accentueren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French accentuer.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑk.sɛntyˈeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ac‧cen‧tu‧e‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

accentueren

1. (transitive) to accentuate

Conjugation

Conjugation of accentueren (weak)
infinitive	accentueren
past singular	accentueerde
past participle	geaccentueerd
infinitive	accentueren
gerund	accentueren n
	present tense	past tense
1st person singular	accentueer	accentueerde
2nd person sing. (jij)	accentueert, accentueer2	accentueerde
2nd person sing. (u)	accentueert	accentueerde
2nd person sing. (gij)	accentueert	accentueerde
3rd person singular	accentueert	accentueerde
plural	accentueren	accentueerden
subjunctive sing.1	accentuere	accentueerde
subjunctive plur.1	accentueren	accentueerden
imperative sing.	accentueer
imperative plur.1	accentueert
participles	accentuerend	geaccentueerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• accentuatie