Βασίλ Κολάρωφ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Βασίλειος Κολάρωφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Васил Коларов (Βουλγαρικά) |
| Γέννηση | 16 Ιουλίου 1877[1][2][3] Σούμεν |
| Θάνατος | 23 Ιανουαρίου 1950[1][2][3] Σόφια |
| Τόπος ταφής | Georgi Dimitrov Mausoleum και Κεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά[4] Ρωσικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Γενεύης Πανεπιστήμιο Πωλ Σεζάν-Αιξ-Μαρσέιγ 3 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας Πρόεδρος της Βουλγαρίας Chairman of the Council of Ministers of the People's Republic of Bulgaria (1949–1950) Chairman of the Council of Ministers of the People's Republic of Bulgaria (20 Ιανουαρίου 1950 – 23 Ιανουαρίου 1950) μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης |
| Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (1948)[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βασίλ Κολάρωφ ήταν Βούλγαρος επαναστάτης και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Σούμλα ή Σούμνα, (βουλγ. Σούμεν) στη (Βουλγαρία), στις 16 Ιουλίου του 1877. Μετά τις πρώτες σπουδές στη Βάρνα ακολούθησε το επάγγελμα του δασκάλου στη Νικόπολη. Στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία και στη Γενεύη όπου σπούδασε νομικά.
Πολιτική δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επιστρέφοντας ασχολήθηκε για λίγο ως δικηγόρος όπου από το 1897 προσχώρησε στο εργατικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Βουλγαρίας και το 1903 ίδρυσε την επαναστατική ομάδα του κόμματος. Την περίοδο 1913 – 1920 ήταν εκλεγμένο μέλος της Σοβράνιε (βουλγαρικής βουλής). Από το 1919 ανέλαβε γενικός γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος της Βουλγαρίας που ιδρύθηκε το ίδιο έτος που αποτελούσε ουσιαστικά αναδιοργάνωση της ομάδας που είχε δημιουργήσει. Από το 1920 συμμετείχε των συνεδριάσεων της Κομιντέρν, όπου το 1922 εκλέχθηκε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής αυτής και το 1926 γενικός γραμματέας της.
Το 1923 κατευθυνόμενος από τη Σοβιετική Ένωση μαζί με τον Γκεόργκι Δημητρόφ ηγήθηκαν επιχείρησης κομμουνιστικής εξέγερσης η οποία όμως απέτυχε. Μετά απ΄ αυτό κατάφερε και διέφυγε στη Μόσχα όπου και έλαβε σοβιετική υπηκοότητα και διάφορα διοικητικά αξιώματα.
Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στη Βουλγαρία, κατά το χρόνο που τελούσε υπό σοβιετική κατοχή, και αφού ανέκτησε τη βουλγαρική υπηκοότητα εξελέγη προσωρινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση που διατήρησε από τον Σεπτέμβριο του 1946 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1947. Όμως τον Νοέμβριο του 1946 διόρισε πρωθυπουργό τον συναγωνιστή του Δημητρώφ. Από τον Δεκέμβριο του 1947 ονομάσθηκε υπουργός εξωτερικών και μετά τον θάνατο του Δημητρώφ, η Σοβράνιε εξέλεξε αυτόν πρωθυπουργό και υπουργό των εξωτερικών.
Στις 6 Αυγούστου του 1949 παρέδωσε το υπουργείο των εξωτερικών στον Πομτόμοφ, περιοριζόμενος έτσι στη προεδρία της κυβέρνησης. Πέθανε λίγους μήνες αργότερα στις 23 Ιανουαρίου του 1950 στη Σόφια.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Προς τιμή του η γενέτειρα πόλη Σούμεν μετονομάστηκε Κολάροφγκραντ ή Κολάροβγκροντ
- Διάδοχός του στη θέση του Πρωθυπουργού ανέλαβε ο Σερβένκοφ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w63z1mww. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. kolarow-wassil-petrow.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16584847b.
- ↑ CONOR.SI. 15022179.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.10ος, σελ.986
- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ. Γ΄ (συμπλήρωμα), σελ.381.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]