Ωκυτοκίνη
Η ωκυτοκίνη είναι πεπτιδική ορμόνη και νευροπεπτίδιο. Φυσιολογικά παράγεται στον υποθάλαμο και απελευθερώνεται από την οπίσθια υπόφυση.[1] Παίζει ρόλο στους κοινωνικούς δεσμούς, στην αναπαραγωγή, στον τοκετό και την περίοδο μετά τον τοκετό.[2] Η ωκυτοκίνη απελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος ως ορμόνη υπεύθυνη για την διάταση του τραχήλου της μήτρας και της μήτρας κατά τη διάρκεια του τοκετού και παράλληλα δίνει ερεθίσματα στις θηλές για τον θηλασμό.[3] Έτσι βοηθάει στον τοκετό, στον δεσμό μητέρας παιδιού και στην παραγωγή γάλακτος.[3][4]
Η ωκυτοκίνη παράγεται από ένα πρόδρομο πεπτίδιο το οποίο κωδικοποιείται από το γονίδιο ΟΧΤ. Η ωκυτοκίνη ανακαλύφθηκε το 1906 από τον Χένρι Ντέιλ.[5] Η μοριακή δομή της καθορίστηκε το 1952.[6] Χρησιμοποιείται ως φάρμακο για να διευκολύνει τον τοκετό.[7][8][9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Gray's Anatomy: The Anatomical Basis of Clinical Practice (41 έκδοση). Elsevier Health Sciences. 2015. σελ. 358. ISBN 978-0-7020-6851-5.
- ↑ «Nonsocial functions of hypothalamic oxytocin». ISRN Neuroscience 2013: 179272. 2013. doi:. PMID 24967304.
- ↑ 3,0 3,1 Chiras DD (2012). Human Biology (7th έκδοση). Sudbury, MA: Jones & Bartlett Learning. σελ. 262. ISBN 978-0-7637-8345-7.
- ↑ Human Evolutionary Biology. Cambridge University Press. 2010. σελ. 282. ISBN 978-1-139-78900-4.
- ↑ Dale, H. H (1906). «On some physiological actions of ergot». The Journal of Physiology 34 (3): 163–206. doi:. PMID 16992821.
- ↑ Corey E (2012). «Oxytocin». Molecules and Medicine. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-118-36173-3.
- ↑ «Oxytocin: Summary». IUPHAR/BPS guide to pharmacology. International Union of Basic and Clinical Pharmacology. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2016.
Endogenous oxytocin is a hormone and neuropeptide, which plays a role in social bonding, sexual reproduction and is required during and after childbirth. Purified oxytocin is used clinically.
- ↑ «Oxytocin». The American Society of Health-System Pharmacists. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2015.
- ↑ The Oxford Handbook of Prosocial Behavior. Oxford University Press. 2015. σελ. 354. ISBN 978-0-19-539981-3.