Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζαν Πολ Μπελμοντό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν Πολ Μπελμοντό
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jean-Paul Belmondo (Γαλλικά)
Γέννηση9  Απριλίου 1933[1][2][3]
Νεγί-συρ-Σεν[4][5][6]
Θάνατος6  Σεπτεμβρίου 2021[7][8][9]
7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[9]
ΠαρατσούκλιBébel[10]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[11]
Ύψος1,78 m Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[12][13][14]
ΣπουδέςÉcole alsacienne
Εθνικό Ωδείο Δραματικής Τέχνης του Παρισιού
Λύκειο Λουί-λε-Γκραν[15]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπαραγωγός ταινιών[16][17]
ηθοποιός ταινιών[11]
κασκαντέρ[18]
ηθοποιός θεάτρου[11]
ηθοποιός
θεατρικός σκηνοθέτης[19]
Περίοδος ακμής1953 - 2015
Οικογένεια
ΣύζυγοςÉlodie Constantin (1959–1968)
Natty Tardivel (2002–2008)
ΣύντροφοςΛάουρα Αντονέλι (1972–1980)
Ουρσούλα Άντρες (1965–1972)
ΤέκναΠολ Μπελμοντό
Stella Belmondo
Πατρίσια Μπελμοντό
Φλοράνς Μπελμοντό
ΓονείςΠολ Μπελμοντό[20]
ΑδέλφιαΑλέν Μπελμοντό[21]
Muriel Belmondo[22]
ΣυγγενείςΒίκτορ Μπελμοντό (εγγονός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαd:Q123701756 (1963–1966)[23]
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (14  Ιουλίου 2006)[24]
Τιμητικός φοίνικας (2011)[25]
Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (13  Ιουλίου 2019)[26]
βραβείο Σεζάρ καλύτερου άνδρα ηθοποιού (1989)[27]
Μεγάλος Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (2  Μαΐου 2017)[28]
Ιππότης του Τάγματος του Λεοπόλδου (19  Ιουνίου 2012)[29]
Χρυσός Λέων (2016)[30]
Prix Citron, Orange et Bourgeon (1972)
Prix du Brigadier (1987)[31]
d:Q3404498 (2012)
Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (14  Μαΐου 1994)[32]
Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (6  Απριλίου 2007)[33]
Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (6  Μαΐου 1991)[34]
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1980)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Με την Πασκάλ Πετίτ στην ταινία Γράμμα μιας δόκιμης μοναχής (1960)

Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό (γαλλικά: Jean-Paul Belmondo‎‎, γενν. 9 Απριλίου 1933 - 6 Σεπτεμβρίου 2021) ήταν Γάλλος ηθοποιός, ο οποίος συνδέθηκε αρχικά με το Γαλλικό Νέο Κύμα (Νουβέλ Βαγκ) της δεκαετίας του 1960.

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1933 στο Νεϊγί-συρ-Σεν, βορειοδυτικά του Παρισιού μέσα σε καλλιτεχνική οικογένεια. Ο πατέρας του, Πολ Μπελμοντό, ήταν γλύπτης με ιταλικές ρίζες[35] και η μητέρα ζωγράφος. Ωστόσο, ο μικρός Μπελμοντό δεν είχε φανερώσει καμία καλλιτεχνική κλίση στα εφηβικά του χρόνια. Αντιθέτως, έδειξε από την αρχή κλίση στα αθλητικά. Δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο και το πάθος του σε αυτή την ηλικία ήταν το μποξ και το ποδόσφαιρο, ενώ μάλιστα έκανε και προπονήσεις μποξ.

Αποφάσισε έτσι να γίνει πυγμάχος και στη σύντομη καριέρα του στα ρινγκ ήταν μάλιστα αήττητος. Το ντεμπούτο του το έκανε το 1949 ρίχνοντας νοκάουτ τον αντίπαλό του από τον πρώτο γύρο[36], αν και την επόμενη κιόλας χρονιά, συνειδητοποιώντας τις θυσίες που έπρεπε να κάνει για να γίνει επαγγελματίας, τα παράτησε[37].

Τότε στράφηκε στην υποκριτική και έγινε δεκτός στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού και αποφοιτώντας το 1956 βρήκε αμέσως δουλειά στο σινεμά.

Με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα του, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκίνησε την καριέρα του το 1957 παίζοντας μερικά μικρορολάκια σε γαλλικές ταινίες της εποχής και βρέθηκε στην αντίπερα όχθη από τον υπερβολικά όμορφο Αλέν Ντελόν, με τους κριτικούς να χαρακτηρίζουν τον Μπελμοντό «γοητευτικά άσχημο» - αν και πολλές θαυμάστριές του και μη θα διαφωνούσαν με αυτό.

Εκτόξευση στη δόξα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε το 1958 με το Les copains du Dimanche και μετά από διάφορες συνεργασίες, όπως με τον σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ στο Έγκλημα στην Πλας Πιγκάλ (Sois belle et tais-toi, 1958) και το Τελευταίο ραντεβού (Un drôle de Dimanche, 1958), τον Μαρσέλ Καρνέ στους Ζαβολιάρηδες (Les tricheurs, 1958), αλλά και τον ρόλο του ως Ντ' Αρτανιάν στην τηλεοπτική ταινία Οι 3 σωματοφύλακες, ήρθε ο ρόλος που θα έκανε το όνομά του γνωστό σε μία ταινία που εκπροσωπούσε το «Νέο κύμα».

Το αναντίρρητο ταλέντο και η χαλαρή κινηματογραφική παρουσία του Ζαν Πολ Μπελμοντό έτυχαν της προσοχής του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, σε μια ευτυχή συγκυρία που θα απέδιδε σύντομα αριστουργήματα. Ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, που μέχρι τότε είχε σκηνοθετήσει τρεις μικρού μήκους ταινίες, σκηνοθέτησε το 1960 το πασίγνωστο Με κομμένη την ανάσα (À bout de soufflé), όπου ο Μπελμοντό πρωταγωνιστεί ως κακοποιός που προσπαθεί να ξεφύγει από την αστυνομία και βρίσκει καταφύγιο σε μία εφήμερη ερωτική σχέση με μία Αμερικανίδα. Ο Μπελμοντό ενσάρκωσε τον χαρακτήρα του με μία ποιητική ελαφρότητα που κανείς Γάλλος ηθοποιός δεν είχε επιδείξει μέχρι τότε. Ο ρόλος του Μπελμοντό ως Μισέλ τον καθιέρωσε ως style-icon και παρ’ όλο που οι ρόλοι που προηγήθηκαν ήταν λιγοστοί και ο Μπελμοντό βρισκόταν μόλις στην αρχή της καριέρας του, η ταινία αυτή τον καθιέρωσε ως «κλασικό». Το Με κομμένη την ανάσα εκτόξευσε τη φήμη του Γκοντάρ και του Μπελμοντό στα ύψη και εγκαινίασε με αριστουργηματικό τρόπο τη νέα σχολή κινηματογραφικής σκέψης που θα έμενε γνωστή ως Nouvelle Vague (Νέο Κύμα). Το γαλλικό σινεμά είχε βρει την απάντησή του στον Αμερικανό Τζέιμς Ντιν. Δεν είναι τυχαίο πως κάθε κείμενο που έχει γραφτεί για τον Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκινάει και τελειώνει με μία αναφορά στο Με κομμένη την ανάσα. Το ντεμπούτο του Γκοντάρ δεν ήταν o καλύτερος ρόλος που έπαιξε ποτέ ο Μπελμοντό, αλλά ήταν με διαφορά η ταινία που αποφάσισε πως στο πρόσωπο του 27χρονου τότε ηθοποιού το νέο γαλλικό σινεμά είχε μόλις ανακαλύψει τον πρώτο του μεγάλο ήρωα[38].

Την ίδια χρονιά, ο Μπελμοντό έπαιξε στο φιλμ του Βιττόριο ντε Σίκα Η ατιμασμένη (La ciociara, 1960), η οποία επέκτεινε τη φήμη του σε παγκόσμιο βεληνεκές.

Το 1961 ο Γκοντάρ τον επιστράτευσε και πάλι για το Η κυρία θέλει έρωτα (Une femme est une femme) και την ίδια χρονιά έγινε ο Εφημέριος (Léon Morin, Prêtre) του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, αποσπώντας την πρώτη του υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA καλύτερου ξένου ηθοποιού. Την επόμενη χρονιά ξανασυνεργάστηκε με τον Μελβίλ όταν υποδύθηκε τον Σιλιάν, έναν πληροφοριοδότη της αστυνομίας, στην ταινία Ο χαφιές (Le Doulos), ένα διαμάντι του σινεμά που κατατάχθηκε από το περιοδικό Empire στις 500 καλύτερες όλων των εποχών. Την ίδια χρονιά βρέθηκε στο πλευρό της Κλαούντια Καρντινάλε στη θρυλική κομεντί του Φιλίπ Ντε Μπροκά Καρτούς (Cartouche).

Το 1963 έπαιξε στο Καυτό πεζοδρόμιο (Peau de banane) με τη Ζαν Μορό και λίγο αργότερα βρέθηκε και πάλι στα χέρια του Μελβίλ για την ταινία Ο μεγάλος τυχοδιώκτης (L' aîné des Ferchaux, 1963), όπου υποδύθηκε έναν νεαρό μποξέρ σε ρόλο σωματοφύλακα.

Αλλαγή πορείας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσπαθώντας να μην τυποποιηθεί, ο Μπελμοντό έπαιξε στον Άνθρωπο από το Ρίο (L'Homme de Rio, 1964) του Φιλίπ ντε Μπροκά, μία κομεντί περιπέτεια υποψήφια για Όσκαρ, που αποτέλεσε μεγάλη εμπορική επιτυχία στη Γαλλία και όπου ο Μπελμοντό πρωταγωνιστεί με την αδερφή της Κατρίν Ντενέβ, Φρανσουάζ Ντορλεάκ. Εκεί ο Μπελμοντό δείχνει μία στροφή από τη «Νουβέλ βαγκ» σε μία πιο εμπορική τάση, με τις κωμωδίες.

Τα τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μακριά πια από τις σκηνοθετικές οδηγίες των σκηνοθετών του Νέου Κύματος, ο Μπελμοντό γύριζε με καταιγιστικούς ρυθμούς τη μία ταινία πίσω από την άλλη και στη φιλμογραφία του προστέθηκαν γκανγκστερικές ταινίες, μαύρες κωμωδίες, ανάλαφρες κομεντί, θρίλερ (όπως οι ταινίες του Μπροκά της εποχής), έχοντας κάνει πλέον σαφή στροφή προς το εμπορικό σινεμά.

Το 1970 ήταν και πάλι συμπρωταγωνιστής με τον Αλέν Ντελόν στο γκανγκστερικό Μπορσαλίνο (Borsalino) του Ζακ Ντερέ. Το 1971 βρέθηκε στην Ελλάδα μαζί με τον Ομάρ Σαρίφ για τα γυρίσματα της ταινίας Οι διαρρήκτες (Le casse, 1971) του Ανρί Βερνέιγ[39].

Το 1972 έπαιξε στη μαύρη κωμωδία Απίθανος, σατανικός και... ωραίος (Docteur Popaul) του Κλοντ Σαμπρόλ, έχοντας στο πλευρό του τη Μία Φάροου και τη Λάουρα Αντονέλι, και ερμήνευσε τον Πολ, ο οποίος ως πρώην γυναικάς, προσπαθεί να αναθεωρήσει τις απόψεις του, πιστεύοντας ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεται πλέον όμορφες γυναίκες. Το 1974 έπαιξε στη δραματική ταινία Στραβίνσκι… του Αλέν Ρενέ -ο οποίος αν και δεν ήταν ποτέ επίσημο μέλος του «Νέου Κύματος» η δουλειά του το υποστηρίζει- όπου ο Μπελμοντό βρέθηκε σε μία από τις πιο αντιεμπορικές δουλειές της καριέρας του υποδυόμενος τον μεγαλοαπατεώνα επιχειρηματία Αλεξάντρ Σταβίσκι.

Η εμπορική αποτυχία της τελευταίας του ταινίας, έκανε τον Μπελμοντό να δείχνει απρόθυμος πλέον να συνεργαστεί με σκηνοθέτες του «Νέου Κύματος» και να αναζητά περισσότερο τις εμπορικές ταινίες, ξανά. Επόμενο βήμα η ταινία Ένας αξιολάτρευτος παλιάνθρωπος (L’ incorrigible, 1975) του Μπροκά, όπου ερμήνευσε και πάλι τον μικροαπατεώνα, και τα θρίλερ Τρόμος πάνω απ' την πόλη (Peur sur la ville, 1975) και Εν ονόματι της βίας (L’ Alpagueur, 1976). Συνέχισε στο ίδιο μοτίβο και το 1979 πρωταγωνίστησε στην κομεντί Μπάτσος ή αλήτης (Flic ou Voyou), που σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ξεκινώντας μία επιτυχημένη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Ζορζ Λοτνέρ, την οποία συνέχισαν αργότερα με τις ταινίες Ο μάγκας με τα 1000 πρόσωπα (Le Guignolo, 1979), Ο επαγγελματίας (Le Professionnel, 1981), Ο πολυγαμικός (Joyeuses Pâques, 1984) και την ταινία μυστηρίου L'inconnu dans la maison (1992).

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ήταν πια ένας σπουδαίος δραματικός και πολύπειρος ηθοποιός, ανεβαίνοντας ολοένα και πιο συχνά στο θεατρικό σανίδι. Το 1987 κέρδισε βραβείο Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού για την ταινία Ο κυνηγός της περιπέτειας (Itinéraire d'un enfant gâté)[40], έχοντας βραβευτεί λίγες φορές στη ζωή του, παρά το εύρος της καριέρας του.

Τη δεκαετία του 1990 οι κομεντί όπως το Désiré (1996) και το Ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες (1 chance sur 2, 1998) όπου συνάντησε ξανά τον Αλέν Ντελόν, συνεχίστηκαν, αλλά ταυτόχρονα έκανε και πιο δημιουργικές δουλειές, όπως το Εκατό και μια νύχτες (Les cent et une nuits de Simon Cinéma, 1995) της Ανιές Βαρντά και τους Άθλιους (Les Misérables) πάνω στο έργο του Βικτόρ Ουγκώ, την ίδια χρονιά[41].

Τώρα ήταν αρκετά επιλεκτικός στους ρόλους του, αν και την καριέρα του ανέκοψε το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το 2001 και του στέρησε την ικανότητα της απρόσκοπτης ομιλίας. Στο σινεμά επέστρεψε ως ζωντανός θρύλος έπειτα από διάστημα εφτά ετών με τον Άνθρωπο και τον σκύλο του (Un homme et son chien, 2008), ερμηνεύοντας έναν άνθρωπο άστεγο και ηλικιωμένο που περιπλανιέται στο Παρίσι με τον σκύλο του.

Το 2011, ο «άσχημος γόης» του γαλλικού κινηματογράφου τιμήθηκε στις Κάννες με ειδικό Χρυσό Φοίνικα[42] για τη συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη[43], ενώ με αφορμή την εμφάνιση και τη βράβευσή του, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ Belmondo...Itineraire των Βενσάν Περό και Τζεφ Ντόμενεχ, το Ένας υπέροχος κατάσκοπος[44] (Magnifique, 1973) του Φιλίπ ντε Μπροκά και το 100.000 δολάρια στον ήλιο (Cent mille dollars au soleil, 1964) του Ανρί Βερνέιγ. Ο «Μπελ Μπελ», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, χαρακτήρισε τον ειδικό Χρυσό Φοίνικα «δώρο θεού», καθώς στα 53 χρόνια που δούλεψε στον κινηματογράφο (1956-2008) δεν τιμήθηκε ποτέ με κάποιο σημαντικό βραβείο (εκτός από ένα Σεζάρ)[45].

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό στο φεστιβάλ των Καννών το 2011, συνοδευόμενος από την Μπάρμπαρα Γκαντόλφι.

Ο «αέρας» και το αρρενωπό στυλ του Μπελμοντό αποδείχθηκαν ακαταμάχητα για τις γυναίκες της εποχής του. Στην προσωπική του ζωή, έχει δύο γάμους στο ενεργητικό του: με την Ελοντί Κονσταντάν (1953-1965), με την οποία χώρισε όταν αποκαλύφθηκε ο παράνομος δεσμός του με την Ούρσουλα Άντρες, και τη Ναταλί Ταρντιβέλ, την οποία γνώρισε το 1989 ως 24χρονη κοπέλα και έμεινε στο πλευρό της επισήμως από το 2002 έως το 2008. Έχει αποκτήσει επίσης τέσσερα παιδιά, αν και η μεγαλύτερή του κόρη έχασε τη ζωή της σε πυρκαγιά το 1994.

Σύντροφος του Ζαν Πολ Μπελμοντό υπήρξε για οκτώ χρόνια (1972-1980) η Ιταλίδα ηθοποιός Λάουρα Αντονέλι. Στο φεστιβάλ των Καννών, το 2011, εμφανίστηκε με τη νέα του σύντροφο, την κατά 45 χρόνια νεότερή του και πρώην Playmate, Μπάρμπαρα Γκαντόλφι από το Βέλγιο.

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κινηματογραφικές ταινίες
Έτος Τίτλος Ρόλος
Πρωτότυπος Ελληνικός
1957 À pied, à cheval et en voiture Βενάν
1958 Les copains du Dimanche Τρεμπουά
Sois belle et tais-toi Έγκλημα στην Πλας Πιγκάλ Πιερό
Charlotte et son Jules Η Σαρλότ και το αγόρι της Ζιλ
Un drôle de Dimanche Το τελευταίο ραντεβού Πατρίκ
Les tricheurs Οι ζαβολιάρηδες Λου
1959 Ein Engel auf Erden Ένας άγγελος στη Γη Μισέλ Μπαρό
À double tour Το τρίγωνο της αμαρτίας Λάσλο Κόβακς
Les trois mousquetaires Οι τρεις σωματοφύλακες Νταρτανιάν
1960 À bout de soufflé[46] Με κομμένη την ανάσα Μισέλ Πουακάρ / Λάσλο Κόβακς
Classe tous risques Προσοχή! Δημόσιος κίνδυνος! Ερίκ Σταρκ
Moderato cantabile Μοντεράτο καντάμπιλε Σοβάν
Les distractions Μυστηριώδης επισκέπτης Πολ Φραπιέ
La Française et l'amour Η Γαλλίδα και ο έρωτας Ζιλ
Lettere di una novizia Το γράμμα μιας δόκιμης μοναχής Τζουλιάνο Βέρντι
La ciociara Η ατιμασμένη Μικέλε Ντι Λίμπερο
1961 La viaccia Ο δρόμος των κακόφημων σπιτιών Αμέριγκο
Une femme est une femme Η κυρία θέλει έρωτα Άλφρεντ Λιούμπιτς
Léon Morin, Prêtre Ο εφημέριος Λεόν Μοράν
Amours célèbres Διάσημοι εραστές Λοζούν
Un nommé La Rocca Προθεσμία ως την αυγή Ρομπέρτο Λα Ρόκα
Riviera-Story άντρας που κάνει καρτ
1962 Cartouche Καρτούς Λουί-Ντομινίκ Μπουργκινιόν / Καρτούς
Un singe en hiver Οι δύο αλήτες Γκαμπριέλ Φουκέ
Le Doulos[47] Ο χαφιές Σιλιέν
I Don Giovanni della Costa Azzurra Ζαν Πολ Μπελμοντό
1963 Il giorno più cortο Η πιο αστεία μέρα του πολέμου Σικελός
Mare matto Οι εραστές της πανσιόν Μαρίνα Λιβορνέζος
Peau de banane Καυτό πεζοδρόμιο ΜισέλΤιμπόλ
L'aîné des Ferchaux[48] Ο μεγάλος τυχοδιώκτης Μισέλ Μοντέ
Dragées au poivre Το αλατοπίπερο της ζωής Ρεϊμόν
1964 L'Homme de Rio Ο τυχοδιώκτης του Ρίο[49] Αντριάν Ντιφουρκέ
Cent mille dollars au soleil[50] 100.000 δολάρια στον Ήλιο Ρόκο
Échappement libre Το μυστικό της χρυσής λιμουζίνας Νταβίντ Λαντισλάς
La chasse à l'homme Επιχείρηση: Το κυνήγι του άνδρα Φερνάν
Week-end à Zuydcoote Δουνκέρκη - 2 Ιουνίου Ζιλιέν Μεϊγιά
1965 Par un beau matin d'été Βιασμός στον ήλιο Φρανσίς
Pierrot le fou[51] Ο τρελός Πιερό Φερντινάν Γκριφόν / Πιερό
Les tribulations d'un Chinois en Chine Ο τυχοδιώκτης των δύο ηπείρων Αρτούρ Λεμπερέρ
1966 Τendre voyou Ο τρυφερός αλήτης Τόνι Μαρεσάλ
Paris brûle-t-il? Το Παρίσι φλέγεται Ιβόν Μοραντά
Le voleur Ο κλέφτης Ζορζ Ραντάλ
1967 James Bond 007 - Casino Royale Τζέιμς Μποντ 007: Καζίνο Ρουαγιάλ Γάλλος λεγεωνάριος
1968 Ho! Ο εκτελεστής Φρανσουά Ολάν
1969 Le cerveau Ο εγκέφαλος Αρτούρ Λεσπινάς
La sirène du Mississipi Η σειρήνα του Μισισιπή Λουί Μαχέ
Un homme qui me plait Ο άνδρας που μ' αρέσει Ανρί
Dieu a choisi Paris φωτογράφος / παρουσιαστής
1970 Borsalino Μπορσαλίνο Φρανσουά Καπελά
1971 Les mariés de l'an II Παντρεμένοι αλά γαλλικά Νικολά Φιλιμπέρ
Le casse[52] Οι διαρρήκτες Αζάντ
1972 Docteur Popaul Απίθανος, σατανικός και ωραίος δρ Πολ Σιμέ
La scoumoune Ο σημαδεμένος Ρομπέρτο Μπόργκο
1973 L'héritier Ο κληρονόμος Μπαρτ Κορντέλ
Le magnifique Αχτύπητος εραστής, τρελός καταδιώκτης Μπομπ Σενκλάρ / Φρανσουά Μερλάν
1974 Stavisky Σταβίνσκι Σερζ Αλεξάντρ Σταβίνσκι
1975 Peur sur la ville Τρόμος πάνω απ' την πόλη Ζαν Λετελιέ
L'incorrigible Ένας αξιολάτρευτος παλιάνθρωπος Βικτόρ Βοτιέ
1976 L'alpagueur Εν ονόματι της βίας Ροζέ Πιλάρ
Le corps de mon ennemi Το αφεντικό του Club Number 1 Φρανσουά Λεκρέρκ
1977 L'animal Το θεριό Μάικ Γκοσέρ / Μπρούνο Φεράρι
1979 Flic ou voyou Μπάτσος ή αλήτης Αντόνιο Τσερούτι / Στανισλάς Μπόροβιτς
1980 Le guignolo Ο μάγκας με τα 1000 πρόσωπα Αλεξάντρ Ντιπρέ
1981 Le professionnel Ο επαγγελματίας Ζοσλάν Μπομόν / Ζος
1982 L'as des as Ο άσος των άσων Τζο Καβαλιέ
1983 Le marginal[53] Ο περιθωριακός Φιλίπ Ζορντάν
1984 Les morfalous Το αρπαχτικό Πιέρ Ογκανιέ
Joyeuses Pâques Ο πολυγαμικός Στεφάν Μαρζέλ
1985 Hold-up Επικίνδυνος διαρρήκτης Γκριμ
1986 Les pros σταρ του σινεμά
1987 Le solitaire Ο κυρίαρχος Σταν Ζαλάρ
1988 Kean Κιν Κιν
Itinéraire d'un enfant gate Ο κυνηγός της περιπέτειας Σαμ Λάιον
1990 Cyrano de Bergerac Σιρανό ντε Μπερζεράκ Σιρανό ντε Μπερζεράκ
1992 L'inconnu dans la maison Λουρσά
1993 Tailleur pour dames δρ Μουλινό
1995 Les cent et une nuits de Simon Cinéma Εκατό και μία νύχτες καθηγητής Μπεμπέλ
Les misérables Οι άθλιοι Ανρί Φορτάν / Γιάννης Αγιάννης
1996 Désiré Ντεζιρέ
1997 La puce à l'oreille Ψύλλοι στ' αφτιά Βικτόρ-Εμανουέλ Σαντεμπίζ
1998 1 chance sur 2 Ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες Λεό Μπρασάκ
1999 Peut-être Ακό
Frédérick ou le Boulevard du Crime Φρεντερίκ Λεμέτρ
2000 Amazone Εντουάρ
2008 Un homme et son chien Ένας άνθρωπος και ο σκύλος του Σαρλ

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: «Jean-Paul Belmondo» (Γερμανικά) 118508733. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jean-Paul-Belmondo. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w62v2kfp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ BFI Film & TV Database. 4ce2b9f4b9b90.
  6. ↑ www.lipstickalley.com/showthread.php?t=230212&page=109.
  7. ↑ «Jean-Paul Belmondo est mort». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 6  Σεπτεμβρίου 2021.
  8. ↑ www.lefigaro.fr/cinema/jean-paul-belmondo-le-magnifique-est-mort-20210906.
  9. ↑ 9,0 9,1 Fichier des personnes décédées mirror. YOC1qtb_JPOs. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2021.
  10. ↑ www.ouest-france.fr/leditiondusoir/2021-09-06/jean-paul-belmondo-pourquoi-le-surnommait-on-bebel-e87c2126-39aa-409d-88d7-7116c0875977.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12199589m. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2020.
  12. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12199589m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  13. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000700148. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  14. ↑ CONOR.SI. 47993443.
  15. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  16. ↑ timesofindia.indiatimes.com/topic/Jean-Paul-Belmondo/quotes/.
  17. ↑ www.festival-cannes.fr/en/archives/ficheFilm/id/11166094.html.
  18. ↑ en.unifrance.org/directories/person/46055/jean-paul-belmondo.
  19. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000700148. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  20. ↑ 20,0 20,1 www.cnews.fr/culture/2021-09-06/son-pere-paul-sa-carriere-son-heritagequand-jean-paul-belmondo-nous-parlait-de.
  21. ↑ fr.news.yahoo.com/jean-paul-belmondo-va-tr%C3%A8s-130339386.html.
  22. ↑ www.gala.fr/stars_et_gotha/muriel_belmondo.
  23. ↑ «Le Maitron» (Γαλλικά) 16181.
  24. ↑ www.culture.gouv.fr/Nous-connaitre/Organisation/Conseil-de-l-Ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Arretes-de-Nominations-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Nomination-ou-promotion-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres-juillet-2006.
  25. ↑ www.festival-cannes.com/fr/74-editions/retrospective/2011/actualites/articles/une-palme-d-or-pour-jean-paul-belmondo.
  26. ↑ Légifrance. PRER1910331D.
  27. ↑ www.academie-cinema.org/palmares/.
  28. ↑ Légifrance. PREX1712478D.
  29. ↑ www.7sur7.be/cinema/jean-paul-belmondo-decore-de-la-medaille-de-l-ordre-de-leopold~a99e21fe/.
  30. ↑ www.labiennale.org/en/history/recent-years.
  31. ↑ www.regietheatrale.com/index/index/Theatre-prix%20du%20brigadier.htm#recemment.
  32. ↑ Légifrance. PREX9410898D.
  33. ↑ Légifrance. PREX0710141D.
  34. ↑ PREX0710141D.
  35. ↑ Famous French people of immigrant origin Eupedia
  36. ↑ Jean-Paul Belmondo Boxing-Scoop
  37. ↑ Ο ιδιαίτερος γόης του ευρωπαϊκού σινεμά Ζαν-Πολ Μπελμοντό Newsbeast
  38. ↑ Ένα όπλο, ένα κορίτσι και ο Ζαν Πολ Μπελμοντό Flix
  39. ↑ Αθήνα 1971. Γιατί αυτός ο άνδρας είναι κρεμασμένος από το τρόλεϊ; Μηχανή του χρόνου
  40. ↑ Ζαν Πολ Μπελμοντό Αθηνόραμα
  41. ↑ Ζαν-Πολ Μπελμοντό iShow
  42. ↑ Who is who: Ζαν Πολ Μπελμοντό Clickatlife
  43. ↑ «Αιώνιος έφηβος» ο 80χρονος Ζαν Πολ Μπελμοντό Αρχειοθετήθηκε 2014-01-26 στο Wayback Machine. Euronews
  44. ↑ Στην Ελλάδα είναι επίσης γνωστό με τον τίτλο Αχτύπητος εραστής, τρελλός καταδιώκτης αλλά και ως Ο υπερκατάσκοπος με τα χίλια πρόσωπα.
  45. ↑ Κάννες - Η αποθέωση του Ζαν Πολ Μπελμοντό Το Βήμα
  46. ↑ «breathless» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  47. ↑ «doulos-the-finger-man» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  48. ↑ «magnet-of-doom» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  49. ↑ «Ο Τυχοδιώκτης του Ρίο (L' Homme de Rio, 1964)». AOAFF • Φεστιβάλ Θερινού Κιν/φου της Αθήνας. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2023. 
  50. ↑ «greed-in-the-sun» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  51. ↑ «/pierrot-le-fou» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  52. ↑ «the-burglars» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  53. ↑ «le-marginal» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζαν_Πολ_Μπελμοντό&oldid=10362021"