Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ανθελληνικές ταραχές στη Νότια Ομάχα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τον Φεβρουάριο του 1909, στη Νότια Ομάχα, στην Νεμπράσκα, ξέσπασαν ταραχές εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της πόλης, με αφορμή το θανάσιμο τραυματισμό ενός αστυνομικού από έναν Έλληνα μετανάστη. Στη διάρκεια των ταραχών αυτών ένα παιδί ελληνικής καταγωγής έχασε τη ζωή του ενώ πολλοί άλλοι Έλληνες τραυματίστηκαν και οι περιουσίες τους καταστράφηκαν. Εξαιτίας των βίαιων επεισοδίων η ελληνική κοινότητα της Νότιας Ομάχα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη.[1][2]

Οι Έλληνες μετανάστες στη Νότια Ομάχα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν τις ταραχές του Φεβρουαρίου του 1909, ζούσαν στη Νότια Ομάχα περίπου 2.000 Έλληνες. Πολλοί από αυτούς είχαν εγκατασταθεί εκεί το 1904 και είχαν χρησιμοποιηθεί ως απεργοσπάστες. Το γεγονός αυτό είχε δημιουργήσει στους ντόπιους αρνητικά συναισθήματα κατά των Ελλήνων. Μετά την παύση της απεργίας οι Έλληνες παρέμειναν στην πόλη και το 1909 στην Νότια Ομάχα περισσότερες από 30 επιχειρήσεις είχαν Έλληνες ιδιοκτήτες ενώ υπήρχε και ελληνορθόδοξη εκκλησία.[2][3] Το αρνητικό κλίμα όμως για τους Έλληνες παρέμενε και ενισχύονταν από δημοσιεύματα στον τύπο που τους παρουσίαζαν με τα μελανότερα χρώματα. Σε άρθρο της εφημερίδας Omaha Daily News αναφερόταν ότι οι γειτονιές της πόλης όπου ζούσαν Έλληνες ήταν βρώμικες, ότι οι Έλληνες προσέβαλλαν τις γυναίκες, ότι ζούσαν πολλοί μαζί σε σπίτια και ότι αποτελούσαν απειλή για τους Αμερικανούς εργάτες, όπως και οι Ιταλοί και οι Ιάπωνες εργάτες.[4]

Στις 19 Φεβρουαρίου 1909, στη Νότια Ομάχα, κατά τη διάρκεια της σύλληψης ενός Έλληνα, του Ιωάννη Μασουρίδη, με την κατηγορία ότι είχε σχέσεις με μια 17χρονη κοπέλα που του έκανε μαθήματα Αγγλικών, ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών έχασε τη ζωή του ο αστυνομικός Εντ Λόουρι και τραυματίστηκε ο Μασουρίδης.[2] Την επόμενη ημέρα δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες προκήρυξη του τοπικού πολιτικού παράγοντα, Τζόζεφ Μέρφι, στην οποία ο συντάκτης της αφού κατηγορούσε για διάφορες παρανομίες του Έλληνες κατοίκους της πόλης καλούσε τον κόσμο να συγκεντρωθεί για να εκδιώξει τους Έλληνες από την Νότια Ομάχα.[2] Η εφημερίδα Omaha Daily News στον τίτλο της ανέφερε ότι ο Εντ Λόουρι σκοτώθηκε από Έλληνα και στο άρθρο που ακολουθούσε κατηγορούσε ως υπεύθυνη συνολικά την ελληνική κοινότητα της πόλης. Έξω από τις φυλακές της Νότιας Ομάχα όπου κρατούνταν ο Μασουρίδης συγκεντρώθηκαν πολλά άτομα και η αστυνομία για να τον γλυτώσει αποφάσισε να τον μεταφέρει στην κύρια φυλακή στην Ομάχα. Όμως το συγκεντρωμένο πλήθος επιτέθηκε στο όχημα της αστυνομίας και προσπάθησε να τον λιντσάρει.

Στις 21 Φεβρουαρίου περισσότερα από 1.000 άτομα[5] (σύμφωνα με άλλες πηγές 3.000) κατευθύνθηκαν σε περιοχές της πόλης όπου ζούσαν Έλληνες και άρχισαν να λεηλατούν και να καταστρέφουν σπίτια και ελληνικές επιχειρήσεις και χτύπησαν άνδρες, γυναίκες και παιδιά ελληνικής καταγωγής. Ένα Ελληνόπουλο έχασε τη ζωή του.[6] Για λόγους ασφαλείας οι Έλληνες της πόλης κλήθηκαν να την εγκαταλείψουν όπως και έγινε.[7] Στη διάρκεια των ταραχών η αστυνομία της Νότιας Ομάχα δεν μπόρεσε να σταματήσει το πλήθος και ζήτησε βοήθεια από την Ομάχα, που τότε ήταν ξεχωριστή πόλη, αλλά η αστυνομία της δεύτερης αποφάσισε να μη συνδράμει τις αστυνομικές δυνάμεις στη Νότια Ομάχα.

Ο Μασουρίδης κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δολοφονία του Λόουρι. Όμως η απόφαση αυτή ανατράπηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Νεμπράσκα καθώς θεωρήθηκε ότι λόγω των επεισοδίων ο Μασουρίδης δεν έτυχε δίκαιης δίκης. Τελικά κρίθηκε ένοχος για φόνο δευτέρου βαθμού, καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκιση και αφού έμεινε στη φυλακή πεντέμισι χρόνια απελάθηκε στην Ελλάδα.[8]

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης δίκης ο Έλληνας υποπρόξενος στις ΗΠΑ ζήτησε από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση εξηγήσεις για την εκδίωξη των Ελλήνων κατοίκων από τη Νότια Ομάχα και την αποτυχία της κυβέρνησης να τους προστατέψει όμως δε δόθηκε απάντηση σχετικά.[9] Τελικά στις 3 Φεβρουαρίου 1916, με απόφαση του Κογκρέσου δόθηκε ως αποζημίωση, στους Έλληνες που υπήρξαν θύματα των ταραχών στη Νότια Ομάχα, το ποσό των 40.000 δολαρίων αν και το ποσό που είχε ζητηθεί ξεπερνούσε τις 280.000 δολάρια.[3]

  1. http://query.nytimes.com/gst/abstract.html?res=9C05E1D91731E733A25751C2A9649C946897D6CF&scp=8&sq=omaha+riot&st=p&legacy=true
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 http://www.iospress.gr/ios1998/ios19980614a.htm
  3. 3,0 3,1 http://www.iospress.gr/ios1998/ios19980614b.htm
  4. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2019. 
  5. Larsen, L. & Cotrell, B. (1997). The gate city: A history of Omaha. University of Nebraska Press σελ. 164.
  6. https://web.archive.org/web/20010112133400/http://www.kued.org/joehill/early/papanikolas_interview.html
  7. Larsen, L. & Cotrell, B. (1997). The gate city: A history of Omaha, Lincoln: University of Nebraska Press, σελ. 166.
  8. http://www.odmp.org/officer/19314-policeman-edward-lowry
  9. Larsen, L. & Cotrell, B. (1997). The gate city: A history of Omaha. University of Nebraska Press. σελ. 166