οὗ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

οὗ

Επίρρημα

οὗ

• (τοπικό επίρρημα, αναφορικό επίρρημα) όπου

Ετυμολογία 2

οὗ < αιτιατική ἕ < πρωτοελληνική *hwe = ϝ̔ε < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *swé (εαυτού)

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας 1

οὗ

1. αυτού
2. του (ίδιου του) εαυτού του

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας 2

οὗ

• (αναφορική αντωνυμία) γενική ενικού, ουδέτερου γένους (ὅ) του ὅς

Δείτε επίσης 1

η αναφορική αντωνυμία «ὅς»
	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
↓	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	όλα τα γένη	θηλυκό (σπάνια)
ονομαστική	ὅς	ἥ	ὅ	οἵ	αἵ	ἅ	ὥ	(ᾱ) ἅ
γενική	οὗ	ἧς	οὗ	ὧν			οἷν	αἷν
δοτική	ᾧ	ᾗ	ᾧ	οἷς / οἷσι(ν)	αἷς	οἷς / οἷσι(ν)	οἷν	αἷν
αιτιατική	ὅν	ἥν	ὅ	οὕς	ἅς (ᾱ)	ἅ	ὥ	(ᾱ) ἅ
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες
επική κλίση σημειώνονται οι διαφορετικοί τύποι
↓	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό & ουδέτερο	θηλυκό
ονομαστική
γενική	ὅου	ἕης	ὅου
δοτική					ᾗς / ᾗσι(ν)
αιτιατική
Κατηγορία:Επικοί τύποι

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας 3

οὗ

• (προσωπική αντωνυμία) γ΄ πρόσωπο γενική ενικού του ἐγώ

Δείτε επίσης 2

η προσωπική αντωνυμία
	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἐγώ	σύ	—
γενική	ἐμοῦ, μου	σοῦ, σου	(οὗ)
δοτική	ἐμοί, μοι	σοί, σοι	οἷ, οἱ
αιτιατική	ἐμέ, με	σέ, σει	(ἕ)
κλητική	(οὗτος)	(αὕτη)	—
πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	ἡμεῖς	ὑμεῖς	(σφεῖς)
γενική	ἡμῶν	ὑμῶν	(σφῶν)
δοτική	ἡμῖν	ὑμῖν	(σφίσι(ν))
αιτιατική	ἡμᾶς	ὑμᾶς	(σφᾶς)
κλητική	—	—	—
πτώσεις	δυϊκός
	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
ονομαστ.αιτιατ.	νώ, νῶϊ	σφώ, σφῶϊ	—
γενική-δοτική	νῷν	σφῷν	—
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες