aanpakken

Dutch

Etymology

From aan +‎ pakken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːmˌpɑkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧pak‧ken

Verb

aanpakken

1. (transitive) to take, to hold, to take over (when something is handed over)
2. (transitive) to deal with, to tackle (a problem)

Conjugation

Conjugation of aanpakken (weak, separable)
infinitive	aanpakken
past singular	pakte aan
past participle	aangepakt
infinitive	aanpakken
gerund	aanpakken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	pak aan	pakte aan	aanpak	aanpakte
2nd person sing. (jij)	pakt aan, pak aan2	pakte aan	aanpakt	aanpakte
2nd person sing. (u)	pakt aan	pakte aan	aanpakt	aanpakte
2nd person sing. (gij)	pakt aan	pakte aan	aanpakt	aanpakte
3rd person singular	pakt aan	pakte aan	aanpakt	aanpakte
plural	pakken aan	pakten aan	aanpakken	aanpakten
subjunctive sing.1	pakke aan	pakte aan	aanpakke	aanpakte
subjunctive plur.1	pakken aan	pakten aan	aanpakken	aanpakten
imperative sing.	pak aan
imperative plur.1	pakt aan
participles	aanpakkend	aangepakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanpak

Anagrams

• pakken aan