Τροπικάλια
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Τροπικαλισμός, επίσης γνωστός και ως Τροπικάλια (Tropicália), είναι ένα βραζιλιάνικο κίνημα κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60, το οποίο περιελάμβανε θέατρο, ποίηση και μουσική. Η Τροπικάλια έχει επηρεαστεί απο την ποεσία κονκρέτα (poesia concreta), ένα είδος βραζιλιάνικης avant-garde ποίησης, η οποία ενσαρκώθηκε στα έργα καλλιτεχνών όπως ο Αουγκούστο ντε Κάμπος, Χαρόλντο ντε Κάμπος και Ντέτσιο Πινιατάρι μεταξύ άλλων.
Η λέξη τροπικάλια πολλές φορές συνδέεται άρρηκτα με το μουσικό στυλ, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια μίξη μπόσα νόβα, ροκ εν ρολ, παραδοσιακής μουσικής της περιοχής Μπαχία, Πορτογαλικών φάντο με ένα χαρακτηριστικό Άφρο ρυθμό.
Στην αρχή η Τροπικάλια δεν ήταν μόνο μουσική, αλλά είχε αναπτυχθεί σε όλο το φάσμα των εικαστικών τεχνών, υπό την επίδραση καλλιτεχνών όπως ο Χέλιο Οϊτισικα, Λύγια Κλαρκ, Ροζέριο Ντουάρτε και Αντόνιο Δίας. Το όνομα προήλθε από ένα έργο του Χέλιο Οίτισικα. Ένα απο τα πιο χαρακτηριστικά της Τροπικάλια ήταν το έργο "Ανθρωποφαγία", που αναφερόταν στον καλλιτεχνικό καννιβαλισμό όλων των κοινωνιών και αναφέρεται στην μίξη από όλα τα στυλ χωρίς προκαταλήψεις για την κατασκευή κάτι προτύπου και μοναδικού. Το ιδεολογικό μανιφέστο της Τροπικάλια θεωρείται το έργο του Όσβαλντ Ντε Αντράδε "Manifesto Antropófago"
Το άλμπουμ του 1968 "Collaboration album Tropicália: ou Panis et Circenses" θεωρείται το μουσικό μανιφέστο, ενώ ο Ζιλμπέρτο Ζιλ και ο Καετάνο Βελόζο είναι και οι γεννήτορές του. Οι μουσικοί της Τροπικάλια πειραματίζονταν με περίεργες μουσικές φόρμες και ανορθόδοξες δομές. Επίσης άρρηκτα συνδεδεμένο είναι το κίνημα με τον αριστερό/διεθνιστικό σοσιαλισμό, σε αντίθεση με τον Εθνικιστικό σοσιαλισμό, που ήταν και είναι χαρακτηριστικός οχι μόνο για τη Βραζιλία, αλλά και ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Βαθιά επηρεάστηκε και ο κινηματογράφος (Cinema Novo) και η μουσική (Musica Popularia Brasileira-ΜΒΡ).
Αν και δεν επέτυχε ποτέ εμπορικά, είναι πολύ επιδραστικό κίνημα μέσα και έξω από τη Βραζιλία και το 2002 ο Καετάνο Βελόζο εξέδωσε το έργο "Tropical Truth: A Story of Music and Revolution in Brazil". Η συλλογή του 1999 "Tropicália Essentials" περιέχει τραγούδια από όλους τους καταξιωμένους στον χώρο. Ο Ζιλμπέρτο Ζιλ και ο Καετάνο Βελόζο, αφού φυλακίσθηκαν από τους στρατιωτικούς της χώρας το 1968, έφυγαν για την Αγγλία για μια πενταετία και επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
Σημαντικοί καλλιτέχνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Καετάνο Βελόζο
- Ζιλμπέρτο Ζιλ
- Ος Μουτάντες
- Τομ Ζέ
- Γκαλ Κόστα
- Μάρια Μπετάνια (αδελφή του Καετάνο Βελόζο)
- Ζωρζε Μπεν Ζορ (συνεργάτης του Καετάνο Βελόζο)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- McGowan, Chris and Pessanha, Ricardo. "The Brazilian Sound: Samba, Bossa Nova and the Popular Music of Brazil." Philadelphia: Temple University Press, 1998 ISBN 1-56639-545-3
- Dunn, Christopher. "Brutality Garden: Tropicália and the Emergence of a Brazilian Counterculture." Chapel Hill: University of North Carolina Press, 2001. ISBN 0-8078-4976-6
- Mei, Giancarlo. Canto Latino: Origine, Evoluzione e Protagonisti della Musica Popolare del Brasile. 2004. Stampa Alternativa-Nuovi Equilibri. Preface by Sergio Bardotti and postface by Milton Nascimento.
Video
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Brazil, The Tropicalist Revolution" Documentary 52'