Πιέτρο Ταρέλλα
| Πιέτρο Ταρέλλα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1781 Τορίνο |
| Θάνατος | Ιουλίου 1822 Πέτα Άρτας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αξιωματικός |
.jpg)
Ο Πιέτρο Ταρέλλα / Πέτρος Ταρέλλας (ιταλικά : Pietro Tarella, Τορίνο 1781 - Πέτα Άρτας, 4 - 18 Ιουλίου 1822) ήταν Ιταλός στρατιωτικός και φιλέλληνας[1].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πιέτρο Ταρέλλα γεννήθηκε το 1781 στο Τορίνο, αλλά η οικογένεια του καταγόταν από το Καννέρο (Cannero) του Πιεδεμοντίου. Νέος ο Ταρέλλα εντάχθηκε εθελοντικά το 1805 στον στρατό του Ναπολέοντα, έλαβε μέρος και διακρίθηκε σε πολλές μάχες των Ναπολεόντειων πολέμων. Μετά από αυτό εντάχθηκε στο στρατό του Βασίλειου της Σαρδηνίας, με τον βαθμό του ταγματάρχη, στο σύνταγμα του Κούνεο. Είχε εμπλακεί σε επαναστατικές δραστηριότητες και βρέθηκε το 1821 στην εξορία. Το ίδιο έτος ξέσπασε η Ελληνική επανάσταση. Ο Ταρέλλα ήταν ανάμεσα σε δεκάδες Ιταλούς επαναστάτες και φιλέλληνες που έφυγαν για την Ελλάδα[2].
Το πρώτο τακτικό τάγμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σαν πρώτη τακτική μονάδα του Ελληνικού στρατού θεωρείται ο Ιερός Λόχος [3], που δημιουργήθηκε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη τον Φεβρουάριο του 1821 στη Μολδαβία και τη Βλαχία. Η πρωτοβουλία για την καθιέρωση τακτικής μονάδας στην Ελλάδα ανήκει στον αδελφό του, τον Δημήτριο. Το πρώτο τακτικό τάγμα ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1821 στην πόλη της Καλαμάτας και πρώτος διοικητής της ο Κορσικανός Ιωσήφ Βαλέστ [4].
Οι ιστορικοί του ελληνικού Γενικού Επιτελείου θεωρούν σαν ημερομηνία της δημιουργίας του τακτικού στρατού την 1 Απριλίου 1822, με την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου για τη δημιουργία τακτικού στρατού. Το τάγμα μετονομάστηκε σε σύνταγμα. Το τάγμα - σύνταγμα αποτελούνταν κυρίως από Έλληνες του εξωτερικού και περίπου εκατό φιλέλληνες. Πρώτος διοικητής της νέας μονάδας, του πρώτου συντάγματος πεζικού τακτικού στρατού, διορίστηκε ο συνταγματάρχης Ταρέλλα, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη του του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.[5].
Μάχη του Πέτα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εκστρατεία του Α. Μαυροκορδάτου στην Ήπειρο είχε ένα πραγματικό στόχο – το Σούλι. Αλλά η εκστρατεία είχε καί πολιτικά κίνητρα. Ο Μαυροκορδάτος ήθελε να εδραιωθεί ως στρατιωτικός στην πολιτική αντιπαράθεσή του με τον Δημήτρη Υψηλάντη. Ωστόσο, στη μάχη του Πέτα (4 - 18 Ιουλίου), ο Μαυροκορδάτος βρέθηκε μακριά από το πεδίο της μάχης [6]. Ο συνολικός αριθμός των τακτικών και ατάκτων Ελλήνων ήταν περίπου 1.500. Ο Ταρέλλα απέρριψε την συμβουλή του Γώγου για κατασκευή ταμπουριών, λέγοντας «Τα στήθη μας – τα ταμπούρια μας». Στις 4 -18 Ιουλίου 8.000 Οθωμανοί, ως επί το πλείστον Αλβανοί, επιτέθηκαν στις ελληνικές θέσεις. Ο Ταρέλλα έδωσε μάχη σε ανοικτό χώρο. Σχηματίζοντας τετράγωνο, το τάγμα «πολέμησε γενναία αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει βήμα-βήμα» αφού έχει χάσει τα τρία τέταρτα των μελών του. Από τους 93 φιλέλληνες σώθηκαν μόνο 21. [7][8]. Βρισκόμενος στο κέντρο της ελληνικής παράταξης με τους επτανήσιους στα δεξιά και τους φιλέλληνες στα αριστερά κυκλώθηκε από τον εχθρό και με το ξίφος στο χέρι επικεφαλής των ανδρών του επιχείρησε απεγνωσμένη έφοδο, την οποία ακολούθησε φονικότατη μάχη μέχρι τη νύχτα. Άνοιξε δρόμο μέσα από τα εχθρικά στρατεύματα και έπεσε μαχόμενος χωρίς οι άνδρες του να διασώσουν το πτώμα του.[9]. Στον πίνακα του Στρατηγού Μακρυγιάννη με τα ονόματα των φιλελλήνων, το όνομα του Ταρέλλα γράφτηκε δεύτερο, μετά το όνομα του Βαλέστρα.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Pietro Tarella, 1789-1822[νεκρός σύνδεσμος], a spese degli editori, 1853, google Books
- ↑ Tarella, Pietro Βιογραφία του
- ↑ Τριαντάφυλλος Γεροζήσης, Το Σώμα των αξιωματικών και η θέση του στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, 1821—1975, σελ.19, ISBN 960-248-794-1
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης, Η Επανάσταση τού 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, τ.Β, σ.134
- ↑ Γενικό Επιτελείο Στρατού, Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού, Οι πρώτες προσπάθειες οργάνωσης τακτικού Στρατού (1821-1831) Αρχειοθετήθηκε 2012-01-28 στο Wayback Machine.
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης, Η Επανάσταση τού 21 ,ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, τ.Β, σ.211-212
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης, Η Επανάσταση τού 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, τ.Β, σ.214
- ↑ Tony Jaques, Dictionary of Battles and Sieges: P-Z, από τα Google Books
- ↑ Μεγάλη Στρατιωτικὴ καὶ Ναυτικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία. Tόμος Ἔκτος: Σαράντα Ἐκκλησίαι–Ὤχρα. Ἀθήναι: Ἔκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικῆς καὶ Ναυτικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας. 1930, σελ. 268. OCLC 31255024.