aanstellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenstellen. Equivalent to aan +‎ stellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstɛlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧stel‧len

Verb

aanstellen

1. (transitive) to appoint, to commission, to name for a role
2. (reflexive) to behave in an exaggerating, immature manner (e.g. childishly, with excessive emotionality, a sense of victimhood, or entitlement, etc.); to attitudinize
3. (transitive, obsolete) to put in place, to set up, to install

Conjugation

Conjugation of aanstellen (weak, separable)
infinitive	aanstellen
past singular	stelde aan
past participle	aangesteld
infinitive	aanstellen
gerund	aanstellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stel aan	stelde aan	aanstel	aanstelde
2nd person sing. (jij)	stelt aan, stel aan2	stelde aan	aanstelt	aanstelde
2nd person sing. (u)	stelt aan	stelde aan	aanstelt	aanstelde
2nd person sing. (gij)	stelt aan	stelde aan	aanstelt	aanstelde
3rd person singular	stelt aan	stelde aan	aanstelt	aanstelde
plural	stellen aan	stelden aan	aanstellen	aanstelden
subjunctive sing.1	stelle aan	stelde aan	aanstelle	aanstelde
subjunctive plur.1	stellen aan	stelden aan	aanstellen	aanstelden
imperative sing.	stel aan
imperative plur.1	stelt aan
participles	aanstellend	aangesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aansteller
• aanstellerig
• aanstellerij
• aanstelling

 

Related terms

• aanstelleritis

 

Descendants

• Afrikaans: aanstel
• Petjo: anstiel, aanstiel

Anagrams

• stellen aan