Σάρχος Ηρακλείου
Συντεταγμένες: 35°13′28″N 24°59′52″E / 35.22444°N 24.99778°E
| Σάρχος | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ηρακλείου |
| Δήμος | Μαλεβιζίου |
| Δημοτική Ενότητα | Κρουσώνα |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Κρήτη |
| Νομός | Ηρακλείου |
| Υψόμετρο | 240 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 116 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σάρχος είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Μαλεβιζίου στην Περιφεριακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Μαλεβιζίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 240 μέτρα. Απέχει περί τα 22 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, στο νομό του οποίου υπάγεται, και 11 χιλιόμ. νοτιοδυτικά του Αγίου Μύρωνα.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια και την ελαιοκομία, καθώς επίσης και με την καλλιέργεια οπωροφόρων δέντρων. Παράγονται σταφίδα, λάδι και επιτραπέζια σταφύλια.
Στα δυτικά του χωριού βρίσκεται το ιστορικό σπήλαιο Σάρχου, σε μια καταπράσινη κοιλάδα. Το εν λόγω σπήλαιο έχει συνολικό μήκος 2χλμ.[1] και βάθος 225μ.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον Σάρχο βρίσκονται οι ιεροί ναοί του Τιμίου Σταυρού, της Παναγίας της Θεοτόκου, του Αγίου Νικολάου, Παναγίας της Κεράς και η ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στις 14 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο το χωριό πανηγυρίζει.
''Άρχος. Θεός ή ήρως τιμώμενος υπό τών Κνωσίων και Τυλισίων εν Κρήτη, ώς μανθάνομεν εξ επιγραφής αναγραφούσης τα όρια των δύο πόλεων περί 450 π.χ. Είχεν ιερόν εν Αχάρνα. Εκ τούτου πιθανώς παρέμεινε και το σημερινον όνομα του χωριου Σάρχος. (εις Άρχο).''
Στέφανος Ξανθουδίδης (αρχαιολόγος-ιστορικός)
Το χωριό αναφέρεται σε αγοροπωλησία κρασιού τον 13 αιώνα.Το 1583 ο Σάρχος αναφέρεται στον Καστροφύλακα με την ονομασία Sargho με 82 κατοίκους (Καστροφύλακας, Κ 102). Στο χωριό δεν κατοίκησαν Τούρκοι.
Κατά την Επανάσταση του 1866 στο σπήλαιο Σάρχου ή Χώνος, στην κοίτη παλαιού υπόγειου ποταμού, βρήκαν καταφύγιο τα γυναικόπαιδα του χωριού και κατάφεραν να σωθούν. Στην είσοδο του σπηλαίου φρουρός ήταν ο Σαρχιανός Ζαχαρίας Φιλιππάκης, με δύναμη 50 ανδρών. Ο τελευταίος επέδειξε μεγάλη γενναιότητα και το καλοκαίρι του 1866 αντιμετώπισε με επιτυχία τις τουρκικές επιθέσεις, σε βαθμό που οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να λύσουν την πολιορκία.Της 13 Αυγούστου του 1944 οι Γερμανοί εκτέλεσαν 20 Σαρχιανούς μαζί και τον πρόεδρο της κοινότητας Γεώργιο.Ζ.Χριστοδουλάκη, μετά από μερικές ημέρες εκτέλεσαν άλλους 15 στο χωρίο Σείσαρχα όπου είχαν πάρει για αγγαρεία.(Μαρτυρικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας - Κατάλογος αναγνωρισμένων μαρτυρικών πόλεων και χωριών κατά την Γερμανική Κατοχή)
Πορεία πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:[2]
| Απογραφή | 1900 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 287 | 301 | 332 | 308 | 259 | 297 | 243 | 215 | 201 | 282 | 165 |
Διοικητικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφέρεται επίσημα το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Κρουσσώνος και το 1927 στο ΦΕΚ 132Α - 01/07/1927 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[3] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, αποτελεί κοινότητα που υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Κρουσώνα του Δήμου Μαλεβιζίου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 165 κάτοικοι.
Δείτε: Κοινότητα Σάρχου
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το Ηράκλειον και ο νομός του. Ηράκλειο: Νομαρχία Ηρακλείου. 1971.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Ιστότοπος Νομαρχίας Ηρακλείου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2008.
- ↑ Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελίδες 697–8.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2023.