Μαξιμιανός Κωνσταντινουπόλεως
| Μαξιμιανός Κωνσταντινουπόλεως | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1η χιλιετία |
| Θάνατος | 12 Απριλίου 434 |
| Θρησκεία | Ανατολικός Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ο Μαξιμιανός διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 431 - 434.
Την εποχή εκείνη, η Εκκλησία συνταρασσόταν από την αίρεση του Νεστοριανισμού και, αφού η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος καθαίρεσε τον εισηγητή της, Νεστόριο, από τον Πατριαρχικό Θρόνο, αυτός χήρευε. Για την εκλογή διαδόχου συνεκλήθη από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β' Σύνοδος, η οποία εξέλεξε τον, πρεσβύτερο τότε, Μαξιμιανό. Η εκλογή του ανακοινώθηκε από τον Αυτοκράτορα και τη Σύνοδο στον Πάπα Ρώμης Κελεστίνο, ο οποίος έδωσε και την έγκρισή του, αν και αυτή ήταν περιττή. Η χειροτονία του Μαξιμιανού έγινε στις 25 Οκτωβρίου του 431[1].
Ο Μαξιμιανός είχε γεννηθεί στη Ρώμη και δεν είχε ιδιαίτερη παιδεία. Είχε χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Κωνσταντινούπολη από τον Πατριάρχη Σισίνιο και ήταν ιδιαίτερα ευλαβής και ασκητικός. Επί των ημερών της Πατριαρχίας του συνεκλήθη Σύνοδος, το 431, η οποία καθαίρεσε τους επισκόπους Ταρσού Ελλάδιο, Τυάνων Ευθήριο, Νικομηδείας Ιμέριο και Μαρκιανουπόλεως Δωρόθεο, οι οποίοι άνηκαν στην ομάδα του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη, φίλου του Νεστορίου. Κατά τα λοιπά, κατά την θητεία του η Εκκλησία βρέθηκε σε περίοδο ειρήνης, ενώ με συντονισμένες ενέργειές του αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας και τον Ιωάννη Αντιοχείας.
Ο Μαξιμιανός πέθανε την Μεγάλη Πέμπτη, 12 Απριλίου του έτους 434. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 21 Απριλίου (μέχρι τον 12ο αιώνα στις 20 Νοεμβρίου).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Διαμαντόπουλος, Αδαμάντιος Ν. (1933). «Ἡ Γ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐν Ἐφέσῳ. Ἐπὶ τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἑκατονταετηρίδι (431-1931) (Η´)». Θεολογία ΙΑ΄ (2): 143. https://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/material/1933_2_3_diamantopoulos8.pdf. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2023.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Οικουμενικό Πατριαρχείο
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, 2007, τόμ. 34, σελ. 607
.svg)