Lazar Kaganoviĉ

Lazar Kaganoviĉ
Persona informo
Naskiĝo	10-an de novembro 1893 (1893-11-10) en Dibrova
Morto	25-an de julio 1991 (1991-07-25) (97-jaraĝa) en Moskvo
Tombo	Novodeviĉje tombejo vd
Religio	ateismo vd
Lingvoj	rusa vd
Ŝtataneco	Rusia Imperio Sovetunio vd
Partio	Komunista Partio de Sovetunio (1911–) vd
Subskribo
Familio
Gefratoj	Izrail Kaganovich (en) , Aron Kaganovich (en) , Mikhail Kaganovich (en) kaj Julij Kaganowicz (en) vd
Profesio
Okupo	ŝtatreprezentanto revoluciulo politikisto vd
Postenoj Postenoj First Deputy Premier of the Soviet Union (en) (1953–1957) First Secretary of the Communist Party of Ukraine (en) (1947–1947) Member of the Russian Constituent Assembly (en) ano de Supera Soveto de Sovetunio member of the Supreme Soviet of the Byelorussian SSR of the 1st convocation (en) vd
Honorigoj Honorigoj (21-a de novembro 1943)  Ordeno de Lenin (5-a de novembro 1943)  "Hammer and Sickle" gold medal (en) (5-a de novembro 1943)  Ordeno de Lenin (5-a de novembro 1943)  Heroo de Socialisma Laboro (17-a de januaro 1936)  Ordeno de Laborista Ruĝa Standardo (15-a de marto 1935)  Ordeno de Lenin  Ordeno de Lenin  Medalo “Por Memorigo de la 800-a Jaro de Moskvo”  Medalo «Pro Merita Laboro dum la Granda Patriota Milito 1941–1945»  Medalo «Por memorigi la 100-jaran datrevenon de la naskiĝo de Vladimiro Lenino» vd
Membrecoj Membrecoj Politika Buroo de Centra Komitato de Komunista Partio de Sovetio All-Russian Central Executive Committee (en) All-Union Society of Old Bolsheviks (en) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Lazar Mojsejeviĉ KAGANOVIĈ (1893–1991) estis juddevena komunista gvidanto, fidela al Stalin, popolkomisaro. Respondeca pri kolektivigo en Sovetunio, deportadoj, holodomoro, masakro de Katin, detruo de la Katedralo de Kristo Savinto.

Vivo

Li laboris ekde la aĝo 14 en ledofabriko. Li estis membro de la bolŝevika frakcio de la Rusa Socialdemokrata Partio ekde 1911, oni plurfoje arestis lin pro kontraŭleĝa agado.

Propono de Lavrentij Berija kun akcepto de la anoj de Politburoo, la bazo de la Katin-decido de la 5a de marto 1940

La unua paĝo de la dokumento kun la subskriboj de: Josif Stalin, Vjaĉeslav Molotov, Voroŝilov, Mikojan kun la aldonaj apogsubskriboj de Miĥail Kalinin kaj Lazar Kaganoviĉ.

Druga strona dokumentu

Trzecia strona dokumentu

Czwarta strona dokumentu

Decyzja Politbiura WKP(b)

Oni nomumis lin en 1920 el prezidento de la taŝkenta sovetia registaro. Pro lia tiea agado atentis pri li Stalin, kiu komisiis lin pri inspektado de lokaj partiorganizoj, ekde 1924 pri personaferoj de la partio. Ĉar li helpis tiuterene efike politikon de Stalin, li iĝis en 1930 membro de la Politburoo (Politika Komitato) ĝis 1957. Li apartenis al fidelaj konsilantoj de Stalin. Li apogis forte la perfortan agrikulturan kolektivigon kaj konstruon de la metroo en Moskvo.

Kaganoviĉ kaj Vjaĉeslav M. Molotov kontraŭstaris politikon de Sergej M. Kirov, kiu volis doni avantaĝojn al la kamparanoj kaj volis malfortigi la stalinan socian kontrolon. Kaganoviĉ kaj Molotov formis la kernon de la Politburoo. Ekde tiam ĝis morto de Stalin, Kaganoviĉ respondecis pri malpeza industrio de la Sovetunio. Li estis en 1935 trafika poste malpezindustria ministro (1937), poste oni nomumis lin al ministro pri fuelo (1939) kaj naftoindustrio. Kaganoviĉ kune kun aliaj membroj de la Politburoo kiel Josif Stalin, Vjaĉeslav Molotov, Voroŝilov, Mikojan kaj Miĥail Kalinin rutine subskribis listojn de ekzekutoj, kaj ekzemple permesis la Masakron de Katin (vidu la apudan foton de la dokumento).

Li estis en 1956–57 unu vic-ĉefministro kaj samtempe ministro pri konstrumaterialoj. Li partoprenis en puĉo kontraŭ Nikita Ĥruŝĉov (junio 1957), pro tio oni eksigis el la komunista partio, kaj li plu agadis kiel direktoro de kemia fabriko.

Bibliografio

• Simon Sebag Montefiore, Stalin. Dwór czerwonego cara (Stalin. Kortego de la ruĝa caro), Varsovio 2004.