzôcz (genytiw, r), dôwôcz (datiw, dw), winowôcz (akùzatiw, wn), nôrzãdzôcz (jinstrumental, nrz), môlnik (lokatiw, ml), wòłôcz (wòkatiw, wł)
dolmaczënk: