Polish

edit

Etymology

edit

From pracować +‎ -nik.[1][2][3] First attested in the 16th century.[4][5] Compare Belarusian працаўні́к (pracaŭník), Czech pracovník, Kashubian prôcownik, Silesian pracownikprŏcownik, Slovincian procôwnjik, and Ukrainian працівни́к (pracivnýk).

Pronunciation

edit
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: pra‧cow‧nik

Noun

edit

pracownik m pers (female equivalent pracownica or pracowniczka, diminutive pracowniczek, related adjective pracowniczy)

  1. employee, worker
    Coordinate term: pracodawca

Declension

edit

Trivia

edit

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), pracownik is one of the most used words in Polish, appearing 13 times in scientific texts, 59 times in news, 65 times in essays, 8 times in fiction, and 4 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 149 times, making it the 385th most common word in a corpus of 500,000 words.[6]

References

edit
  1. ^ Boryś, Wiesław (2005) “pracować”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  2. ^ Mańczak, Witold (2017) “pracować”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
  3. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “pracownik”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
  4. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “1. pracownik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
  5. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “2. pracownik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
  6. ^ Ida Kurcz (1990) “pracownik”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 429

Further reading

edit