Γροιλανδική Θάλασσα
Συντεταγμένες: 76°N 08°W / 76°N 8°W
| Γροιλανδική Θάλασσα | |
|---|---|
1.jpg) | |
 | |
| Χώρα | Βασίλειο της Δανίας, Νορβηγία, Γροιλανδία και Δανία |
| Έκταση | 1.205.000 km² |
| Υψόμετρο | 0 μέτρο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 76°40′8″N 8°10′14″W |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Γροιλανδική Θάλασσα (δανικά: Grønlandshavet) ονομάζεται η θάλασσα που βρίσκεται ανατολικά της Γροιλανδίας, δυτικά του αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, νότια του πορθμού Φραμ, βόρεια και βορειοδυτικά της Νορβηγικής θάλασσας και βόρεια της Ισλανδίας και του πορθμού της Δανίας. Η Γροιλανδική θάλασσα ορίζεται συχνά ως τμήμα του Αρκτικού ωκεανού,[1][2] και μερικές φορές ως τμήμα του Ατλαντικού ωκεανού.[3] Η θάλασσα έχει αρκτικό κλίμα, με βόρειους ανέμους και θερμοκρασίες που σπάνια ξεπερνούν τους 0 °C. Είναι ένας σημαντικός τόπος αναπαραγωγής της φώκιας Παγόφιλος ο γροιλανδικός (Pagophilus groenlandicus) και της Κυστοφόρου φώκιας (Cystophora cristata) ενώ έχει χρησιμοποιηθεί για το κυνήγι φώκιας για περισσότερα από 200 χρόνια.
Γεωγραφική θέση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός καθορίζει τα όρια της Γροιλανδικής θάλασσας ως εξής:[4]
- Από το Βορρά: Μία γραμμή που ενώνει το βορειότερο σημείο του νησιού Σπιτσβέργη, του αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, με το βορειότερο σημείο της Γροιλανδίας.
- Από Ανατολικά: Η δυτική ακτή της νήσου Σπιτσβέργης.
- Από νοτιοανατολικά: Μία γραμμή που ενώνει το νοτιότερο σημείο της νήσου Σπιτσβέργης με το βορειότερο σημείο της νήσου Γιαν Μάγεν, έπειτα ακολουθώντας τη δυτική ακτή του νησιού μέχρι το νοτιότερο σημείο του και από εκεί μία γραμμή ως το ανατολικό σημείο του Gerpir (65°05′N 13°30′W) της Ισλανδίας.
- Από νοτιοδυτικά: Μία γραμμή που ενώνει το Straumnes (βορειοδυτικό άκρο της Ισλανδίας) με το ακρωτήριο Νάνσεν (68°15′N 29°30′W) της Γροιλανδίας.
- Από δυτικά: Η ανατολική και βορειοανατολική ακτή της Γροιλανδίας από το ακρωτήριο Νάνσεν ως το βορειότερο σημείο της Γροιλανδίας.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ενώ η θάλασσα είναι γνωστή εδώ και χιλιετίες, μόλις το 1876-1878 διεξήχθησαν οι πρώτες επιστημονικές έρευνες στο πλαίσιο της νορβηγικής Βορειοατλαντικής αποστολής.[5] Έκτοτε, πολλές χώρες, κυρίως η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Ρωσία έχουν στείλει επιστημονικές αποστολές στην περιοχή. Το 1909, ο Φρίντγιοφ Νάνσεν ανέλυσε το πολύπλοκο σύστημα ρευμάτων λεπτομερώς.[1] Η Γροιλανδική θάλασσα ήταν ένα δημοφιλές μέρος για τη βιομηχανία της φαλαινοθηρίας για 300 χρόνια, μέχρι το 1911, με βάση κυρίως τη Σπιτσβέργη. Από τότε και έπειτα, ο εξαντλημένος πληθυσμός των φαλαινών, κατέστησε τη βιομηχανία μη κερδοφόρα. Οι εναπομείναντες φάλαινες της Γροιλανδικής θάλασσας έχουν προστατευθεί από τότε, αλλά οι πληθυσμοί δεν είχαν δείξει καμία ένδειξη σημαντικής αύξησης. Κατά τα τελευταία 20 χρόνια, εκθέσεις πολικών βιολόγων καταδείκνυαν την αύξηση του τοπικού πληθυσμού μυστακοκήτων φαλαινών (Balaena mysticetus) και το 2015, αρκτικοί επιστήμονες ανακάλυψαν εκπληκτική αφθονία τους σε μια μικρή περιοχή. Τα αποτελέσματα αυτά μπορεί να ερμηνευθούν ως μια πρώιμη ένδειξη ανάκαμψης για το συγκεκριμένο είδος, που κάποτε αποτελούσε το μεγαλύτερο πληθυσμό μυστακοκήτων φαλαινών στον κόσμο, με εκτιμώμενο πληθυσμό 52.000 φάλαινες.[6] Αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν ότι οι Ινουίτ κυνηγούσαν φάλαινες, σε μη βιομηχανική κλίμακα, από τον 15ο αιώνα.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Greenland Sea». Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα.
- ↑ Γροιλανδική Θάλασσα, MarBEF Data System – European Marine Gazetteer (Αγγλικά)
- ↑ Reddy, M. P. M. (2001). Descriptive Physical Oceanography. Taylor & Francis. σελ. 8. ISBN 978-90-5410-706-4. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ Limits of Oceans and Seas, 3rd edition 1953 International Hydrographic Organization (Αγγλικά)
- ↑ Norwegian North-Atlantic Expedition (1876–1878), επίσης [1]
- ↑ 6,0 6,1 Matt Walker (22 Ιουλίου 2015). «secret whale refuge». BBC Earth. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Greenland Sea στο Wikimedia Commons