Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χάτσια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάτσια (ι Ωρίωνα)
η θέση του Χάτσια στον αστερισμό (κυκλωμένη).
ΑστερισμόςΩρίων (αστερισμός)
Συντεταγμένες
(εποχή ):		05h 35m 25.98191s[1]
Φαινόμενο μέγεθος2,77 [2]
Φασματικός τύποςO9 III + B0.8 III/IV [3]
Απόσταση από τη Γη2.300 έτη φωτός

Ο Χάτσια (γνωστός και ως ι Ωρίωνα ή ι Orionis, συντομογραφία Iota Ori, ι Ori) είναι ένα σύστημα πολλαπλών αστέρων στον ισημερινό αστερισμό του Ωρίωνα . Είναι το όγδοο όσον αφορά τη λαμπρότητα μέλος του Ωρίωνα με εμφανές οπτικό μέγεθος 2,77 και επίσης το λαμπρότερο μέλος του αστερισμού που είναι γνωστός ως Ξίφος του Ωρίωνα. Είναι μέλος του ανοικτού σμήνους NGC 1980 . Από μετρήσεις παράλλαξης, η απόσταση του υπολογίζεται περίπου στα 2.300 έτη φωτός από τον Ήλιο . [1]

Το σύστημα έχει τρία συστατικά που ονομάζονται Iota Orionis A, B και C. O Iota Orionis A είναι ένας τεράστιος φασματοσκοπικώς διπλός αστέρας , με τα συστατικά του να αναφέρονται ως Iota Orionis Aa (επίσης Hatysa [4] ) και Ab.

Ονοματολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ι Orionis ( σε λατινoποιημένη μορφή: Iota Orionis ) είναι ο ορισμός του συστήματος Bayer . Οι ονομασίες των τριών συστατικών ως Iota Orionis A , B και C και των συστατικών του A - Iota Orionis σε Aa και Ab - προέρχονται από τη σύμβαση που χρησιμοποιείται από τον Washington Multiplicity Catalog (WMC) για πολλαπλά συστήματα αστέρων και εγκρίθηκε από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση (IAU). [5] Το σύστημα φέρει τα ονόματα Hatysa [6] [7] [8] ή Hatsya , [8] και Nair al Saif . [7] [9]

Το 2016, η IAU οργάνωσε μια ομάδα εργασίας για τα ονόματα αστέρων (WGSN) [10] για να καταγράψει και να τυποποιήσει τα σωστά ονόματα για τους αστέρες. Το WGSN αποφάσισε να αποδώσει τα ονόματα των ατομικών αστεριών αντί για ολόκληρα πολλαπλά συστήματα . [11] Ενέκρινε το όνομα Hatysa για το συστατικό Iota Orionis Aa στις 5 Σεπτεμβρίου 2017 και τώρα περιλαμβάνεται στον κατάλογο των εγκεκριμένων από την IAU ονομάτων αστέρων. [4]

Στα αραβικά το σύστημα ήταν γνωστό ως Na'ir al Saif , το οποίο σημαίνει «το φωτεινό του Ξίφους». [12]

Ιδιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ι Ωρίωνα είναι το φωτεινό αστέρι στα δεξιά (νότια) του Νεφελώματος του Ωρίωνα

Ο Χάτσια κυριαρχείται από το Iota Orionis Α, του οποίου τα δύο συστατικά είναι ένας μπλε γίγαντας φασματικού τύπου O9 και ένας αστέρας φασματικού τύπου B0.8   ΙΙΙ / IV περίπου 2 μεγέθη πιο αχνός. [3] Η σύγκρουση των αστρικών ανέμων από αυτό το ζεύγος κάνει το σύστημα ισχυρή πηγή ακτίνων Χ . Παραδόξως, τα δύο αντικείμενα αυτού του συστήματος φαίνεται να έχουν διαφορετικές ηλικίες, με το δευτερεύον να έχει περίπου διπλάσια ηλικία από το πρωτεύων. Σε συνδυασμό με την υψηλή εκκεντρότητα (ε = 0.764) της τροχιάς τους 29 ημερών, αυτό υποδηλώνει ότι το δυαδικό σύστημα δημιουργήθηκε μέσω σύλληψης και όχι με σχηματισμό με μεταφορά μάζας. Αυτή η σύλληψη μπορεί να έχει συμβεί, για παράδειγμα, μέσα από μια συνάντηση μεταξύ δύο δυαδικών συστημάτων. [3] [13]

Το Iota Orionis B είναι ένας γίγαντας τύπου B8 στα 11 "(περίπου 5.000 AU [14] ), ο οποίος έχει δειχθεί ότι είναι μεταβλητός αστέρας και πιθανόν να είναι ένα νεαρό αστρικό αντικείμενο . [15] Το μικρότερο Iota Orionis C είναι ένας αστέρας A0 στις 49 ". [16]

Το NGC 1980 περιέχει λίγους φωτεινούς αστέρες εκτός του Iota Orionis. Μόνο δεκαοκτώ άλλοι αστέρες θεωρούνται μέλη σε μια έρευνα μέχρι το 14ο μέγεθος, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι γύρω στο 9ο μέγεθος, αλλά περιλαμβάνουν και αστέρες 5ου μεγέθους όπως οι HR 1886 και 1887. [17]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 van Leeuwen, F. (November 2007), "Validation of the new Hipparcos reduction", Astronomy and Astrophysics, 474 (2): 653–664, arXiv:0708.1752, Bibcode:2007A&A...474..653V, doi:10.1051/0004-6361:20078357
  2. ↑ Nicolet, B. (1978). "Photoelectric photometric Catalogue of homogeneous measurements in the UBV System". Astronomy and Astrophysics Supplement Series. 34: 1–49. Bibcode:1978A&AS...34....1N.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Bagnuolo, William G., Jr.; et al. (June 2001), "ι Orionis-Evidence for a Capture Origin Binary", The Astrophysical Journal, 554 (1): 362–367, Bibcode:2001ApJ...554..362B, doi:10.1086/321367
  4. ↑ 4,0 4,1 «Naming Stars». IAU.org. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2017. 
  5. ↑ Hessman, F. V.; Dhillon, V. S.; Winget, D. E.; Schreiber, M. R.; Horne, K.; Marsh, T. R.; Guenther, E.; Schwope, A. και άλλοι. (2010). «On the naming convention used for multiple star systems and extrasolar planets».
    arXiv:1012.0707
     [astro-ph.SR]
    .     

  6. ↑ Kunitzsch, Paul· Smart, Tim (2006). A Dictionary of Modern Star Names. Sky Publishing. σελ. 62. ISBN 1931559449.  Kunitzsch traces the name to Becvar's Atlas Coeli (1951), where it appeared as "Hatysa", but was unable to find an older source.
  7. ↑ 7,0 7,1
    Hoffleit, D. "Κατάλογος Bright Star, 5η αναθεωρημένη έκδοση (σημείωση)" . VizieR . Κέντρο αστρονομικών αποστολών του Στρασβούργου . Ανακτήθηκε 28 Οκτωβρίου 2018 .
  8. ↑ 8,0 8,1
  9. ↑
  10. ↑ «IAU Working Group on Star Names (WGSN)». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2016. 
  11. ↑ «WG Triennial Report (2015-2018) - Star Names» (PDF). σελ. 5. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2018. 
  12. ↑
    Allen, Richard Hinckley (1899), ονόματα Star και τις έννοιές τους , GE Stechert, σελ.   317
  13. ↑ «Runaways». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2018. 
  14. ↑ Conti, P. S.; Loonen, J. P. (1970). «Coarse analysis of the helium weak B star Iota Ori B». Astronomy and Astrophysics 8: 197. Bibcode: 1970A&A.....8..197C. https://archive.org/details/sim_annual-review-of-astronomy-and-astrophysics_1970_8/page/197. 
  15. ↑ Abt, Helmut A. (2008). «Visual Multiples. IX. MK Spectral Types». The Astrophysical Journal Supplement Series 176: 216–217. doi:10.1086/525529. Bibcode: 2008ApJS..176..216A. 
  16. ↑ Parenago, P. P. (1954). «Untersuchung der Sterne im Gebiet des Orion-Nebels. Tabelle III: Katalog der genauen Positionen. (Bestimmung von photographischen Beobachtungen)». Publ. Astr. Inst. Sternberg 25: 393. Bibcode: 1954TrSht..25....1P. 
  17. ↑
    Kharchenko, Νν. Piskunov, ΑΕ. Röser, S .; Schilbach, Ε .; Scholz, R.-D. (2004). "Αστροφυσικά συμπληρώματα στο ASCC-2.5. ΙΙ. Πιθανότητες συμμετοχής σε 520 περιοχές Galactic open cluster sky". Astronomische Nachrichten . 325 (9): 740. Bibcode : 2004AN .... 325..740K . doi : 10.1002 / asna.200410256 .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χάτσια&oldid=10743310"