aanklampen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ klampen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌklɑm.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧klam‧pen

Verb

aanklampen

1. (transitive) to accost; to approach and address, usually in an unpleasant fashion
2. (transitive, archaic) to cling to, to hold fast

Conjugation

Conjugation of aanklampen (weak, separable)
infinitive	aanklampen
past singular	klampte aan
past participle	aangeklampt
infinitive	aanklampen
gerund	aanklampen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	klamp aan	klampte aan	aanklamp	aanklampte
2nd person sing. (jij)	klampt aan, klamp aan2	klampte aan	aanklampt	aanklampte
2nd person sing. (u)	klampt aan	klampte aan	aanklampt	aanklampte
2nd person sing. (gij)	klampt aan	klampte aan	aanklampt	aanklampte
3rd person singular	klampt aan	klampte aan	aanklampt	aanklampte
plural	klampen aan	klampten aan	aanklampen	aanklampten
subjunctive sing.1	klampe aan	klampte aan	aanklampe	aanklampte
subjunctive plur.1	klampen aan	klampten aan	aanklampen	aanklampten
imperative sing.	klamp aan
imperative plur.1	klampt aan
participles	aanklampend	aangeklampt
1) Archaic. 2) In case of inversion.