Γεώργιος Μερκούρης
| Γεώργιος Μερκούρης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Μερκούρης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1886 Αθήνα |
| Θάνατος | Δεκέμβριος 1943 Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός νομικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λαϊκόν Κόμμα και Ελληνικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Σπυρίδων Μερκούρης |
| Αδέλφια | Σταμάτης Μερκούρης |
| Συγγενείς | Μελίνα Μερκούρη (ανιψιά) και Σπύρος Μερκούρης (ανιψιός) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της Ελλάδας Υπουργός Επισιτισμού μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αττικοβοιωτίας) |
Ο Γεώργιος Μερκούρης (1886 - 1943) ήταν Έλληνας πολιτικός, αντιπρόεδρος του Λαϊκού κόμματος και μετέπειτα αρχηγός και ιδρυτής του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Ελλάδος. Κατά την περίοδο της κατοχής εκτός από αρχηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Ελλάδος ήταν και πρόεδρος της εθνικής τράπεζας από τον Ιανουάριο του 1943 μέχρι τον θάνατο του τον ίδιο χρόνο τον Δεκέμβριο του 1943.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1886 στην Αθήνα και ήταν γιος του Σπυρίδωνα Μερκούρη, επί σειρά ετών δημάρχου Αθηναίων, και αδελφός του Σταμάτη Μερκούρη, μετέπειτα βουλευτή της Αριστεράς και θείος της Μελίνας Μερκούρη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες[1] στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Παρίσι. Ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχθηκε[1] βουλευτής Αττικοβοιωτίας το 1915 με το Κόμμα Εθνικοφρόνων. Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων εξορίστηκε[1] στην Κορσική (1920), από την οποία επέστρεψε το 1922, οπότε και επανεκλέχθηκε[1] βουλευτής Αττικοβοιωτίας, με το Λαϊκόν Κόμμα.
Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας διετέλεσε υπουργός Επισιτισμού από τον Μάιο ως τον Αύγουστο του 1922 στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη καθώς και υπουργός Εθνικής Οικονομίας από τον Δεκέμβριο του 1926 ως τον Αύγουστο του 1927 στην κυβέρνηση Ζαΐμη.
Το 1932 αποχώρησε από το Λαϊκόν Κόμμα, του οποίου ήταν αντιπρόεδρος, ύστερα από διαφωνία που προέκυψε με τον Παναγή Τσαλδάρη. Λίγο αργότερα ίδρυσε το Ελληνικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ναζιστική παράταξη. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έγινε διοικητής[1] της Εθνικής Τράπεζας τον Ιανουάριο του 1943, θέση την οποία κατείχε μέχρι τον θάνατό του τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Πέθανε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1943 από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 57 ετών. Ανηψιά του ήταν η Μελίνα Μερκούρη.