Nasir ad-Din at-Tusi
Ĥaŭaja Muhammad ibn Muhammad ibn Hasan Tūsī (perse محمد بن محمد بن الحسن طوسی) (18a de Februaro 1201 en Ṭūs, Ĥorasano – 26a de Junio 1274 en Kadimija nome distrikto de metropola Bagdado), plej bone konata kiel Nasīr al-Dīn Tūsī (perse نصیر الدین طوسی; aŭ simple Tusi en Okcidento), estis persa[1][2][3][4][5] tutfakulo kaj fekunda verkisto: li estis ekemple arkitekto, astronomo, biologo, kemiisto, matematikisto, filozofo, kuracisto, fizikisto, sciencisto, teologo kaj ajatolo. Li estis el la dekduimamisma ŝijaisma islama kredo.[6] La islama fakulo Ibn Ĥaldun (1332–1406) konsideris Tusi la plej granda el la lastaj persaj fakuloj.[7]
Verkoj
Tusi havas ĉirkaŭ 150 verkojn, el kiuj 25 estas en persa kaj la cetero estas en araba,[8] kaj estas unu traktaĵo en persa, araba kaj turka.[9]
Liaj ĉefaj verkoj estas la jenaj:
- Kitāb al-Shakl al-qattāʴ Kvinvoluma resumo de trigonometrio.
- Al-Tadhkirah fi'ilm al-hay'ah – Memoro pri la scienco astronomio. Multaj komentaroj estis verkitaj pri tiu verko nome Ŝarh al-Tadhkirah (Komentaroj pri al-Tadhkirah) - Komentaroj estis verkitaj de al-Birĝandi kaj de Nazzam Niŝapuri.
- Akhlaq-i Nasiri – Verko pri etiko.
- al-Risalah al-Asturlabiyah – Traktaĵo pri astrolabo.
- Zij-i ilkhani (Ilĥanaj Tabeloj) – Ĉefa astronomia traktaĵo, kompletigita en 1272.
- sharh al-isharat (Komentaro pri Avicenna Iŝarat)
- Awsaf al-Ashraf mallonga mistika-etika verko en persa
- Tajrīd al-iʿtiqād (Kredoresumo) – Komentaro pri ŝijaismaj doktrinoj.
- Talkhis Al Mohassal (resumo de resumoj).
Referencoj
Bibliografio
- Encyclopædia Iranica, "AḴLĀQ-E NĀṢERĪ", G.M. Wickens [1]
- Encyclopædia Iranica, "AWṢĀF AL-AŠRĀF", G.M. Wickens [2]
- Encyclopædia Iranica, "Nasir al-Din al-Tusi" George Saliba [3]
Eksteraj ligiloj
- “Ṭūsī: Abū Jaʿfar Muḥammad ibn Muḥammad ibn al‐Ḥasan Naṣīr al‐Dīn al‐Ṭūsī”, The Biographical Encyclopedia of Astronomers.
(PDF version)
- “Al-Ṭūsī, Muḥammad Ibn Muḥammad Ibn Al-Ḥasan Usually Known as Naṣir Al-Dīn”, omplete Dictionary of Scientific Biography.
- Biography by Islamic Philosophy Online
- Biography by The Internet Encyclopedia of Philosophy
- Kerry Magruder, History of Science Online: Islamic and Early Medieval Science, University of Oklahoma
- Islam Online.
- http://www.famousmuslims.com/NASIR%20AL-DIN%20AL-TUSI.htm
- Nasir al-Din al-Tusi (Persian scholar) -- Encyclopedia Britannica. britannica.com. Alirita 16a de Januaro 2014.
- The Rekhaganita. An 18th century Sanskrit translation of Nasir al-Din al-Tusi's recension of Euclid's Elements.
- Richard Covington, Rediscovering Arabic Science, 2007, Saudi Aramco World
Averto: Defaŭlta ordiga ŝlosilo "1201" anstataŭigas pli fruan defaŭltan ordigan ŝlosilon "Tusi, Nasir Din".
- ↑ a) "Tusi, Nasir al-Din. " Encyclopædia Britannica. 2007. Encyclopædia Britannica Online. 27a de Decembro 2007 <http://www.britannica.com/biography/Nasir-al-Din-al-Tusi>. b)Arthur Goldschmidt, Lawrence Davidson. "A Concise History of the Middle East", Westview Press, 2009. naŭa eldono, p. 127: "Hulegu, contrite at the damage he had wrought, patronized the great Persian scholar, Nasiruddin Tusi (died 1274), who saved the lives of many other scientists and artists, accumulated a library of 400000 volumes, and built an astronomical ..."; [4] d) Nanne Pieter George Joosse, Bar Hebraeus, "A Syriac encyclopaedia of Aristotelian philosophy: Barhebraeus (13th c.), Butyrum sapientiae, books of ethics, economy, and politics: a critical edition, with introduction, translation, commentary, and glossaries", Publikigita de Brill, 2004. elcitaĵo: " the famous Persian scholar Naslr al-Dln Tusi "; e)Seyyed Hossein Nasr," Title Islamic philosophy from its origin to the present: philosophy in the land of prophecy", Publisher SUNY Press, 2006. pp 167: "In fact it was common among Persian Islamic philosophers to write few quatrains on the side often in the spirit of some of the poems of Khayyam singing about the impermanence of the world and its transience and similar themes. One needs to only recall the names of Ibn Sina, Suhrawardi, Nasir al-Din Tusi and Mulla Sadra, who wrote poems alongs with extensive prose works"
- ↑ Rodney Collomb, "The rise and fall of the Arab Empire and the founding of Western pre-eminence", Publikigita de Spellmount, 2006. p. 127: "..Khawaja Nasr ed-Din Tusi, the Persian, Khorasani, former chief scholar and scientist of ";
- ↑ a)Seyyed Hossein Nasr, Islamic Philosophy from Its Origin to the Present: Philosophy in the Land of Prophecy, SUNY Press, 2006, ISBN 0-7914-6799-6. paĝo 199.; b) Seyyed H. Badakhchani. Contemplation and Action: The Spiritual Autobiography of a Muslim Scholar: Nasir al-Din Tusi (In Association With the Institute of Ismaili Studies. I. B. Tauris (3a de Decembro 1999). ISBN 1-86064-523-2. paĝo 1: ""Nasir al-Din Abu Ja`far Muhammad b. Muhammad b. Hasan Tusi:, the renowned Persian astronomer, philosopher and theologian"
- ↑ Medieval Science, Technology, and Medicine: An Encyclopedia, p. 415, Routledge, 2005, Google Books p. 415: "drawn by the Persian cosmographer al-Tusi."
- ↑ M.A. Al-Bakhit, L. Bazin, S.M. Cissoko, Volume 4 of History of humanity : scientific and cultural development Routledge, 2000. [5] pg. 908: "the Persian astronomer and philosopher Nasir al-Din Tusi."
- ↑ Ṭūsī, Naṣīr al-Dīn Muḥammad ibn Muḥammad; Badakchani, S. J. (2005), Paradise of Submission: A Medieval Treatise on Ismaili Thought, Ismaili Texts and Translations, 5, London: I.B. Tauris in association with Institute of Ismaili Studies, pp. 2–3, (ISBN 1-86064-436-8)
- ↑ James Winston Morris, "An Arab Machiavelli? Rhetoric, Philosophy and Politics in Ibn Khaldun’s Critique of Sufism", Harvard Middle Eastern and Islamic Review 8 (2009), pp 242–291. [6] excerpt from page 286 (footnote 39): "Ibn Khaldun’s own personal opinion is no doubt summarized in his pointed remark (Q 3: 274) that Tusi was better than any other later Iranian scholar". Original Arabic: Muqaddimat Ibn Khaldūn : dirāsah usūlīyah tārīkhīyah / li-Aḥmad Ṣubḥī Manṣūr-al-Qāhirah : Markaz Ibn Khaldūn : Dār al-Amīn, 1998. ISBN 977-19-6070-9. Elcitaĵo el Ibn Ĥaldun troviĝas en la parto: الفصل الثالث و الأربعون: في أن حملة العلم في الإسلام أكثرهم العجم (pri kiel majoritato kiu havis progresan sciaron en Islamo estis persoj) En tiu parto, vidu la frazon kie li mencias Tusi kiel pli koninda ol aliaj postaj persaj ('Ajam) fakuloj: . و أما غيره من العجم فلم نر لهم من بعد الإمام ابن الخطيب و نصير الدين الطوسي كلاما يعول على نهايته في الإصابة. فاعتير ذلك و تأمله تر عجبا في أحوال الخليقة. و الله يخلق ما بشاء لا شريك له الملك و له الحمد و هو على كل شيء قدير و حسبنا الله و نعم الوكيل و الحمد لله.
- ↑ H. Daiber, F.J. Ragep, "Tusi" in Encyclopaedia of Islam. Eldonita de: P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel kaj W.P. Heinrichs. Brill, 2007. Brill rete. Citaĵo: "Tusi's prose writings, which number over 150 works, represent one of the largest collections by a single Islamic author. Writing in both Arabic and Persian, Nasir al-Din dealt with both religious ("Islamic") topics and non-religious or secular subjects ("the ancient sciences")."
- ↑ Seyyed Hossein Nasr. The Islamic Intellectual Tradition in Persia. Curson Press, 1996. Vidu p. 208: "Nearly 150 treatises and letters by Nasir al-Din Tusi are known, of which 25 are in Persian and the rest in Arabic. There is even a treatise on geomancy which Tusi wrote in Arabic, Persian, and Turkish, demonstrating his mastery of all three languages."