Περιφερειακό Πάρκο Λα Μάντρια
| Περιφερειακό Πάρκο Λα Μάντρια | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αστικό πάρκο και προστατευόμενη περιοχή[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°8′7″N 7°37′31″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μητροπολιτική Πόλη του Τορίνο |
| Χώρα | Ιταλία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1978[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Περιφερειακό Πάρκο Λα Μάντρια, ιταλ.: Parco Regionale La Mandria, είναι ένα πάρκο στους δήμους Βενάρια Ρεάλε και Ντρουέντo, κοντά στο Τορίνο, στη βόρεια Ιταλία. Ιδρύθηκε το 1978 από το περιφερειακό συμβούλιο του Πιεμόντε, καταλαμβάνει μια ευρεία περιοχή μεταξύ του χειμάρρου Στούρα ντι Λάντσo και του βορειοδυτικού τμήματος του Τορίνο και της Βενάρια.
Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κλειστό πάρκο στην Ευρώπη, με έκταση περίπου 3.000 εκταρίων (30.000 στρεμμάτων), που οριοθετείται από τείχος μήκους 30 χλμ., που κτίστηκε στα μέσα του 19ου αι. από τον Βίκτωρα-Εμμανουήλ Β' της Σαρδηνίας, ο οποίος είχε μετακομίσει στο κάστρο εδώ (το Κάστρο Χωριό, Borgo Castello) την κατοικία της μοργανατικής συζύγου του Ρόζα Βερτσελάνα. Το πάρκο περιλάμβανε ένα από τα τελευταία λείψανα του μεγάλου δάσους, που κάποτε κάλυπτε ολόκληρη την πεδιάδα του Πάδου. Η πανίδα περιλαμβάνει αγριογούρουνα και ελάφια. Το πάρκο έχει επίσης ράτσες αλόγων ιπποδρομιών, που θεωρούνται ότι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Υπάρχουν πολλές προσβάσεις στο πάρκο: η πύλη της λεωφόρου Bella Rosina, το Fiano και οι πύλες του Robassomero: Oslera Cascina, Cascina La Falchetta και Royal Park I Roveri, και φυσικά εκείνες από το Τορίνο.
Borgo Castello
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ύπαρξη ενός ξύλινου κτιρίου τεκμηριώνεται από τον 18ο αι., όταν ο Βίκτωρ-Αμεδαίος Β' της Σαβοΐας έκτισε εδώ τους στάβλους του κοντινού Κυνηγετικού Ανακτόρου (Reggia di Venaria), μέσα σε ένα βασιλικό κυνηγετικό καταφύγιο, που δραστηριοποιείτο από τον 16ο αι.
Ο Φιλίππο Γιουβάρα εργάστηκε στο κάστρο τη δεκαετία του 1720. Το 1860 ο Βίκτωρ-Εμμανουήλ Β΄ διέταξε τη μεγέθυνση του χωριού (στους σχεδιαστές ήταν ο Ερνέστο Μελάνο), μετατρέποντάς το σε ένα κάστρο με επιφάνεια 35.000 τ.μ. Η νέα δομή είχε ένα ορθογώνιο σχήμα διαστάσεων 280 x 100 μ. με τρεις εσωτερικές αυλές. Ο βασιλιάς ήθελε εδώ μια ιδιωτική κατοικία (που δεν ανήκε στα βασιλικά κτήματα), για να ζήσει με τη μοργανατική σύζυγό του Ρόζα Βερσελάνα. Ένα διαμέρισμα κτίστηκε για την οικογένειά της από τον Ντομένικο Φέρι. Το 1861 το οικοδόμημα επεκτάθηκε με τη "Βίλα των Λιμνών", μια νεογοτθική πτέρυγα και ένα αναβρυτήριο με ένα θαλάσσιο αλόγο που παλεύει με έναν τρίτωνα, του Βιντσέντσο Βέλα. Όλα τα οικοδομήματα, παρόμοια με το Ανάκτορο Καρινιάνo στο Τορίνο, είναι πλινθοδομή.
Το 1997 το κάστρο τοποθετήθηκε στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO μαζί με άλλες 13 κατοικίες του Οίκου της Σαβοΐας. [2]
Στα τέλη του 19ου αι. η Λα Μάντρια και τα κτίριά της πωλήθηκαν στην οικογένεια Mέντιτσι ντελ Βάστσελο. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο προστέθηκαν μια πίστα δοκιμών ιδιοκτησίας της FIAT, ένα γήπεδο γκολφ και ένα οικιστικό κέντρο. Έγινε περιφερειακό κτήμα το 1976.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Nationally designated areas (CDDA)» (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2021.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. «Residences of the Royal House of Savoy».
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Francesco Pernice, επιμ. (2008). L'Appartamento di Vittorio Emanuele II. Turin: Celid.
- Luca Avataneo, επιμ. (2013). Il Castello de La Mandria. Gli Appartamenti Reali. Turin: Allemandi.
- Luca Avataneo, επιμ. (2017). Il Castello de La Mandria e l'Appartamento di Vittorio Emanuele II. Turin: Allemandi.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος ιστότοπος (in ιταλική, γερμανική, γαλλική, and αγγλική)