Μεθαδόνη

Η μεθαδόνη ανήκει σε μια κατηγορία φαρμάκων τα οποία είναι γνωστά ως οπιοειδή. Τα φάρμακα αυτά χαρακτηρίζονται από παρόμοια χημική δομή και δράση με τη μορφίνη. Στα οπιοειδή επίσης ανήκουν φυσικά και ημισυνθετικά παράγωγα, όπως η κωδεΐνη, η μορφίνη και η ηρωίνη. Τα οπιοειδή χαρακτηρίζονται ως κατασταλτικά φάρμακα, καθώς επιβραδύνουν τις λειτουργίες του νευρικού συστήματος. Η μεθαδόνη είναι ένα συνθετικό ναρκωτικό αναλγητικό που αναπτύχθηκε στη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του 1930.

Οι αιτίες παρασκευής

Η παρασκευή νέων συνθετικών αναλγητικών απέβλεπε την αντιμετώπιση ενδεχόμενης έλλειψης σε ακατέργαστο όπιο κατά τον πόλεμο. Τα νέα αυτά φάρμακα θα χρησιμοποιούνταν σε στρατιωτικούς και αστικούς πληθυσμούς αντί της μορφίνης κι άλλων οπιούχων. Την περίοδο 1939-1940, η μεθαδόνη δοκιμάστηκε στον γερμανικό στρατό και διαπιστώθηκε ότι η επανειλημμένη χορήγησή της προκαλούσε εξάρτηση, με συνέπεια να καταργηθεί η χρήση της. Το 1947 μετά την εισαγωγή της μεθαδόνης στις Ηνωμένες Πολιτείες, πραγματοποιήθηκαν μελέτες στο πανεπιστήμιο Rockefeller την Νέας Υόρκης από τον καθηγητή Βίνσεντ Ντοουλ (Vincent Dole) (ιατρός-βιοχημικός) σε συνεργασία με την Μarie Nyswander (ψυχίατρο) και την Mary Jeanne Kreek (ιατρό) ανακαλύφθηκε η δυνατότητα χρήσης της στη θεραπεία ατόμων εξαρτημένων από ηρωίνη.

Ιδιότητες

Αποτελεί συνθετικό φάρμακο με ιδιότητες αμιγούς αγωνιστή των υποδοχέων οπιοειδών στο ΚΝΣ κυρίως των μ υποδοχέων (υπάρχουν οι δ, ε, μ, κ και σ) έχει αναλγητική δράση 2 φορές ισχυρότερη από την ηρωίνη και 4 φορές ισχυρότερη από τη μορφίνη. Χρησιμοποιείται σε αγωγές απόσυρσης και υποκατάστασης στερητικού συνδρόμου. Πλεονεκτήματά της είναι η δυνατότητα λήψης από του στόματος καθώς απορροφάται ισχυρά από τον εντερικό βλεννογόνο, η παρατεταμένη δράση και η σχετικά περιορισμένη ανάπτυξη αντοχής. Η δράση της διαρκεί πολύ περισσότερο από της ηρωίνης.

Η δράση της

Μια δόση της ωστόσο είναι αποτελεσματική για τουλάχιστον 24 ώρες σε σχέση με την ηρωίνη που διαρκεί λίγες μόνο ώρες. Η ημερήσια δοσολογία της κυμαίνεται συνήθως από 60 ως 120 mg σε πρώτη φάση αντιμετώπισης της εξάρτησης. Η δόση αυτή μπορεί να μειώνεται σταδιακά με αργό ρυθμό χωρίς τον κίνδυνο εμφάνισης στερητικών φαινομένων. Η μεθαδόνη στην κατάλληλη δοσολογία μειώνει τα συμπτώματα στέρησης και μειώνει την επιθυμία του ατόμου να χρησιμοποιήσει ηρωίνη. Ακόμα επαναφέρει στο φυσιολογικό κάποιες λειτουργίες του οργανισμού όπου έχουν διαταραχθεί. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η μεθαδόνη δεν αρκεί ν' αλλάξει τη ζωή ενός ατόμου καθώς είναι απαραίτητη η ψυχολογική υποστήριξη αλλά και η ιατρική παρακολούθηση. Ακόμη, όπως όλα τα φάρμακα η μεθαδόνη μπορεί να μη προκαλεί αισθήματα ευφορίας αλλά μπορεί να υπάρξουν παρενέργειες και μπορεί ακόμα να αποδειχτεί μοιραία αν δεν υπάρξει και σωστή δοσολογία. Tέλος, ας μη λησμονείται ότι όσο διάστημα χρησιμοποιεί κανείς μεθαδόνη διατηρεί τη σωματική του εξάρτηση στα οπιοειδή.

Πηγές

Παραπομπές

Αυτό το λήμμα σχετικά με χημεία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.