Federacia kabineto de Germanio
| Federacia kabineto de Germanio | ||
|---|---|---|
| ||
| ||
| federacia registaro • plenuma povo | ||
| Jurisdikcio | Germanio | |
| Lando | Germanio | |
| Sidejo | Berlino | |
| Partoprenanta | Cabinet Adenauer I • Cabinet Adenauer II • Cabinet Adenauer III • Cabinet Adenauer IV • Cabinet Adenauer V • Cabinet Erhard I • Cabinet Erhard II • Cabinet Kiesinger • Cabinet Brandt I • Cabinet Brandt II • Cabinet Schmidt I • Cabinet Schmidt II • Cabinet Schmidt III • Cabinet Kohl I • Ministraro dua de Helmut Kohl • Ministraro tria de Helmut Kohl • Ministraro kvara de Helmut Kohl • Ministraro kvina de Helmut Kohl • Ministraro unua de Gerhard Schröder • Ministraro dua de Gerhard Schröder • Ministraro unua de Angela Merkel • Ministraro dua de Angela Merkel • Ministraro tria de Angela Merkel • Ministraro kvara de Angela Merkel • Ministraro de Olaf Scholz vd | |
| Federacia kabineto de Germanio | ||
| Dum | 8-a de majo 1949 - nuntempe | |
| Retejo | Oficiala retejo | |
La Federacia Kabineto aŭ la Federacia Registaro (germane Bundeskabinett aŭ Bundesregierung, mallongigita: BReg, plennomo: Die Bundesregierung der Bundesrepublik Deutschland, kio signifas la Federacia Registaro de la Federacia Respubliko de Germanio) estas la plenuma povo de Germanio. La kabineto konsistas el la kanceliero (ĉefministro) kaj diversaj ministroj. Kabinetaj proceduroj estas bazitaj sur Artikoloj 62 ĝis 69 de la Germana konstitucio.
Male al la sistemo de registaro en la Vajmara Respubliko, la Bundestag povas nur elpostenigi la kancelieron en konstrua malkonfida voĉdono - mocio de demisio (konfiddemando) - (elektante novan kancelieron samtempe kun formado de nova registaro) kaj ne povas elpostenigi individuajn ministrojn. Tiuj proceduroj kaj mekanismoj estis establitaj en la konstitucio, kaj por malhelpi diktatorecon unuflanke, kaj por certigi ke ne ekzistus politika vakuo post la forigo de la nuna kanceliero. Ĉi tio post kiam dum la Vajmara periodo kancelieroj estis eksigitaj sen alternativo.
Se la kanceliero perdas simplan konfidan voĉdonon (sen elektado de nova kanceliero de la Bundestag), li ne estas devigita eksiĝi, sed povas peti la germanan prezidanton dissolvi la Bundestag kaj okazigi baloton ene de 60 tagoj. Ĉi tiu scenaro okazis en 1972, 1983 kaj 2005. Alia eblo antaŭ la kanceliero estas peti la prezidanton deklari konstitucian krizostaton kiu permesas al la kabineto uzi pli simplan leĝdonan proceduron kiu dependas nur de la Federacia Konsilio (Bundesrat). Ĉi tiu scenaro neniam estis efektivigita. Tamen, en ambaŭ kazoj, la Prezidanto estas sub neniu devo plenumi la peton de la Kanceliero.
La kanceliero kaj la aliaj membroj de la kabineto ankaŭ rajtas esti membroj de la Bundestag, kaj la plej granda parto de ili efektive tenas ambaŭ postenojn samtempe.
Ekde januaro 2022, la partioj konsistigantaj la kabineton estas la Socialdemokrata Partio, la Verda Partio kaj la Libera Demokratia Partio. La estro de nuna kabineto estas Olaf Scholz el la Socialdemokrata Partio, kaj lia deputito estas Robert Habeck el la Verda Partio.
Nomuma procezo
[redakti | redakti fonton]
La kanceliero estis elektita de la federacia parlamento (Bundestag) laŭ propono de la germana prezidanto. Tamen, la Bundestag povas ignori la proponon de la prezidanto (scenaro kiu neniam okazis). En ĉi tiu kazo la parlamento povas okazigi pliajn voĉojn ene de 14 tagoj kaj provi elekti alian personon al la posteno. En la okazo, ke iu kandidato sukcesas esti elektita de la plimulto de la parlamento - la prezidanto estas devigata nomumi lin. Se la Bundestag ne faras tion, fina voĉdono okazos en la 15-a tago post la baloto. Se eĉ en ĉi tiu etapo neniu kandidato sukcesas ricevi la plimulton de voĉoj, la prezidanto povas nomumi la kandidaton kiu ricevis la plej multajn voĉojn en la lasta voĉdono. Alia opcio antaŭ la prezidanto estas dissolvi la parlamenton kaj anonci baloton ene de 60 tagoj.
Post la baloto en la Bundestag, la elektita kanceliero ricevas la leteron de nomumo en Bellevue Palace. Jen kiam la venka konkursanto enoficiĝas. Post la nomuma ceremonio, la kanceliero revenas al la Bundestag, por preni la oficĵuron. Post estado ĵurkonfirmita enen, la nova kanceliero revenas al Bellevue Palace por prezenti siajn kandidatojn por kabinetmembreco. La prezidanto estas tiu, kiu oficiale nomumas la novajn kabinetanojn. Post la nomumo de la ministroj, ili revenas al la Bundestag kaj estas ĵurkonfirmitaj enen.
Funkciado
[redakti | redakti fonton]La kanceliero estas la estro de la kabineto. Tial la permanenta ofico de la kabineto estas rekte rilata al la permanenta ofico de la kanceliero. La oficperiodo de la kabineto finiĝas kun malkonfida voĉdono aŭ la formado de nova kabineto. Krom la decidpropono de malfido kiu lokas novan kancelieron kaj kabineton, la kanceliero kaj membroj de la kabineto restas en sia posteno kiel portempaj oficialuloj laŭ la peto de la prezidanto ĝis nova kabineto estas elektita.
La kanceliero povas iam ajn peti la prezidanton eksigi ministron aŭ nomumi novan ministron; La nomumo de la prezidanto estas nura formalaĵo, kaj li ne rajtas rifuzi la peton de kanceliero pri maldungoj aŭ nomumi ministron. La kanceliero ankaŭ decidas pri la amplekso de la devoj de ĉiu ministro kaj povas, laŭ sia bontrovo, nomumi la ministrojn en la diversaj ministerioj kaj eĉ nomumi ministrojn sen biletujo. La kanceliero ankaŭ povas esti ministro mem krom gvidi la kabineton. Malgraŭ tiuj liberecoj, ekzistas pluraj konstituciaj provizaĵoj koncerne la nomumon de kabinetanoj: la kanceliero ne povas esti la ministro de defendo, ekonomio kaj justeco, kaj devas nomumi aliajn ministrojn por tiu celo. Se du ministroj malkonsentas pri certa afero, la kabineto solvas la konflikton per plimulta voĉdono, aŭ per la propra decido de la kanceliero.
La kanceliero devas nomumi unu el la ministroj kiel sia deputito, kiu povas plenigi la postenon de la kanceliero en sia foresto. En koaliciaj registaroj la vicrektoro estas kutime la ministrogvidanto de la due plej granda koalicia partio. Okaze de la morto aŭ malkapablo de la kanceliero - lia deputito anstataŭas lin ĝis nova kanceliero estas elektita fare de la Bundestag.
La kvorumo por okazigo de kabinetkunvenoj estas la ĉeesto de almenaŭ duono de ĝiaj ministroj kaj la kanceliero aŭ lia deputito. La kabineto kunvenas regule merkrede matene.
Kabinetaj postenoj kaj ministerioj
[redakti | redakti fonton]La nuna kaj 24a federala ministraro de Germanio estis en oficejo ekde la 8-an de decembro 2021. Ĝi nuntempe konsistas de la sekvaj ministerioj:[1]
- Kanceliero de Germanio
- vickanceliero
- Federacia Kanceliero (BKAmt)
- Ministerio de la interno, Konstruo kaj Komunumo (BMI)
- Financministerio (BMF)
- Federacia Ministerio pri Eksteraj Aferoj (BMF)
- Militministerio (BMVg)
- Ministerio de Ekonomio kaj Energio (BMWi)
- Ministerio de Transporto kaj Cifereca Infrastrukturo (BMVI)
- Sanministerio (BMG)
- Ministerio de Agrikulturo kaj Manĝaĵo (BMEL)
- Ministerio de Ekonomia Evoluo kaj Kunlaboro (BMZ)
- Ministerio por Familioj, Maljunuloj, Virinoj kaj Junularo (BMFSFJ)
- Ministerio pri Medio, Naturprotekto kaj Nuklea Sekureco (BMU)
- Justicministerio kaj Protekto de Konsumantoj (BMJV)
- Ministerio de Laboro kaj Bonfarto (BMAS)
- Edukministerio kaj Esplorado (BMBF)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ German Chancellery (la 8-an de decembro 2021) Liste der Bundesministerinnen und Bundesminister (germane). Protokoll Inland der Bundesregierung. Germana Federacia Ministerio de la Interno kaj Komunumo. Arkivita el la originalo je 2019-03-05. Alirita la 12-an de decembro 2021.