Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
Ο Μιχαήλ ήταν ο νόθος γιος του [[Σεβαστοκράτωρ|σεβαστοκράτορα]] [[Ιωάννης Δούκας (σεβαστοκράτωρ)|Ιωάννη Δούκα]] και πρώτος εξάδελφος των αυτοκρατόρων: [[Ισαάκ Β' Άγγελος|Ισαακίου Β' Άγγελου]] και [[Αλέξιος Γ' Άγγελος|Αλεξίου Γ' Άγγελου]]. |
Ο Μιχαήλ ήταν ο νόθος γιος του [[Σεβαστοκράτωρ|σεβαστοκράτορα]] [[Ιωάννης Δούκας (σεβαστοκράτωρ)|Ιωάννη Δούκα]] και πρώτος εξάδελφος των αυτοκρατόρων: [[Ισαάκ Β' Άγγελος|Ισαακίου Β' Άγγελου]] και [[Αλέξιος Γ' Άγγελος|Αλεξίου Γ' Άγγελου]]. |
||
Πριν το 1204, ήταν διοικητής του [[Θέμα Μυλάσσης και Μελανουδίου|θέματος στα Μύλασα]] στην [[Μικρά Ασία]]<ref>Λάππας, Νικόλαος (2007, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/20550#page/58/mode/2up Πολιτική ιστορία του κράτους της Ηπείρου κατά τον 13ο αι.], σελ 58</ref>. Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), για μικρό χρονικό διάστημα ήταν στις υπηρεσίες του [[Βονιφάτιος ο |
Πριν το 1204, ήταν διοικητής του [[Θέμα Μυλάσσης και Μελανουδίου|θέματος στα Μύλασα]] στην [[Μικρά Ασία]]<ref>Λάππας, Νικόλαος (2007, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/20550#page/58/mode/2up Πολιτική ιστορία του κράτους της Ηπείρου κατά τον 13ο αι.], σελ 58</ref>. Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), για μικρό χρονικό διάστημα ήταν στις υπηρεσίες του [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός|Βονιφάντιου του Μομφερρατικού]], Λατίνου άρχοντα της Θεσσαλονίκης. Ο Μιχαήλ τελικά τον εγκατέλειψε και μετά από αποτυχημένη απόπειρα να επιβληθεί ως άρχοντας της Πελοποννήσου, κατέληξε στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]]. |
||
Στην Άρτα ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που γεωγραφικά αντιστοιχούσε στο βυζαντινό θέμα [[Νικόπολη Ηπείρου|Νικοπόλεως]]. Το νέο αυτό κράτος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, τη [[Θεσσαλία]] και την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Ο Μιχαήλ μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως ''δεύτερος Νώε'' για αυτό το λόγο. |
Στην Άρτα ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που γεωγραφικά αντιστοιχούσε στο βυζαντινό θέμα [[Νικόπολη Ηπείρου|Νικοπόλεως]]. Το νέο αυτό κράτος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, τη [[Θεσσαλία]] και την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Ο Μιχαήλ μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως ''δεύτερος Νώε'' για αυτό το λόγο. |
||
| Γραμμή 11: | Γραμμή 11: | ||
Ο εξόριστος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης στη Νίκαια, [[Ιωάννης Ι΄ Καματηρός|Ιωάννης Ι' Καματερός]], δεν θεώρησε τον Μιχαήλ νόμιμο συνεχιστή των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, αλλά έχρισε Αυτοκράτορα τον [[Θεόδωρος Α' Λάσκαρης|Θεόδωρο Α' Λάσκαρη]] της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκρατορίας της Νίκαιας]]. Ο Μιχαήλ αντιδρώντας σε αυτή την κίνηση στράφηκε προς τον [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ'|Πάπα Ιννοκέντιο Γ']], τον οποίο θεώρησε και θρησκευτικό του ηγέτη στο εξής. |
Ο εξόριστος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης στη Νίκαια, [[Ιωάννης Ι΄ Καματηρός|Ιωάννης Ι' Καματερός]], δεν θεώρησε τον Μιχαήλ νόμιμο συνεχιστή των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, αλλά έχρισε Αυτοκράτορα τον [[Θεόδωρος Α' Λάσκαρης|Θεόδωρο Α' Λάσκαρη]] της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκρατορίας της Νίκαιας]]. Ο Μιχαήλ αντιδρώντας σε αυτή την κίνηση στράφηκε προς τον [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ'|Πάπα Ιννοκέντιο Γ']], τον οποίο θεώρησε και θρησκευτικό του ηγέτη στο εξής. |
||
Αρχικά απέκρουσε προσπάθεια του Βονιφάντιου του |
Αρχικά απέκρουσε προσπάθεια του Βονιφάντιου του Μομφερρατικού να υποτάξει το Δεσποτάτο. Αμέσως μετά, ο Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης [[Ερρίκος της Φλάνδρας]] απαίτησε την υποτέλειά του, και αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης ήταν μια βραχείας διάρκειας συμμαχία που επισημοποιήθηκε με τον γάμο της κόρης τού Μιχαήλ με τον αδελφό τού Λατίνου αυτοκράτορα (1209). Ο Μιχαήλ δεν τίμησε αυτή την συμμαχία, θεωρώντας την ορεινή και απρόσιτη Ήπειρο αδιαπέραστη. |
||
Το 1210 συμμάχησε με την Βενετία και επιτέθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έχει υποστηριχθεί από ιστορικούς ότι ο ίδιος υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός με τους αιχμαλώτους του, σταυρώνοντας Λατίνους ιερείς. Αυτό οδήγησε στον αφορισμό του από τον Πάπα. Τελικά με ενισχύσεις από τον Λατίνο αυτοκράτορα προς τους πολιορκημένους, η Θεσσαλονίκη δεν καταλήφθηκε. |
Το 1210 συμμάχησε με την Βενετία και επιτέθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έχει υποστηριχθεί από ιστορικούς ότι ο ίδιος υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός με τους αιχμαλώτους του, σταυρώνοντας Λατίνους ιερείς. Αυτό οδήγησε στον αφορισμό του από τον Πάπα. Τελικά με ενισχύσεις από τον Λατίνο αυτοκράτορα προς τους πολιορκημένους, η Θεσσαλονίκη δεν καταλήφθηκε. |
||
Έκδοση από την 12:26, 23 Ιουνίου 2017
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Θάνατος | 1215 Μπεράτ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Δεσπότης της Ηπείρου |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας Θεοδώρα Κομνηνή Δούκαινα |
| Γονείς | Ιωάννης Δούκας και NN, concubine[1] |
| Αδέλφια | Μανουήλ Κομνηνός Δούκας Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας |
| Οικογένεια | Οίκος των Αγγέλων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας υπήρξε ο ιδρυτής και ο πρώτος Δεσπότης του Δεσποτάτου της Ηπείρου (1205-1215). Το πλήρες επώνυμό του είναι Κομνηνός Δούκας Άγγελος, αλλά οι Άγγελοι της Ηπείρου το απέφευγαν (τα εξαδέλφια τους οι Άγγελοι προκάλεσαν την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204) και προτιμούσαν αυτό της μητέρας τους Δούκαινας και της γιαγιάς τους Κομνηνής.
Ο βίος του
Ο Μιχαήλ ήταν ο νόθος γιος του σεβαστοκράτορα Ιωάννη Δούκα και πρώτος εξάδελφος των αυτοκρατόρων: Ισαακίου Β' Άγγελου και Αλεξίου Γ' Άγγελου.
Πριν το 1204, ήταν διοικητής του θέματος στα Μύλασα στην Μικρά Ασία[2]. Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), για μικρό χρονικό διάστημα ήταν στις υπηρεσίες του Βονιφάντιου του Μομφερρατικού, Λατίνου άρχοντα της Θεσσαλονίκης. Ο Μιχαήλ τελικά τον εγκατέλειψε και μετά από αποτυχημένη απόπειρα να επιβληθεί ως άρχοντας της Πελοποννήσου, κατέληξε στην Ήπειρο.
Στην Άρτα ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που γεωγραφικά αντιστοιχούσε στο βυζαντινό θέμα Νικοπόλεως. Το νέο αυτό κράτος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλία και την Πελοπόννησο. Ο Μιχαήλ μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως δεύτερος Νώε για αυτό το λόγο.
Ο εξόριστος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης στη Νίκαια, Ιωάννης Ι' Καματερός, δεν θεώρησε τον Μιχαήλ νόμιμο συνεχιστή των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, αλλά έχρισε Αυτοκράτορα τον Θεόδωρο Α' Λάσκαρη της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Ο Μιχαήλ αντιδρώντας σε αυτή την κίνηση στράφηκε προς τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ', τον οποίο θεώρησε και θρησκευτικό του ηγέτη στο εξής.
Αρχικά απέκρουσε προσπάθεια του Βονιφάντιου του Μομφερρατικού να υποτάξει το Δεσποτάτο. Αμέσως μετά, ο Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης Ερρίκος της Φλάνδρας απαίτησε την υποτέλειά του, και αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης ήταν μια βραχείας διάρκειας συμμαχία που επισημοποιήθηκε με τον γάμο της κόρης τού Μιχαήλ με τον αδελφό τού Λατίνου αυτοκράτορα (1209). Ο Μιχαήλ δεν τίμησε αυτή την συμμαχία, θεωρώντας την ορεινή και απρόσιτη Ήπειρο αδιαπέραστη.
Το 1210 συμμάχησε με την Βενετία και επιτέθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έχει υποστηριχθεί από ιστορικούς ότι ο ίδιος υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός με τους αιχμαλώτους του, σταυρώνοντας Λατίνους ιερείς. Αυτό οδήγησε στον αφορισμό του από τον Πάπα. Τελικά με ενισχύσεις από τον Λατίνο αυτοκράτορα προς τους πολιορκημένους, η Θεσσαλονίκη δεν καταλήφθηκε.
Ο Μιχαήλ κατέλαβε μία σειρά από πόλεις επεκτείνοντας τα όρια του Δεσποτάτου: Λάρισα (1212), Δυρράχιο, Κέρκυρα (1214). Επίσης κατέλαβε την παραλιακή ζώνη του Κορινθιακού κόλπου. Ήρθε σε σύγκρουση με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους. Δολοφονήθηκε το 1215 από κάποιον υπηρέτη του και τον διαδέχτηκε ο ετεροθαλής αδελφός του Θεόδωρος Άγγελος.
Οικογένεια
Ο Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας, παντρεύτηκε την κόρη τοπικού άρχοντα της Ηπείρου και απέκτησαν τα εξής τέκνα:
- Κωνσταντίνο Κομνηνό Δούκα, που πέθανε σε νεαρή ηλικία
- Θεοδώρα Κομνηνή Δούκαινα, βασίλισσα της Σερβίας
- Μαρία Κομνηνή Δούκαινα, που παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Μαλιασσηνό.
Από μία εξώγαμη σχέση του (πιθανώς με υπηρέτριά του, το όνομα της οποίας δεν διασώζεται), απέκτησε τουλάχιστον ένα νόθο γιο τον:
- Μιχαήλ Β' Κομνηνό Δούκα, που ανέλαβε τον θρόνο του Δεσποτάτου το 1230.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Λάππας, Νικόλαος (2007, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Πολιτική ιστορία του κράτους της Ηπείρου κατά τον 13ο αι., σελ 58
Πηγές
- The Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991.
- Κ. Βάρζος, Η γενεαλογία των Κομνηνών (Θεσσαλονίκη 1984) Τόμος 2, σελ. 669-689.