Έλενα Κορνάρο Πισκόπια

Έλενα Κορνάρο Πισκόπια
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Elena Lucrezia Corner (Ιταλικά)
Γέννηση	5  Ιουνίου 1646 Βενετία
Θάνατος	26  Ιουλίου 1684 Πάντοβα
Αιτία θανάτου	καρκίνος
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Βενετική Δημοκρατία
Θρησκευτικό τάγμα	Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	λατινική γλώσσα Ιταλικά Ελληνικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Πάδοβας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαθηματικός φιλόσοφος θεολόγος καθηγήτρια πανεπιστημίου εξασκών ιατρικά/παραϊατρικά επαγγέλματα
Οικογένεια
Γονείς	Giovan Battista Corner
Οικογένεια	Οικογένεια Κορνάρο
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Η Έλενα Λουκρητία Κορνάρο Πισκόπια (Elena Lucrezia Cornaro Piscopia) ήταν γόνος μεγάλης Βενετικής οικογένειας. Πατέρας της ήταν ο Τζιοβάνι Μπατίστα Κορνάρο Πισκόπια, πληρεξούσιος του Αγίου Μάρκου κι αξιότιμος Βενετός, και μητέρα της ήταν η Ζανέτα Τζιοβάνα Μπόνι.

Γεννήθηκε στη Βενετία στις 5 Ιουνίου 1646 κι έμελλε να μείνει στην ιστορία ως το επτάγλωσσο θαύμα (κατείχε άνετα επτά γλώσσες) και ως η πρώτη γυναίκα που απέκτησε διδακτορικό. Έχοντας μουσικό ταλέντο ήδη στα 17 της, μπορούσε να τραγουδήσει, να συνθέσει και να παίξει όργανα όπως βιολί, άρπα και πιάνο της εποχής, το αρπίχορδο. Η Έλενα Λουκρητία, μαζί με τη βασίλισσα της Κύπρου, Αικατερίνη, υπήρξαν οι δύο πιο λαμπρές γυναικείες φυσιογνωμίες των δύο κλάδων αντίστοιχα της οικογένειας Κορνάρο.

Τα πρώτα χρόνια

Η νεαρή Ελένα, αρκετά νωρίς, στα επτά της κιόλας, ξεκίνησε να διδάσκεται ξένες γλώσσες, κλασικές και μη: Λατινικά, Αρχαία Ελληνικά, και παράλληλα γραμματική και μουσική, από τον πάστορα της οικογένειας, Πανιερώτατο Τζιαμπατίστα Φαμπρίς. Επιπροσθέτως κι όταν μιλούσε επαρκώς τις δύο αυτές γλώσσες ξεκινά Εβραϊκά, Ισπανικά, Γαλλικά, Αραβικά και Χαλδαϊκά. Έδειξε ικανότητα λογικής και συλλογιστικής κι ήτανε σπουδάστρια των επιστημών με ίδιες υψηλές επιδόσεις, όπως και στην εκμάθηση γλωσσών. Σπούδασε μαθηματικά κι αστρονομία, καθώς και φιλοσοφία και θεολογία. Τα δυο τελευταία ήτανε κι οι μεγάλες της αγάπες κι είχε κι άλλους διδασκάλους: Τζον Βάλιερ Δρ Μπαρτολόττι, Αλεξάντερ Άντερσον και Λουίτζι Αμπρόζιο Γραντενίγκο, που αλληλοκάλυπταν τα κενά και στα λοιπά μαθήματα.

Οι Σπουδές της

Στα 19 της ήδη, ήταν η πιο γραμματιζούμενη και καλλιεργημένη γυναίκα στη Βενετία. Ο πατέρας της, βλέποντας πως της αρέσουν τα γράμματα, την ενθάρρυνε ζωηρά κι όταν εκείνη έγινε 25 ετών (1672) την έστειλε στο διακεκριμένο πανεπιστήμιο της εποχής, στην Πάντοβα, για να συνεχίσει τις σπουδές της.

Υπέβαλλε εργασία για να πάρει το διδακτορικό της. Συνάντησε δυσκολίες κι ισχυρή αντίσταση, όταν υπέβαλλε την εργασία, καθώς οι αξιωματούχοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας αρνήθηκαν να δώσουν διδακτορικό σε μια γυναίκα. Η Έλενα την κατέθεσε ξανά με την επιμονή του πατέρα της, αφού την υποστήριξε με ολόκληρες παραγράφους από τα κείμενα του Αριστοτέλη, κι αυτή τη φορά, η Εκκλησία υποχώρησε και της έδωσε το διδακτορικό για τη φιλοσοφία. Ήταν η πρώτη γυναίκα παγκόσμια που απέκτησε διδακτορικό.

Η ιστορική αυτή διδακτορική εργασία για τη φιλοσοφία ήταν να παρουσιαστεί στο Σαλόνι του Πανεπιστημίου της Πάντοβα, αλλά, λόγω έλλειψης χώρου, μεταφέρθηκε στον Καθεδρικό της Αγίας Παρθένου στην Πάντοβα. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του διδακτορικού της, η Κορνάρο Πισκόπια εντυπωσίασε τους εξεταστές της με τις λαμπρές απαντήσεις της τόσο, που έκριναν πως η τεράστια γνώση της είχε υπερκαλύψει το μάθημα της Φιλοσοφίας.

Στις 25 Ιουνίου 1678, η Κορνάρο Πισκόπια έλαβε το πτυχίο της στη Φιλοσοφία σε ηλικία 32 ετών. Επίσης έλαβε το δαχτυλίδι του Δόκτορος, την κάπα από ερμίνα του διδάκτορος της Φιλοσοφίας και το δάφνινο στέμμα των Ποιητών.

Το τέλος και η κληρονομιά της

Η Ελενα πέθανε σε ηλικία 38 ετών, στις 26 Ιουλίου 1684. Ο θάνατός της πιστεύεται πως προήλθε από φυματίωση κι έφερε στην Πάντοβα μεγάλο πένθος. Πέραν της Πάντοβα, έγιναν τελετές κηδείας και σε τρεις ακόμα πόλεις της Ιταλίας: τη Ρώμη, τη Σιένα και τη Βενετία. Η τελευταία της επιθυμία ήτανε να ταφεί στο κοιμητήρι της Βασιλικής της Αγίας Τζιουστίνα στην Πάντοβα και όχι στο εξαίρετο μαυσωλείο που ανήκε στην οικογένειά της και μάλιστα να ταφεί σαν απλή μοναχή με το ράσο των Βενεδικτίνων. Την επόμενη χρονιά, το 1685, στο ετήσιο μνημόσυνό της, το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα δημιούργησε ένα μετάλλιο προς τιμή της εξέχουσας σπουδάστριάς του.

Το 1895, η ηγουμένη Ματίλντα Πάινσεντ του Αγγλικού τμήματος των Βενεδικτίνων Αδελφών, άνοιξε τον τάφο της και μετέφερε για επαναταφή σε νέο φέρετρο και με νέα πλάκα, που εξήρε τις αρετές της κι ιστορούσε τη σύντομη ζωή της. Σήμερα, στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα υπάρχει το άγαλμά της, όπως επίσης σε γυάλινη απεικόνιση στο Πανεπιστήμιο Βάσαρ, στη Βιβλιοθήκη Τόμας, στις ΗΠΑ, που τη δείχνει κατά την παρουσίαση της εργασίας της στο αντίστοιχο της Πάντοβα και φτιάχτηκε το 1906. Στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ υπάρχει πορτραίτο της, στον τοίχο της τάξης των Ιταλικών.

Στη διάρκεια της ζωής της έγραψε πολλά δοκίμια, διατριβές και θεολογικές πραγματείες, με φιλοσοφικά και θρησκευτικά θέματα. Επίσης ακαδημαϊκές μελέτες, μεταφράσεις και διάφορα άλλα άρθρα. Δημοσιεύτηκαν στην Πάρμα μετά το θάνατό της, στα 1688, αλλά ελάχιστα έχουν διασωθεί κι αυτά είναι κυρίως επιστολές και κάποια ποιήματα.

Το 1669 μετέφρασε από τα Ισπανικά τον "Διάλογο Μεταξύ Του Λυτρωτή Χριστού & Μιας Αφοσιωμένης Ψυχής", ένα βιβλίο από τον μοναχό Τζιοβάνι Λασπέρτζιο. Το 1670 έγινε πρόεδρος της Ακαδημίας της Ειρήνης στη Βενετία.

Σχεδόν όλη η ακαδημαϊκή της συγγραφή έχει χαθεί.

Πηγές

• Derosas, Renzo (1983). «CORNER, Elena Lucrezia». www.treccani.it (στα Italian). Dizionario Biografico degli Italiani. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2016. 
• Guernsey, Jane Howard.The Lady Cornaro: Pride and Prodigy of Venice (1999).
• Vassar College Library Website