Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νίκος Αναστόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Αναστόπουλος

Ο Νίκος Αναστόπουλος το 1987
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης22 Ιανουαρίου 1958 (1958-01-22) (66 ετών)
Τόπος γέννησηςΔάφνη Αττικής, Ελλάδα
ΘέσηΕπιθετικός
Ομάδες νέων
0000-1976Α.Ο. Δάφνης
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1976-1980Πανιώνιος117(25)
1980-1987Ολυμπιακός Πειραιώς187(114)
1987-1988ΑΣ Αβελλίνο 191216(0)
1988-1989Πανιώνιος11(5)
1989-1992Ολυμπιακός Πειραιώς72(28)
1992-1993Ιωνικός Νίκαιας19(7)
1993Ολυμπιακός Πειραιώς3(0)
Σύνολο425(179)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1977-1988Ελλάδα74(35)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1994–1995Ολυμπιακός Πειραιώς (βοηθός)
1995–1996Πανελευσινιακός
1997–1998Πανσερραϊκός
2000–2001Παναιτωλικός
2001–2002ΠΑΣ Γιάννινα
2002Παναχαϊκή
2003Καλλιθέα
2003–2005Α.Ο. Κέρκυρα
2005–2006Άρης Θεσσαλονίκης
2008Ιωνικός Νίκαιας
2008ΠΑΣ Γιάννινα
2008–2009Καβάλα
2010–2012ΟΦΗ
2012–2013Ατρόμητος Αθηνών
2013–2014Πλατανιάς
2014Πανιώνιος
2015ΟΦΗ
2015–2017Άρης Θεσσαλονίκης
2019Α.Ο.Κ. Κέρκυρα
2020–2/2022Π.Σ. Καλαμάτα
9/2022–2023Π.Σ. Καλαμάτα
2024Π.Σ. Καλαμάτα
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Νίκος Αναστόπουλος (Δάφνη Αττικής, 22 Ιανουαρίου 1958) είναι Έλληνας διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής και σήμερα προπονητής. Διακρίθηκε ως επιθετικός και με τον Ολυμπιακό Πειραιώς σημείωσε 197 τέρματα σε 351 επίσημους αγώνες, κατά τις τρεις του θητείες που συνολικά διήρκεσαν 10 χρόνια. Είναι κάτοχος του ρεκόρ τερμάτων με την Εθνική Ελλάδας με 29. Επίσης μέχρι και σήμερα θεωρείται ως ένας εκ των μεγαλύτερων σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε συλλογικό επίπεδο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καταγωγή του είναι από τα Λεχαινά Ηλείας, όπου υπάρχει και ομώνυμο γήπεδο προς τιμήν του, του Ηλειακού Λεχαινών. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του ΑΟ Δάφνης και στη συνέχεια μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας το 1979, ενώ στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 σκόραρε τρεις φορές απέναντι σε Τβέντε και Γκέτεμποργκ.

Το 1980 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο καθιερώθηκε και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο (1981). Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ Ελλάδας και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης (χάλκινο παπούτσι).

Όλες αυτές οι διακρίσεις παρακίνησαν την ιταλική Αβελίνο να τον αποκτήσει. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, σε μια εποχή που η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό (πόσο μάλλον σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα όπως το ιταλικό) ήταν σχεδόν ανήκουστη. Στην Ιταλία αγωνίστηκε την περίοδο 1987-88 χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί, αλλά εκείνη την περίοδο εμφάνισε τη διάσημη πλέον αδυναμία του για τα ακριβά ιταλικά κοστούμια και για όλα τα είδη ιταλικού καφέ.[1] Τότε πρωταγωνίστησε και σε διαφημίσεις διάφορων προϊόντων. Επέστρεψε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά για να αγωνιστεί στον Πανιώνιο.

Την αγωνιστική περίοδο 1989-90 επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει δύο ακόμα κύπελλα Ελλάδας (1990, 1992). Την περίοδο 1992-93 είχε μια καλή χρονιά με τον Ιωνικό, μετά από την οποία επέστρεψε για τρίτη φορά στον Ολυμπιακό, όπου και έκλεισε τη μεγάλη του καριέρα στο 5-2 του σταδίου Καραϊσκάκης επί του Απόλλωνα Καλαμαριάς για το κύπελλο στις 11 Νοεμβρίου 1993.[2]

Στις εθνικές ομάδες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 μετείχε για πρώτη φορά στην εθνική Ελλάδας με την οποία αγωνίστηκε έως το 1988 σε 74 αγώνες[σ 1] και σκόραρε 29 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας στη διοργάνωση, απέναντι στην Τσεχοσλοβακία.

Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τις μικρότερες εθνικές ομάδες, με την Νέων στην προκριματική και στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1977 σημειώνοντας πέντε γκολ (τα δύο πρώτα στη νίκη με 4-0 επί της Ουγγαρίας στην Κατερίνη την 6η Απριλίου 1977), καθώς και με την Ελπίδων πετυχαίνοντας στις 7 Φεβρουαρίου 1979 το πρώτο ελληνικό γκολ σε φιλικό αγώνα με τη Λιβύη, που έληξε ισόπαλος 2-2.

Ανά αγωνιστική περίοδο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύλλογος Περίοδος Πρωτάθλημα Κύπελλο Λιγκ Καπ Ευρώπη Σύνολο Τερμ./
συμμετ.		 Θέση σε σκόρερ
πρωταθλήματος
συμμετ. τέρμ. συμμετ. τέρμ. συμμ. τέρμ. συμμετ. τέρμ. συμμετ. τέρμ.
Πανιώνιος
Σμύρνης		 1976-77 32 11 – – 32 11
1977-78 27 03 – – 27 03
1978-79 28 04 – – 28 04
1979-80 30 07 – 4 03 34 10
1980-81 α΄ 00 00 – – 00 00
1976-1980 117 25 – 4 3 121 28
Ολυμπιακός
Πειραιώς		 1980-81 β΄ 20 04 04 01 – – 24 05
1981-82 33[σ 2] 14[σ 2] 01 01 – 02 01 36 16
1982-83 31 29 05 08 – 04 01 40 38 0,95 1η 0/0 σε ευρωπαϊκά 3η
1983-84 30 18 05 02 – 04 03 39 23 0,59 1η
1984-85 28 14 04 06 – 04 02 36 22 0,61
1985-86 24 19 10 05 – – 34 24 0,71 1η
1986-87 21 16 06 05 – 04 03 31 24 0,77 1η
1980-1987 187 114 35 28 – 18 10 240 152 0,63
ΑΣ Αβελίνο 1987-88 016[8] 0[8] 2+[9] 3[9] – – 018+ 03
Πανιώνιος 1988-89 α΄ 11 05 – – 11 05
Ολυμπιακός 1989-90 22 07 06 03 03 00 06 02 34 12
1990-91 26 16[σ 3] 04 05 – 04 02 34 23 0,68 3η
1991-92 24 05 09 04 – – 33 09
1989-1992 72 28 19 12 03 00 10 4 101 44
Ιωνικός Νίκαιας 1992-93 19 07 – – 19 07
Ολυμπιακός 1993-94 α΄ 03 00 03 01 – 01 00 07 01
Σύνολα 17χρονης πορείας 425 179 59 44 03 00 33 17 520 240 0,46
5ετία στον Πανιώνιο 128 030 0; 0; – 04 03 132 033 0,25
10ετία στον Ολυμπιακό 262 142 57 41 03 00 29 14 351 197 0,56

Τίτλοι-διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Πανιώνιο

1 Κύπελλο Ελλάδας: 1979

Με τον Ολυμπιακό

4 Πρωταθλήματα Ελλάδας:[10] 1981, 1982, 1983 και 1987
3 Κύπελλα Ελλάδας:[10] 1981, 1990 και 1992
μία (1) χρονιά τρίτος σκόρερ ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (χάλκινο παπούτσι): 1983 (με 29 τέρματα)
τέσσερις (4) χρονιές πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ελλάδας: 1983 (29 τέρματα), 1984 (18 τέρματα), 1986 (19 τέρματα) και 1987 (16 τέρματα).

Προπονητική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ταξίδεψε στο εξωτερικό και παρακολούθησε μαθήματα προπονητικής δίπλα σε μεγάλους Ευρωπαίους προπονητές κυρίως στην Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει καριέρα προπονητή. Έχει δουλέψει σε αρκετές ομάδες, ενώ αξιοσημείωτο ήταν το έργο του το 2002 στον ΠΑΣ Γιάννινα, στον οποίο επέστρεψε ξανά τον Ιούνιο του 2008.[11]

Από το 2010 έως το 2012 εργάστηκε στον ΟΦΗ, ενώ στα τέλη του 2012 ανέλαβε προπονητής του Ατρόμητου Αθηνών, από τον οποίο απολύθηκε έπειτα από την ήττα 0-1 κατά τον εντός έδρας αγώνα με τον Άρη Θεσσαλονίκης στις 6 Απριλίου 2013.[12]

Τον Νοέμβριο του 2013 ανέλαβε προπονητής στον ΑΟ Πλατανιά, από τον οποίο αποχώρησε τον Φεβρουάριο του 2014 και μερικές ημέρες αργότερα ήρθε σε συμφωνία με τον Πανιώνιο,[13] στον οποίο παρέμεινε ως το τέλος της περιόδου, εξασφαλίζοντας την παραμονή του στην πρώτη κατηγορία. Τον Ιανουάριο του 2015 ανέλαβε για δεύτερη φορά στην καριέρα του (μετά την περίοδο 2010-12) την τεχνική ηγεσία του ΟΦΗ.[14]

Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Άρη Θεσσαλονίκης,[15] επιστρέφοντας έπειτα από 9 χρόνια, καθώς την περίοδο 2005-06 είχε συνεργαστεί με τον σύλλογο για πρώτη φορά, θέση από την οποία αποχώρησε τον Φεβρουάριο του 2017.[16]

Τον Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Καλαμάτας στην οποία την σεζόν 2020-2021 κατέκτησε το πρωτάθλημα του Νότιου Ομίλου της Φούτμπολ Λιγκ και την άνοδο στην νέα Σούπερ Λιγκ 2. Αποχώρησε από την Καλαμάτα τον Φεβρουάριο του 2022, επέστρεψε μετά από λίγους μήνες και εν τέλει αποχώρησε τον Ιανουάριο του 2023 [17].

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ εσφαλμένα κάποιες πηγές αντιγράφουν 75 από τον κατάλογο Ελλήνων διεθνών που τηρεί η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ).[3] Το ορθό 74 επιβεβαιώνουν άλλες,[4] [5] [6] βασικά δε η απλή καταμέτρηση των συμμετοχών του Αναστόπουλου στο αρχείο της ίδιας της ΕΠΟ.[7]
  2. ↑ 2,0 2,1 περιλαμβάνεται ο αγώνας κατάταξης (μπαράζ) για την κατάκτηση του πρωταθλήματος 1981-82 Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-1 και το ένα τέρμα που σημείωσε
  3. ↑ αρκετές πηγές αναφέρουν 17, προσμετρώντας εσφαλμένα το τέρμα του στον αγώνα Ολυμπιακός-Αθηναϊκός 2-2 που διακόπηκε εξαιτίας εισβολής των γηπεδούχων οπαδών και κατακυρώθηκε υπέρ των φιλοξενούμενων με 0-2

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ο «golden coach» του ΟΦΗ και του Κολωνακίου!, Κώστας Πλιάτσικας, onsports.gr
  2. ↑ Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 673-680
  3. ↑ Αρχείο > Εθνικές Ομάδες > Συμμετοχές-γκολ, ιστότοπος ΕΠΟ
  4. ↑ Νίκος Aναστόπουλος, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info (Αγγλικά)
  5. ↑ Anastópoulos, Níkos > Country-statistics, βάση δεδομένων national-football-teams.com (Αγγλικά)
  6. ↑ Greece - International Matches 1981-1990, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF)
  7. ↑ Αρχείο > Εθνικές Ομάδες > Αγώνες Εθνικής Ανδρών, ιστότοπος ΕΠΟ
  8. ↑ 8,0 8,1 Νικόλαος Αναστόπουλος (player) > Performance data > Detailed performance data > 87/88, βάση δεδομένων transfermarkt.gr (Αγγλικά)
  9. ↑ 9,0 9,1 Storia della Coppa Italia > 1987/88, βάση δεδομένων xoomer.virgilio.it (Ιταλικά)
  10. ↑ 10,0 10,1 Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 24
  11. ↑ ΠΑΣ Γιάννινα, ξανά Αναστόπουλος Αρχειοθετήθηκε 2012-02-15 στο Wayback Machine., εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13.06.2008
  12. ↑ Νικόλαος Αναστόπουλος (trainer) > Performance data > All performance data > 12/13 • Atromitos Athen[νεκρός σύνδεσμος], βάση δεδομένων transfermarkt.gr (Αγγλικά)
  13. ↑ Συμφωνία με Αναστόπουλο sport-fm.gr
  14. ↑ «Αναστό» και επίσημα, sport-fm.gr
  15. ↑ Ανακοίνωσε Αναστόπουλο ο Άρης, sport-fm.gr
  16. ↑ Βγήκε το διαζύγιο Άρη - Αναστόπουλου, www.sport-fm.gr
  17. ↑ https://www.sport24.gr/football/kalamata-telos-o-anastopoylos.9908991.html.  Missing or empty |title= (βοήθεια)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996
  • Γιώργος Παγιωτέλης, Το Έπος της Α΄ Εθνικής, σειρά αφιερωμάτων αθλητικού περιοδ. Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ τχ. 26-46 (Ιαν 1996-Οκτ 1997)
  • Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίκος_Αναστόπουλος&oldid=10800829"