afschuren

Dutch

Etymology

From af +‎ schuren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfsxyːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧schu‧ren

Verb

afschuren

1. (transitive) to rub down, to abrade

Conjugation

Conjugation of afschuren (weak, separable)
infinitive	afschuren
past singular	schuurde af
past participle	afgeschuurd
infinitive	afschuren
gerund	afschuren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schuur af	schuurde af	afschuur	afschuurde
2nd person sing. (jij)	schuurt af, schuur af2	schuurde af	afschuurt	afschuurde
2nd person sing. (u)	schuurt af	schuurde af	afschuurt	afschuurde
2nd person sing. (gij)	schuurt af	schuurde af	afschuurt	afschuurde
3rd person singular	schuurt af	schuurde af	afschuurt	afschuurde
plural	schuren af	schuurden af	afschuren	afschuurden
subjunctive sing.1	schure af	schuurde af	afschure	afschuurde
subjunctive plur.1	schuren af	schuurden af	afschuren	afschuurden
imperative sing.	schuur af
imperative plur.1	schuurt af
participles	afschurend	afgeschuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• schuren af