Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6: Γραμμή 6:
Ο Μιχαήλ ήταν ο νόθος γιος του [[Σεβαστοκράτωρ|σεβαστοκράτορα]] [[Ιωάννης Δούκας (σεβαστοκράτωρ)|Ιωάννη Δούκα]] και πρώτος εξάδελφος των αυτοκρατόρων: [[Ισαάκ Β' Άγγελος|Ισαακίου Β' Άγγελου]] και [[Αλέξιος Γ' Άγγελος|Αλέξιου Γ' Άγγελου]].
Ο Μιχαήλ ήταν ο νόθος γιος του [[Σεβαστοκράτωρ|σεβαστοκράτορα]] [[Ιωάννης Δούκας (σεβαστοκράτωρ)|Ιωάννη Δούκα]] και πρώτος εξάδελφος των αυτοκρατόρων: [[Ισαάκ Β' Άγγελος|Ισαακίου Β' Άγγελου]] και [[Αλέξιος Γ' Άγγελος|Αλέξιου Γ' Άγγελου]].


Πριν το 1204, ήταν διοικητής του θέματος στα Μύλασα στην [[Μικρά Ασία]]. Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), για μικρό χρονικό διάστημα ήταν στις υπηρεσίες του [[Βονιφάτιος ο Μομφερατικός|Βονιφάντιου του Μομφερατικού]], Λατίνου άρχοντα της Θεσσαλονίκης. Η Μιχαήλ τελικά τον εγκατέλειψε και μετά από αποτυχημένη απόπειρα να επιβληθεί ως άρχοντας της Πελοποννήσου, κατέληξε στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]].
Πριν το 1204, ήταν διοικητής του [[Θέμα Μυλάσσης και Μελανουδίου|θέματος στα Μύλασα]] στην [[Μικρά Ασία]]<ref>Λάππας, Νικόλαος (2007, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/20550#page/58/mode/2up Πολιτική ιστορία του κράτους της Ηπείρου κατά τον 13ο αι.], σελ 58</ref>. Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), για μικρό χρονικό διάστημα ήταν στις υπηρεσίες του [[Βονιφάτιος ο Μομφερατικός|Βονιφάντιου του Μομφερατικού]], Λατίνου άρχοντα της Θεσσαλονίκης. Η Μιχαήλ τελικά τον εγκατέλειψε και μετά από αποτυχημένη απόπειρα να επιβληθεί ως άρχοντας της Πελοποννήσου, κατέληξε στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]].


Στην Άρτα ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που γεωγραφικά αντιστοιχούσε στο βυζαντινό θέμα [[Νικόπολη Ηπείρου|Νικοπόλεως]]. Το νέο αυτό κράτος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, τη [[Θεσσαλία]] και την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Ο Μιχαήλ μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως ''δεύτερος Νώε'' για αυτό το λόγο.
Στην Άρτα ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που γεωγραφικά αντιστοιχούσε στο βυζαντινό θέμα [[Νικόπολη Ηπείρου|Νικοπόλεως]]. Το νέο αυτό κράτος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, τη [[Θεσσαλία]] και την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Ο Μιχαήλ μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως ''δεύτερος Νώε'' για αυτό το λόγο.

Έκδοση από την 14:56, 9 Οκτωβρίου 2015

Το Δεσποτάτο της Ηπείρου μεταξύ 1205 και 1230

Ο Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας υπήρξε ο ιδρυτής και ο πρώτος Δεσπότης του Δεσποτάτου της Ηπείρου (1205-1215). Το πλήρες επώνυμό του είναι Κομνηνός Δούκας Άγγελος, όπου κατά τη συνήθεια της εποχής το επώνυμο της μητέρας προτάσσεται του πατέρα.

Ο βίος του

Ο Μιχαήλ ήταν ο νόθος γιος του σεβαστοκράτορα Ιωάννη Δούκα και πρώτος εξάδελφος των αυτοκρατόρων: Ισαακίου Β' Άγγελου και Αλέξιου Γ' Άγγελου.

Πριν το 1204, ήταν διοικητής του θέματος στα Μύλασα στην Μικρά Ασία[1]. Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), για μικρό χρονικό διάστημα ήταν στις υπηρεσίες του Βονιφάντιου του Μομφερατικού, Λατίνου άρχοντα της Θεσσαλονίκης. Η Μιχαήλ τελικά τον εγκατέλειψε και μετά από αποτυχημένη απόπειρα να επιβληθεί ως άρχοντας της Πελοποννήσου, κατέληξε στην Ήπειρο.

Στην Άρτα ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που γεωγραφικά αντιστοιχούσε στο βυζαντινό θέμα Νικοπόλεως. Το νέο αυτό κράτος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλία και την Πελοπόννησο. Ο Μιχαήλ μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως δεύτερος Νώε για αυτό το λόγο.

Ο εξόριστος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης στη Νίκαια, Ιωάννης Ι' Καματερός, δεν θεώρησε τον Μιχαήλ νόμιμο συνεχιστή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, αλλά έχρισε Αυτοκράτορα τον Θεόδωρο Α' Λάσκαρη της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Ο Μιχαήλ αντιδρώντας σε αυτή την κίνηση στράφηκε προς τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ', τον οποίο θεώρησε και θρησκευτικό του ηγέτη στο εξής.

Αρχικά απέκρουσε προσπάθεια του Βονιφάντιου του Μομφερατικού να υποτάξει το Δεσποτάτο. Αμέσως μετά, ο Λατίνος Αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης Ερρίκος της Φλάνδρας απαίτησε την υποτέλεια του, και αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης ήταν μια βραχείας διάρκειας συμμαχία που επισημοποιήθηκε με τον γάμο της κόρης του Μιχαήλ με τον αδελφό του Λατίνου Αυτοκράτορα (1209). Ο Μιχαήλ δεν τίμησε αυτή την συμμαχία θεωρώντας την ορεινή και απρόσιτη Ήπειρο αδιαπέραστη.

Το 1210 συμμάχησε με την Βενετία και επιτέθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έχει υποστηριχθεί από ιστορικούς ότι ο ίδιος υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός με τους αιχμαλώτους του, σταυρώνοντας Λατίνους ιερείς. Αυτό οδήγησε στον αφορισμό του από τον Πάπα. Τελικά με ενισχύσεις από τον Λατίνο Αυτοκράτορα προς τους πολιορκημένους, η Θεσσαλονίκη δεν καταλήφθηκε.

Ο Μιχαήλ κατέλαβε μία σειρά από πόλεις επεκτείνοντας τα όρια του Δεσποτάτου: Λάρισα (1212), Δυρράχιο, Κέρκυρα (1214). Επίσης κατέλαβε την παραλιακή ζώνη του κορινθιακού κόλπου. Ήρθε σε σύγκρουση με τους Σέρβους και τους Βούλγαρους. Δολοφονήθηκε το 1215 από κάποιον υπηρέτη του και τον διαδέχτηκε ο ετεροθαλής αδελφός του Θεόδωρος Άγγελος.

Γενεαλογικό δέντρο

Ο Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας, παντρεύτηκε την κόρη τοπικού άρχοντα της Ηπείρου και απέκτησαν 3 παιδιά, τους:

Από μια εξώγαμη σχέση του (πιθανώς υπηρέτριάς του, το όνομα της οποίας δεν διασώζεται), απέκτησε τουλάχιστον ένα νόθο γιο τον:

Πηγές

  • The Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991.
  • Κ. Βάρζος, Η γενεαλογία των Κομνηνών (Θεσσαλονίκη 1984) Τόμος 2, σελ. 669-689.


  1. Λάππας, Νικόλαος (2007, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Πολιτική ιστορία του κράτους της Ηπείρου κατά τον 13ο αι., σελ 58