Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας
| Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 1 Ιανουαρίου 1806 - 13 Οκτωβρίου 1825 |
| Διάδοχος | Λουδοβίκος Α΄ |
Δούκας (Εκλέκτωρ) της Βαυαρίας, Παλατινός Κόμης του Ρήνου | |
| Περίοδος | 1799 - 1806 |
| Προκάτοχος | Κάρολος Θεόδωρος |
| Γέννηση | 27 Μαΐου 1756 Σβέτσινγκεν, Μεγάλο Δουκάτο της Βάδης |
| Θάνατος | 13 Οκτωβρίου, 1825 Μόναχο, Βασίλειο της Βαυαρίας |
| Τόπος ταφής | Ναός των Θεατίνων, Μόναχο |
| Σύζυγος | Αυγούστα Βιλελμίνη της Έσσης-Ντάρμστατ Καρολίνα της Βάδης |
| Επίγονοι | Λουδοβίκος Α΄ Αυγούστα Αμαλία Καρολίνα Αυγούστα Κάρολος Θεόδωρος Μαξιμιλιανός Ιωσήφ Ελισάβετ Λουδοβίκα Αμαλία Αυγούστα Μαρία Άννα Σοφία Λουδοβίκα Μαξιμιλιανή |
| Οίκος | Οίκος του Βίττελσμπαχ |
| Πατέρας | Φρειδερίκος Μιχαήλ του Παλατινάτου-Τσβάιμπρυκεν |
| Μητέρα | Μαρία Φραγκίσκη του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ (Maximilian I. Joseph, 27 Μαΐου 1756 - 13 Οκτωβρίου 1825) του Οίκου του Βίττελσμπαχ, από τον κλάδο Παλατινάτου-Μπίρκενφελντ, ήταν βασιλιάς της Βαυαρίας (1806-1825), εκλέκτωρ της Βαυαρίας ως Μαξιμιλιανός Δ΄ (1799-1805) και δούκας του Τσβάιμπρυκεν (1795-1799).
Η εποχή του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μαξιμιλιανός Μαρία Μιχαήλ Ιωάννης Βαπτιστής Φραγκίσκος ντε Παόυλα Ιωσήφ Γασπάρ Ιγνάτιος Νέπομουκ γεννήθηκε στο Σβέτσινγκεν, δευτερότοκος γιος του Φρειδερίκου Μιχαήλ του Παλατινάτου-Τσβάιμπρυκεν-Μπίρκενφελντ και της Μαρίας Φραγκίσκης του Βίττελσμπαχ, κόρης του Ιωσήφ Καρόλου του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ.
Είχε επιμελημένη μόρφωση υπό την επίβλεψη του θείου του, Χριστιανού Δ΄ του Τσβάιμπρυκεν, που του έδωσε τον τίτλο του κόμη του Ράπολτσταϊν και τον εγκατέστησε στο Μέγαρο των Δύο Γεφυρών στο Στρασβούργο. Ενόσω σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο, φιλοξένησε για λίγο τον Κλέμενς φον Μέττερνιχ, μέλλοντα καγκελάριο της Αυστρίας. Ανέλαβε συνταγματάρχης του γαλλικού στρατού και γρήγορα προήχθη σε υποστράτηγο, αλλά όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση μεταπήδησε στον αυστριακό στρατό και έλαβε μέρος στις πρώτες εκστρατείες.
Το 1795 απεβίωσε ο μεγαλύτερος αδελφός του, Κάρολος Β΄ Αύγουστος, και τον διαδέχθηκε ο Μαξιμιλιανός ως δούκας του Τσβάιμπρυκεν. Το 1799 απεβίωσε ο μακρινός εξάδελφός του, Κάρολος Δ΄ Θεόδωρος, τελευταίος του κλάδου του Ζούλτσμπαχ, και τον διαδέχθηκε και αυτόν ως εκλέκτωρ της Βαυαρίας, παλατινός κόμης του Ρήνου και δούκας του Μπεργκ.
Βασιλιάς της Βαυαρίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο νέος Βασιλιάς της Βαυαρίας ήταν ο σημαντικότερος από τους πρίγκιπες της Συνομοσπονδίας του Ρήνου και παρέμεινε σύμμαχος του Ναπολέοντα Βοναπάρτη μέχρι την παραμονή της Μάχης της Λειψίας, όταν με τη Συνθήκη του Ριντ (8 Οκτωβρίου 1813) έλαβε την εγγύηση για την ακεραιότητα του βασιλείου του με την προσχώρησή του στους Συμμάχους.[1][2] Στις 14 Οκτωβρίου η Βαυαρία κήρυξε επίσημα τον πόλεμο στη Ναπολεόντεια Γαλλία. Η συνθήκη υποστηρίχθηκε με πάθος από τον διάδοχο Λουδοβίκο και τον στρατάρχη Καρλ Φίλιπ φον Βρέντε.[3]
Με την πρώτη Συνθήκη των Παρισίων (3 Ιουνίου 1814) ωστόσο, δέχτηκε να παραχωρήσει το Τυρόλο στην Αυστρία με αντάλλαγμα το πρώην Μεγάλο Δουκάτο του Βύρτσμπουργκ.[4][5] Στο Συνέδριο της Βιέννης, στο οποίο συμμετείχε αυτοπροσώπως, ο Μαξιμιλιανός αναγκάστηκε να προβεί σε περαιτέρω παραχωρήσεις προς την Αυστρία, εκχωρώντας το Σάλτσμπουργκ και τις περιφέρειες Ίνφιρτελ και Χάουσρουκφιρτελ με αντάλλαγμα το δυτικό τμήμα του παλιού Παλατινάτου. Ο Βασιλιάς πολέμησε σκληρά για να διατηρήσει τη σταθερότητα των βαυαρικών εδαφών, όπως κατοχυρώθηκε στο Ριντ, αλλά το μόνο κέρδος όπου μπορούσε να ελπίζει ήταν μια διαβεβαίωση από τον Μέττερνιχ σχετικά με τη διαδοχή της Βάδης, η οποία ήταν επίσης καταδικασμένη να μην εκτελεστεί.[6][3][7]
Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της Βιέννης, καθώς και μετέπειτα, ο Μαξιμιλιανός αντιτάχθηκε σταθερά σε κάθε προσπάθεια ανασυγκρότησης της Γερμανίας που θα έθετε σε κίνδυνο την ανεξαρτησία της Βαυαρίας, ενώ με την επιμονή του για την αρχή της πλήρους κυριαρχίας προς τους Γερμανούς πρίγκιπες συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στη χαλαρή και αδύναμη οργάνωση της νέας Γερμανικής Συνομοσπονδίας. Το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα της Γερμανίας (8 Ιουνίου 1815), που αποφασίστηκε στο Συνέδριο της Βιέννης διακηρύχθηκε στη Βαυαρία, όχι ως νόμος αλλά ως διεθνής συνθήκη. Ο Μαξιμιλιανός επιθυμούσε εν μέρει να εξασφαλίσει λαϊκή υποστήριξη στην πρόθεσή του να αντισταθεί σε οποιεσδήποτε παρεμβάσεις της ομοσπονδιακής δίαιτας (Βουλής) στις εσωτερικές υποθέσεις της Βαυαρίας και να δώσει ενότητα στα κάπως ετερογενή εδάφη του. Γι' αυτό τον λόγο, στις 26 Μαΐου 1818, παραχώρησε ένα φιλελεύθερο σύνταγμα προς τον λαό του. Ο Μαξιμίλιαν φον Μονζελά, ο οποίος είχε αντιταχθεί στην παραχώρηση αυτή, είχε καθαιρεθεί κατά το προηγούμενο έτος, ενώ ο Μαξιμιλιανός είχε επίσης αναστρέψει την εκκλησιαστική πολιτική του, υπογράφοντας στις 24 Οκτωβρίου 1817 μια συμφωνία με τη Ρώμη, με την οποία αποκαταστάθηκαν οι εξουσίες του κλήρου, που περιορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό υπό τη διοίκηση του Μονζελά.[3][8]
Το νέο κοινοβούλιο αποδείχθηκε πιο ανεξάρτητο από ότι ανέμενε και το 1819 ο Μαξιμιλιανός προσπάθησε να προσφύγει σε δυνάμεις που θα κατέστειλαν το δικό του δημιούργημα. Όμως, ο κομματικός λαϊκισμός του και οι γνήσιες λαϊκές συμπάθειες προς αυτό, εμπόδισαν τον Βασιλιά να επιτρέψει την αυστηρή εφαρμογή των Διαταγμάτων του Κάρλσμπαντ (νυν Κάρλοβυ Βάρυ) μέσα στα εδάφη του.[3]
Ο Μαξιμιλιανός πέθανε στο Παλάτι του Νύμφενμπουργκ στο Μόναχο στις 13 Οκτωβρίου 1825. Ενταφιάστηκε στην κρύπτη της Εκκλησίας των Θεατίνων στο Μόναχο.[9]Τον διαδέχθηκε ο γιος του, Λουδοβίκος Α΄.[3] Τα παιδιά του έκαναν δυναστικούς γάμους και συγγένεψαν με πολλούς βασιλικούς οίκους της Ευρώπης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παντρεύτηκε δύο φορές.
1) Με την πρώτη του σύζυγο Αυγούστα Βιλελμίνη, κόρη του Γεωργίου Γουλιέλμου της Έσσης-Ντάρμστατ, είχε πέντε τέκνα:
- Λουδοβίκος Α΄ (1786 - 1868), Βασιλιάς της Βαυαρίας. Απέκτησε μεταξύ άλλων:
- Αυγούστα (1788 - 1851), παντρεύτηκε τον Εζέν ντε Μπωαρναί, Δούκα του Λόιχτενμπεργκ.
- Αμαλία Μαρία Αυγούστα (1790 - 1794).
- Καρολίνα Αυγούστα (1792 - 1873), παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο Α΄ της Βυρτεμβέργης και έπειτα τον Φραγκίσκο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
- Κάρολος Θεόδωρος (1795 - 1875), Πρίγκιπας της Βαυαρίας.
2) Με τη δεύτερη σύζυγό του Καρολίνα, κόρη του Καρόλου Λουδοβίκου της Βάδης, είχε οκτώ τέκνα:
- θνησιγενής γιος (5 Σεπτεμβρίου 1799).
- Μαξιμιλιανός Ιωσήφ Κάρολος Φρειδερίκος (1800 - 1803).
- Ελισάβετ Λουδοβίκα (1801 - 1873), παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο Δ΄ της Πρωσίας.
- Αμαλία Αυγούστα (1801 - 1877), δίδυμη της Ελισάβετ Λουδοβίκας, παντρεύτηκε τον Ιωάννη της Σαξονίας.
- Μαρία Άννα (1805 - 1877), παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Αύγουστο Β΄ της Σαξονίας (αδελφό του Ιωάννη).
- Σοφία (1805 - 1872), δίδυμη της Μαρίας Άννας, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Κάρολο της Αυστρίας.
- Λουδοβίκα (1808 - 1892), παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό Ιωσήφ, Δούκα εν Βαυαρία.
- Μαξιμιλιανή Ιωσηφίνα Καρολίνα (1810 - 1821).
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ https://www.historyrhymes.info/2013/01/26/kings-of-bavaria-king-maximilian-i-joseph/
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 https://www.britannica.com/biography/Maximilian-I-king-of-Bavaria
- ↑ https://www.history.com/topics/american-revolution/treaty-of-paris
- ↑ https://www.britannica.com/event/Treaties-of-Paris-1814-1815
- ↑ Chisholm 1911, σελ. 291 cites Baden History, iii, 506.
- ↑ https://www.britannica.com/event/Congress-of-Vienna
- ↑ http://www.hlrn.org/img/documents/final_congress_viennageneral_treaty1815.pdf
- ↑ https://www.gpsmycity.com/attractions/theatine-church-13897.html Theatine Church, Munich
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "article name needed". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
- Palmer, Alan (1972). Metternich: Councillor of Europe (1997 reprint ed.). London: Orion. ISBN 978-1-85799-868-9.