dopuścić

Polish

Etymology

From do- +‎ puścić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈpuɕ.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio 1; “dopuścić”:

  (file)

• Audio 2; “dopuścić się”:

  (file)

• Rhymes: -uɕt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: do‧puś‧cić

Verb

dopuścić pf (imperfective dopuszczać)

1. (transitive) to let near, to allow to approach
2. (transitive) to allow, to permit
3. (reflexive with się) to commit, to perpetrate

   Synonym: popełnić

Conjugation

Conjugation of dopuścić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dopuścić
future tense	1st	dopuszczę			dopuścimy
	2nd	dopuścisz			dopuścicie
	3rd	dopuści			dopuszczą
	impersonal	dopuści się
past tense	1st	dopuściłem, -(e)m dopuścił	dopuściłam, -(e)m dopuściła	dopuściłom, -(e)m dopuściło	dopuściliśmy, -(e)śmy dopuścili	dopuściłyśmy, -(e)śmy dopuściły
	2nd	dopuściłeś, -(e)ś dopuścił	dopuściłaś, -(e)ś dopuściła	dopuściłoś, -(e)ś dopuściło	dopuściliście, -(e)ście dopuścili	dopuściłyście, -(e)ście dopuściły
	3rd	dopuścił	dopuściła	dopuściło	dopuścili	dopuściły
	impersonal	dopuszczono
conditional	1st	dopuściłbym, bym dopuścił	dopuściłabym, bym dopuściła	dopuściłobym, bym dopuściło	dopuścilibyśmy, byśmy dopuścili	dopuściłybyśmy, byśmy dopuściły
	2nd	dopuściłbyś, byś dopuścił	dopuściłabyś, byś dopuściła	dopuściłobyś, byś dopuściło	dopuścilibyście, byście dopuścili	dopuściłybyście, byście dopuściły
	3rd	dopuściłby, by dopuścił	dopuściłaby, by dopuściła	dopuściłoby, by dopuściło	dopuściliby, by dopuścili	dopuściłyby, by dopuściły
	impersonal	dopuszczono by
imperative	1st	niech dopuszczę			dopuśćmy
	2nd	dopuść			dopuśćcie
	3rd	niech dopuści			niech dopuszczą
passive adjectival participle		dopuszczony	dopuszczona	dopuszczone	dopuszczeni	dopuszczone
anterior adverbial participle		dopuściwszy
verbal noun		dopuszczenie

Further reading

• dopuścić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dopuścić in Polish dictionaries at PWN